Bhagavat Gita
12.9
అథైటదప్యశక్తో అసి కర్తుం మద్యోగమాశ్రితః
{12.11}
సర్వకర్మఫలత్యాగం తతః కురు యతాత్మవాన్
నా నిమిత్తమైన కర్మ నాచరించుటకు కూడా ఆశక్తుడవైనచో ఆత్మనిగ్రహము కలిగి, నన్నే ఆశ్రయించుచు, కర్మఫలాసక్తిని త్యజించి కర్మల నాచరింపుము
ఈ శ్లోకంలోని అంశాలను అనుభవంలోకి తెచ్చుకోవడం అతి దుర్లభం. అది తేలిక అనుకొంటే మనము శరణాగతి అంటే ఏమిటో సరిగ్గా అర్థం చేసికోలేదు. శరణాగతి అంటే ఏమీ చెయ్యకుండా ఉండడం కాదు. గీత ముఖ్యంగా కర్మ చెయ్యమని చెప్తుంది. కాని ఆ కర్మ నిస్వార్థమై -- అంటే ఫలాపేక్ష లేకుండా-- ఉండాలి. అనగా క్రియ లేదా ప్రయత్నాన్ని దేవునికి సమర్పించడం కాదు. మన స్వీయ ఇచ్ఛయించుట సమర్పణం చెయ్యాలి. సదా మన కర్మలను శ్రద్ధతో చెయ్యాలి. వాటి ఫలిత౦ మన చేతిలో లేదు.
శ్రీకృష్ణుడు కర్మ ఫలాన్ని ఆశించక కర్మలు చెయ్యడం మానక ఉండాలి అని బోధ చేయుచున్నాడు. శ్రీరామ చంద్రుడు రాజ్యాన్ని వదిలి వనవాసానకి వెళ్ళడానికి మూల కారణం కర్మ సిద్ధాంతం. మన౦ మనసా, వాచా, కర్మా జీవితాన్ని మలచుకొంటున్నాము. దశరథుడు ఒకప్పుడు ఒక ముని కుమారుని సంహరించేడు. ఆ ముని ఇచ్చిన శాపంవలన రాముని పట్టాభిషేకం ఆగిపోయింది.
దేవుడు ప్రతి ఒక్కరిని వారు వోర్చుకున్నదానికన్న ఎక్కువ తక్కువ లేకుండా పరీక్షిస్తాడు. మనలో చాలామందికి స్వార్థం విడనాడడానికి వేరే మార్గం లేదు.
ఇది మూఢ భక్తి కాదు. ఎన్నో ఏళ్ల సాధనద్వారా తెలిసికొనబడినది. నేను మొట్ట మొదట ధ్యానం చేయడం ఆరంభించినప్పుడు నాకు నా అమ్మమ్మ తప్ప వేరే ఆదర్శవంతులు లేరు. నా ధ్యానం కొనసాగుతున్న కొద్దీ నా జీవన శైలిపై కొన్ని కష్టమైన నిర్ణయాలు తీసికొనవలసి వచ్చింది. నేను అలా చేయడం సంతోష౦ కలిగించకపోయినా నాకు చేతనైనది చేసేను. నేను అప్పుడప్పుడు తప్పు నిర్ణయాలు తీసికొని వాటి బాధాకరమైన పర్యావసానాలను కూడా అనుభవించేను. కొన్నాళ్ల తరువాత తెలిసిందేమిటంటే: నేను తీసికొన్న నిర్ణయం అంత గొప్పది కాకపోయినా, దానిని ఆచి తూచి తీసుకొంటే, అటుపై శ్రద్ధతో కర్మల నాచరిస్తే, దాని వలన కలిగే బాధ ఎక్కువగా ఉండదు. అలాగ బాధలను పరిస్థితుల ప్రభావం వలన అధిగమించేను. అలాగే కొన్ని మంచి అవకాశానికి దారి తీసేయి. అప్పుడు నాకేమీ స్పష్టంగా కనిపించలేదు. కాని ఇప్పుడు సింహావలోకనం చేసికొంటే నా క్లిష్ట పరిస్థితులు నా చే కర్మ శ్రద్ధతో చేయించి, ఫలితం భగవంతునికి అప్పజెప్పే విధంగా శిక్షణ ఇచ్చేయి. 374
No comments:
Post a Comment