Chapter 18 Section 11

Bhagavad Gita

18.11

నియతం సంగరహిత మరాగద్వేషతః కృతమ్ {18.23}

అఫలప్రేప్సునా కర్మ యత్త త్సాత్త్విక ముచ్యతే

ఏ కర్మ నియతమై, సంగ రహితమై, ఫలాపేక్ష లేనిదియై, రాగద్వేషములు అంటనిదియై చేయబడునో అట్టి కర్మ సాత్త్విక కర్మ మనబడుచున్నది

యత్తు కామేప్సునా కర్మ సాహ౦కారేణ వా పునః {18.24}

క్రియతే బహులాయాసం తద్రాజస ముదాహృతమ్

ఆశచే, అహంకారముచే విశేషమగు ప్రయాసతో ఆచరింపుబడు కర్మ రాజస కర్మ యని చెప్పబడినది

అనుబంధం క్షయం హింసా మనపేక్ష్య చ పౌరుషం {18.25}

మోహా దారభ్యతే కర్మ యత్త త్తామస ముదాహృతమ్

పరిణామము నూహింపక, కలిగెడి హానిని తలచక, తన శక్తిని ఆలోచింపక అవివేకముతో ఆరంభించబడు కర్మ తామస కర్మయని చెప్పబడుచున్నది

తమస్ ప్రతి కర్మా గుడ్డిగా, మోహముతో చేయును. తన స్వార్థమే తామసికునిచే కర్మలు చేయిస్తుంది. అందువలన ఎంత ఖర్చైనా, ఎన్ని వనరులు వాడినా, ఇతరులకు ఎంత హాని కలిగినా అతడు పట్టించుకోడు. అతడు ప్రతీదీ వృధా చేస్తాడు. తామసిక కర్మ ప్రాణాన్ని, చైతన్యాన్ని హరిస్తుంది. తామసికుడు సమయాన్ని, కృషిని, జీవితాన్ని వృధా చేస్తాడు.

తామసిక పని ఇతరులకు హాని, గాయాలు లేదా చివరకు మరణాన్ని కూడా కలిగిస్తుంది. ఇది అన్నిటికన్నా నీచమైనది. గీత ప్రతి కర్మకు పర్యావసాన ముంటుందని చెప్తుంది. కాబట్టి మనము కర్మలకు బాధ్యులము.

ఒక దిన పత్రికలో ఒక అణు శాస్త్రజ్ఞుని కథనం చదివేను. అతడు ఎంతో తెలివి తేటలు, మేధ గలవాడు. కానీ అతను తన శక్తిని అణ్వాశ్త్రముల తయారీకయి ఉపయోగించేడు. అతను "శాస్త్రజ్ఞులు సిద్ధాంతాలు తయారుచేయుటల్లో సిద్ధ హస్తులు కానీ వాటి ఫలితాలను తెలిసికొనటంలో మూర్ఖులు" అని చెప్పెను.

అతడు రాజసికుడు. ఆయుధాలు నిర్మించే శాస్త్రజ్ఞులకు సవాలుగా ఒక మంచి కార్యాన్ని ఇస్తే, వారి మేధను దానికై ఉపయోగి౦చి మంచి ఫలితాలు పొందుతారు. రాజసిక పరిశోధకుడు క్రూరుడు కాడు. వానిని సంతృప్తి పరిచేది మానవ వినాశనం కాదు. అతనికి కావలసినది మేధకు సవాలు, ఇతర పరిశోధకుల గౌరవము, సమస్యలను పరిష్కరించడం, ఒక పనిచేసేనని అహంకారం.

ఇతర ఆయుధాల గురించి పరిశోధన చేసేవారు ఇలాగే ఆలోచించవచ్చు. వారికి ఉద్యోగం అవసరము. ఎక్కువ ఉద్యోగాలు ఆయుధాల తయారీలో ఉన్నాయి. కాబట్టి వారికి ఇష్టం ఉన్నా లేకపోయినా ఆ పని చేస్తారు. వారి శక్తిని మంచి కార్యములకు ఉపయోగిస్తే అది నైతిక విలువలతో కూడిన ఆర్థిక ప్రగతి కలిగిస్తుంది. ప్రస్తుత ఆర్ధిక వ్యవస్థ ఉద్యోగులను, వనరులను ఎలా వాడుతున్నాయి? అది ఎవరికి సహాయపడుతుంది? అనే ప్రశ్నలు మనము అడగాలి.

కొందరు ఆయుధాల తయారీ వలననే అమెరికాలో కలిగిన ఆర్థిక మాంద్యం తొలగిందని నమ్ముతారు. అందు వలననే అమెరికా ప్రపంచంలో అత్యధిక ధనవంతమైన దేశముగా ఎదిగింది. తామసికుడు యుద్ధం వ్యాపారానికి మంచిదని భావిస్తాడు. వానికి విశ్లేషణం చేయడం రాదు కనుక ఆయుధాల తయారీ దేశానికి మంచిదని తలుస్తాడు.

