Bhagavat Gita
6.14
యదా వినియతం చిత్త మాత్మన్యే వావతిష్ఠతే
{6.18}
నిస్పృహ స్సర్వకామేభ్యో యుక్త ఇత్యుచ్యతే తదా
ఎప్పుడు నిగ్రహింపబడిన మనస్సు ఆత్మయందు నిలిచియుండునో అప్పుడు సమస్త కోరికల నుండి విముక్తుడై యోగ యుక్తుడగుచున్నాడు
ఈ శ్లోకంలో ముఖ్యాంశం వినియత౦ చిత్తం-- అనగా క్రమశిక్షణ తో కూడిన మనస్సు; ఇంద్రియాలను, మనస్సుని స్వాధీన౦లో ఉంచుకొనినది. బుద్ధుడు మనల్ని బుద్ధి పూర్వకంగా జీవనం సాగిస్తామని అనడు. అతడు మనము బాహ్య శక్తులచే కదల్పబడిన బొమ్మలవలె, ఇంద్రియ వాంఛలను తీర్చుకోవడానికి నలు దిక్కుల పరిగెత్తుతున్నామని అంటాడు. అంటే మన మనస్సుకి నచ్చిన వాటిని పొందడానికి వాటివైపు పరిగెత్తుతూ; మన అహంకారం వికర్షి౦చిన వాటినుండి దూరంగా పోతున్నాము. ఇది బ్రతకడం కాదు. కొలనులో తేలే నాచులాగ బ్రతుకుతున్నాం. ఎప్పుడైతే మన ఇంద్రియాలను నిగ్రహించి, అహంకారాన్ని అదుపులో పెట్టుకొంటామో, అప్పుడే బుద్ధిపూర్వకంగా బ్రతికినట్టు.
ఒక వంద మర కార్లు, నడిపేవారు లేక, రహదారులపై పయనిస్తే, ఎ౦తో మందికి గాయాలు తగులుతాయి. అలాగే ఇంద్రియాలచే ఉత్తేజితులై, అహంకారంతో ప్రవర్తించేవారు కూడా ఇతరులకు హాని చేస్తారు. వారు దేహేంద్రియమనస్సులను నియంత్రించుకోలేక అందరికీ బాధ కలిగిస్తారు. ఒక కారు నడిపే నేర్పరి కళ్ళు అన్ని దిశలా పనిచేస్తాయి. బహుశా వాని తల వెనుక కూడా కళ్ళున్నాయా అనిపిస్తుంది. మనకు తల వెనుక కళ్ళు ఉంటే, గతంలో చేసిన తప్పులను సరిదిద్దు కొని జీవితం దిగ్విజయంగా సాగించ వచ్చు. ఈ విధంగా ఇతరుల స్వతంత్రతను గౌరవించి, ఎవ్వరినీ మభ్య పెట్టక, ఎవ్వరిపై దాడి చెయ్యక, ఉండేవాడు, ఎప్పటికీ కారు నడిపే నేర్పరిలా ఉంటాడు. ఇది తనయందు స్థితమైన మనిషి స్వభావం: కోపిష్టులతో కలియబడక, ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ ఇతరులను ప్రేమించి, గౌరవించి ఉంటాడు. 361
No comments:
Post a Comment