Eknath Gita Chapter 1 Section 5

Bhagavat Gita

1.5

అథ వ్యవస్థితాన్ దృష్ట్వా ధార్తరాష్ట్రాన్ కపి ధ్వజః {1.20}

ప్రవృత్తే శస్త్రసంపాతే ధను రుద్యమ్య పాండవః హృషీకేశ౦ తదా వాక్యం ఇదమాహ మహీపతే

పిమ్మట ఓ రాజా! శస్త్ర యుద్ధము కాబోవు సమయాన కపిధ్వజుడగు అర్జునుడు సమర సన్నుద్ధులై యున్న దుర్యోధనాదులను జూచి విల్లు నెక్కుపెట్టి శ్రీకృష్ణుని జూచి ఇలా పలికెను

అర్జున ఉవాచ:

సేనయో రుభయో ర్మధ్యే రథం స్థాపయ మే అచ్యుత {1.21}

యాన దేతా న్నిరీక్షే అహం యోద్ధుకామా నవస్థితాన్

హే అచ్యుతా! రెండు సేనల నడుమ నా రథమును ఉంచుము.

కైర్మయా సహ యోద్ధవ్య మస్మిన్ రణ సముద్యమే {1.22}

కైర్మయా సహ యోద్ధవ్య మస్మిన్ రణ సముద్యమే

ఈ రణరంగమున నేను ఎవరితో పోరాడవలెనో అట్టి యుద్ధము చేయగోరి నిలుచున్న వారిని చూచెదను

యోత్స్యమానా నవేక్షే అహం య ఏతే అత్ర సమాగతాః {1.23}

ధార్తరాష్ట్రస్య దుర్బుద్ధే ర్యుద్ధే ప్రియచికీర్షవః

దుర్బుద్ధియగు దుర్యోధనునికి యుద్ధమందు మేలు జేయగోరి ఇచ్చట సమాగతులైన యుద్ధవీరులను నేను చూచెదను.

సంజయ ఉవాచ:

ఏవముక్తో హృషీకేశో గుడాకేశేన భారత {1.24}

సేనయో రుభయో ర్మధ్యే స్థాపయిత్వా రథోత్తమమ్

ఓ ధృతరాష్ట్రా! అర్జును డిట్లు పలుకగా శ్రీకృష్ణుడు భీష్మద్రోణులు మొదలగు రాజులకు ఎదురుగ గొప్పదియగు రథమును ఉభయసేనలకు మధ్య నిలిపి,

భీష్మ ద్రోణ ప్రముఖత స్సర్వేషా౦చ మహీక్షితామ్ {1.25}

ఉవాచ పార్థ పశ్యైతాన్ సమవేతాన్ కురూనితి

"అర్జునా! యుద్ధమునకు సన్నద్ధులై యున్న ఈ కౌరవులను వీక్షింపుము" అనెను

తత్రాపశ్యత్ స్థితాన్ పార్థః పిత్రూనథ పితామహాన్ {1.26}

ఆచార్యాన్ మాతులాన్ భ్రాత్రూన్ పుత్రాన్ పౌత్రాన్ సఖీ౦ స్తథా శ్వశురాన్ మహృదశ్చైవ సేనయో రుభయో రపి

పిమ్మట, అచ్చట ఉభయ సేనల యందున్న తండ్రులను, తాతలను, గురువులను, మామలను, సోదరులను, కుమారులను, మనుమలను, స్నేహితులను గూడ అర్జునుడు చూచెను.

తాన్ సమీక్ష్య స కౌ౦తేయ స్సర్వాన్ బ౦ధూ నవస్థితాన్ {1.27}

కృపయా పరయా ఆవిష్టో విషీద న్నిద మబ్రవీత్

యుద్ధ సన్నద్ధులై యున్న బంధువులను జూచి అపార దయాపరవశుడై అర్జునుడు దుఃఖించుచు ఇలా పలికెను

అర్జున ఉవాచ:

దృష్ట్వేమం స్వజనం కృష్ణ {1.28}

యుయుత్సుం సముపస్థితమ్

కృష్ణా! యుద్ధమునకు వచ్చిన ఈ బంధువులను గాంచి నా అవయవములు శిధిలము లగుచున్నవి.