ఆయుధాలు చేసే ఆర్థిక వ్యవస్థ మారక ద్రవ్యాలకు అలవాటుపడిన వ్యక్తిలాగ ఎక్కువ ఖర్చుకి అలవాటు పడుతుంది. ప్రతి ఆయుధ తయారీ ఆర్థిక వ్యవస్థను ఇంకొంత కొంచె౦ తక్కువగా ప్రభావితం చేస్తుంది. దానికై మరింత ధనము వెచ్చించాలి. ఒక విధంగా అటువంటి సంస్థల వలన ద్రవ్యోల్బణం ఎక్కువగా ఉంటుంది. ఎందుకంటే ఆయుధాలను తయారుచేయుటకై చేయవలసిన ఖర్చులను ఎవరూ నియంత్రించరు. ఎలాగంటే పెట్రోలియం ఆయిల్, ఆహార దినుసుల వ్యాపారాలలో గుత్తాధిపత్యం ఉంటే ధరలు ఎలా ఆకాశాన్నంటుతాయో, ఆయుధాల తయారీలలో కూడా అంతే. ఆయుధాలు ఎంత ఖారీదైనా ప్రభుత్వాలు వాటిని కొనడానికై ముందుకు వస్తాయి. ముందు ఇది బాగానే ఉంటుంది. క్రమంగా ఎక్కువ ధరలు, పన్నులు కట్టాల్సి వస్తుంది. దాని వలన ఆ దేశ నాణేల విలువ తగ్గుతుంది.

పెన్షన్ తో బ్రతికేవారికి ద్రవ్యోల్బణం వలన చాలా నష్టం కలుగుతుంది. వారి నిత్యావసర వస్తువుల ధరలు అధికమౌతాయి. ముఖ్యంగా ఆయుధాల తయారీవలన వనరులు వృధా అవుతాయి. ఒక ఆర్థిక వ్యవస్థలో అవసరమైన వస్తువులు తయారు చేయడానికి వీలవ్వదు.

తామసికుడు ఆయుధాల తయారీవలన ఉద్యోగాలు వృద్ధిచెందుతాయని వాదిస్తాడు. నిజానికి ఆయుధాల సంస్థల వలన ఉద్యోగాలు తక్కువ అవుతాయి. ఉదాహరణకి 100 కోట్లతో ఆయుధాల తయారీకి 28 వేల ఉద్యోగాలు కల్పింపబడితే, మిగతా సంస్థలలో దాని సంఖ్య ద్విగుణీకృత మౌతుంది.

ఈ విధంగా దేశ రక్షణకై లేదా యుద్ధాలకై వెచ్చించిన ధనము బ్రతకడానికి కావలసిన వస్తువుల తయారీకై కాకపోవడం వలన వాటి దిగుమతులకు దారితీస్తుంది. అలాగే వాహనాల ఇంధనాల వినియోగం తక్కువ చేయడం కాక, శాస్త్రజ్ఞులు యుద్ధానికై వాడే శబ్ద వేగంతో వెళ్ళే విమానాలు, లేదా ఎలక్ట్రానిక్స్ తయారీకి అంకితమౌతారు.

ఇక్కడ జరిగేది లాభసాటి వ్యాపారం. ఆసురిక ఆర్థిక వ్యవస్థ, ఆయుధాలను తయారీ ప్రక్కన పెట్టినా, వనరులను వృధా చేయడం, లేదా దోపిడీ చేయడంలో అది సిద్ధహస్త మవుతుంది. ఇంకా నిరుద్యోగుల సంఖ్య అధికమై, సంస్థల సాంకేతికత వెనుక బడుతుంది. ఇతర దేశాల నుండి దిగుమతులు అధికమై, ఆర్థిక వ్యవస్థ చిన్నాభిన్నం అవుతుంది.

సాత్త్వికమైన ఆర్థిక వ్యవస్థ అందరి సంక్షేమానికై పనిచేస్తుంది. ప్రజలకు అవసరమైన వస్తువుల ధరలు సామాన్యంగా ఉండి, వారి లాభాలు తక్కువ కావు. ఆసురిక వ్యవస్థలో ఒక మంచి వస్తువును తయారుచేయు సంస్థలు ఉండవు. అవి దోపిడీ చేసి అధిక లాభం చేసికోవడానికే పనిచేస్తాయి. రాజసిక వ్యాపారుడు కూడా అంతే. వానికి కావలసింది అమితమైన లాభం. అందుకొరకు గణాంకాలను వాడి, అవసరమైతే వాని సంస్థలోని ఉద్యోగులకు ఉద్వాసన ఇస్తాడు. స్థూల జాతీయ ఉత్పత్తి పెరగుతుంటే, వాడు ఆర్థిక వ్యవస్థ బలంగా ఉందని అంచనా వేస్తాడు. రిచర్డ్ బార్నెట్ "వాహనాల ప్రమాదాల వలన లాభం చేసికొనే సంస్థలు, క్యాన్సర్ వంటి ఆర్థిక వ్యవస్థ, కాలుష్యం, నేరాలు అధికమై కొందరిని ధనవంతులను చేసినా, అటువంటి దేశం వెనుకబడినట్టే" అని అన్నారు.

