Bhagavat Gita
6.29
కచ్చిన్నో భయవిభ్రష్ట శ్చిన్నాభ్రమివ నశ్యతి
{6.38}
అప్రతిష్ఠో మహాబాహో విమూఢో బ్రహ్మణః
మహాబాహో! ఈ యోగము లభించక జ్ఞాన మార్గము నుండి తప్పి పోయినవాడు రెండు విధముల చెడినవాడై చెదిరిన మేఘము వలె నశింపకుండునా?
ఏతన్మే సంశయం కృష్ణ ఛేత్తు మర్హ స్యశేషతః
{6.39}
త్వదస్య స్స౦శయ స్యాస్య ఛేత్తా న హ్యుపద్యతే
కృష్ణా! నా సంశయమును నివారించుటకు నిన్ను మించిన వారెవ్వరూ లేరు
పెద్ద సుడిగాలి మేఘాలను చెల్లాచెదురూ చేస్తుంది. అర్జునుడు తనను అటువంటి మేఘాలతో పోల్చుకొన ఇలా అడిగెను: "ఒక పెద్ద అవాంతరము వచ్చి, నా ఆధ్యాత్మిక చింతనను నా చేతన మనస్సును, నా పట్టుదలను, ఖండ ఖండాలుగా చేసి, నలు దిక్కులా చెల్లా చెదురు చేస్తే ఏమవుతుంది? నేను ఇంద్రియ సుఖము, ఆధ్యాత్మిక ఆనందము పొందక రెంటికీ చెడ్డ రేవటిలా ఉంటానా?" ఇది మనందరిలో కలిగే సంశయము. ముఖ్యంగా ఇంద్రియలోలత్వము, అహంకారము గల వ్యక్తులలో ఇది ప్రకటిత మవుతుంది. అర్జునుడు తన అనుమాలాను ఈ విధంగా వ్యక్త పరచి, శ్రీకృష్ణుని వాటిని పఠాపంచలు చెయ్యమని అడుగుతున్నాడు. సమాధి స్థితిలో దేవుడు మన చేతన మనస్సును ఆవరించి, అటువంటి అనుమాలన్నీ పోయి, మనలో నిశ్చయము కలిగి అందరికీ ప్రకటిత మవుతుంది. 383
No comments:
Post a Comment