సీదన్తి మమ గాత్రాణి ముఖం చ పరిశుష్యతి {1.29}

వేపథుశ్చ శరీరే మే రోమహర్షశ్చ జాయతే

నోరు ఎండి పోవుచున్నది. శరీరము వణకుచున్నది. గగుర్పాటు కలుగుచున్నది

మనం చెయ్యవలసిన పనులు చెయ్యక, పనికిమాలిన పనులు చేస్తే కలిగేది గందరగోళం. ఇది మనం బంధు మిత్రులతో కలహించి, మన స్వచ్ఛంద భావాలు, వేర్పాటులతో పోరు చెయ్యకపోవడం వలన కలిగేది. అర్జునునికి యుద్ధం చెయ్యవలసింది తన అంతరాత్మతోనే అని నెమ్మదిగా తెలిసివస్తున్నాది. మనస్సులోంచి ప్రతి స్వార్థ పూరిత ఆలోచనను తీసివేయడానికై మనలాగే అర్జునడు "నేను నా బంధుమిత్రులతో ఎలా యుద్ధం చెయ్యడం?" అని శ్రీకృష్ణుని అడుగుతున్నాడు.

కొందరు చిన్నప్పటినుంచీ ఇంద్రియాలతో సుఖం అనుభవించడమే జీవిత లక్ష్యమని, వాటిని తిరస్కరిస్తే జీవితం వ్యర్థమని భావిస్తారు. వారి ఆధ్యాత్మిక సాధన ముందుకు వెళ్తున్నకొద్దీ కోరికలు నియంత్రింపబడి, సంతోషంగా ఉండడానికి బదులు ఆందోళనతో, భద్రత కి బదులు వస్తువులను సేకరించడం చేస్తారు. వారు తరచు నిరాశ పొందినా, శాశ్వతమైన ఆనందం ఒక వస్తువులాగ తలచి దానికై ప్రాకులాడుతారు. గతంలో అపజయం పొందినా, మరల మరల దానికై ప్రయత్నిస్తారు. నేను రెండు కుక్కలు తోటను తడిపే కొళాయిలోంచి వచ్చే నీటిమీద ఆవిర్భవించిన ఇ౦ద్రధనుస్సును పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించడం చూసేను. వాటికి అది ఒక భ్రాంతి అని, దానిని ఎన్నటికీ పట్టుకోలేవని తెలియదు. అలాగే కొందరు ఆనందం, పరువు ప్రతిష్ఠలు, లాభానికై ప్రయత్నిస్తున్నారు. వారికి ఎన్ని మార్లు ప్రయత్నించి విఫలమైనా వాని గురించి పూర్తి అవగాహన కలుగలేదు.

ప్రసార మాధ్యమాలు, ప్రకటనలు మన దృష్టిని శాశ్వతమైన ఆనందం మీద కాకుండా క్షణికమైన సుఖాల వైపు మళ్ళిస్తాయి. వాటివలన చిన్న వయస్సు నుంచి దేహేంద్రియ మనస్సులను సంతోష పరిచే విషయాలపై ఆసక్తి చూపిస్తాము. మన౦ ఇంద్రియాలకు, మనస్సుకు తర్ఫీదు ఇచ్చి అహంకారం మీద ఎదురు తిరగడానికి భయపడతాం. ధ్యానం ద్వారా మనకు తెలిసే ముఖ్యా౦శం అహంకారం ఒక నియంతగానై సమస్త జ్ఞానానికి, సృష్టికి మూలమైన ఆత్మ యొక్క స్థానాన్ని లాక్కుందని. ఆ విధమైన జ్ఞానంతో నిత్యం ఉండగలిగితే అహంకారాన్ని జయించిన వారలమవుతాము. 34