ఆసురిక సంస్థలు చేసే వస్తువులు వృధా. అవి తమ ఉద్యోగుల, వినియోగదారుల స్వస్థతకై ఆలోచించవు. వాటికి ధనార్జనే ముఖ్యం. పర్యావరణాన్ని కాలుష్యంతో నింపుతాయి. కాని సంపద ఎక్కడి నుంచో రావాలి. అంటే కొన్ని దేశాలు పేదరికంతో ఉండాలి.

రాజసికుడు అనేక వనరులను -- సహజమైనవి, మానవులను -- తన ఇష్ట౦ వచ్చినట్లు వాడుతాడు. ఉద్యోగులకు ఇచ్చే వేతనం తగ్గించి, తద్వారా ఎక్కువ లాభం చేసికొంటాడు. దానిని ఎంతో మంది నమ్ముతారు కాబట్టి అమితమైన సంపన్నులు, బడుగు వర్గాల మధ్య బ్రతుకుతున్నారు.

ఇప్పుడు పేదరికం ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఉన్నది. ఆసురిక సంస్థలు తమకు కావలసిన ధరతో కార్మికులను కొనుక్కొ౦టున్నారు. వాటి లాభాలకై -- క్రూరత్వం వలన కాదు -- కొన్ని వర్గాలను పేదరికంలో ఉంచేయి. ఇది పెద్ద సంస్థలకు మంచిదే. దానివలన జాతీయ ఉత్పత్తి పెరగవచ్చు. కాని నేను ఏ దేశమూ బాగుపడదని భావిస్తాను. పేద దేశాలను ఇంకా పేద అవుతున్నాయి, సంపన్న దేశాలలో కూడా పేదవారి సంఖ్య పెరుగుతోంది. ఎందుకంటే సంస్థలు ఇతర దేశాలలో పెట్టుబడులు పెట్టి తక్కువ జీతంతో పనులు చేయించుకుంటున్నాయి. అలాగే వలస కార్మికులను తక్కువ వేతనానికి పనులు చేయించి వాడుకొంటున్నారు.

ఉదాహరణికి బ్రజిల్ ని చూద్దాం. రాజసికుని మంత్రము లాభం. అదే పారిశ్రామికంగా ఎదిగిన దేశాల సంపదకి కారణం. బ్రజిల్ లో జరిగినది ఒక అద్భుతం. సంపన్న దేశాలు బ్రజిల్ లో ఎక్కువ పెట్టుబడి చేసేయి. తద్వారా జాతీయ ఉత్పత్తి పెరిగి, సంపన్నుల సంఖ్య అధికమై, మధ్య తరగతి వృద్ధినొందింది. కానీ ద్రవ్యోల్బణము అధికమై, పేదవారు మరింత పేదరికము ననుభవిస్తున్నారు. అలాగే మధ్య తరగతివారికి ఎప్పుడు పేదరికం అనుభవిస్తామోనన్న ఆభద్రత అధికమై౦ది.

బ్రజిల్ పురోగతికి కారణం సంపన్న దేశాల పెట్టుబడులు. అది ఎలాగంటే నక్కని కోళ్లకు కాపుగా ఉంచడం. బ్రజిల్ నుంచి తమకు కావలసిన వనరులను ఎగుమతి చేశారు. బ్రజిలియన్స్ కు తమ వనరులపై వారసత్వపు హక్కు లేదు. దానివలన ఉద్యోగాలు ఎక్కువైనా బ్రజిలియన్స్ కు తక్కువ జీతాలు దక్కేవి. అలా కాకపోతే అభివృద్ధి జరిగేది కాదు. బ్రజిలియన్స్ కి పనితనం నేర్పకుండా పనితనం ఉన్న ఉద్యోగులను బయటనుంచి దిగుమతి చేసికొన్నారు. అలా వచ్చిన డబ్బు పేద బ్రజిలియన్స్ కనీస అవసరాలకు కాకుండా, ధనవంతుల ఖజానాకి, అతి పెద్ద సంస్థలకు, బ్యాంక్ లకు, బహుళ జాతీయ సంస్థలకు తరలించేరు. ఒక ప్రాంతీయ బ్యాంక్, సంస్థ, వ్యక్తి వారి లాభాలను తిరిగి తమ దేశంలోనే పెట్టుబడి చేయవచ్చు. కానీ అవి అమెరికా, స్విస్ బ్యాంక్ లలో అధిక లాభాలకోసం దాచుకొన్నారు. బ్రజిల్ జాతీయ ఉత్పత్తి పెరిగినా, అది ఎవరికి లాభం? వారి లాభాన్ని తిరిగి బ్రజిల్ లో పెట్టుబడికి పెట్టపోవడం వలన పేదలు, మధ్య తరగతి వారు అనేక ఇక్కట్లు పడుతున్నారు.

జాతీయ ఉత్పత్తి పెరిగినంత మాత్రాన దేశం పురోభవృద్ధి చెందినట్టు కాదు. ఒక ఆర్థిక వ్యవస్థలో వస్తువుల తయారీ లేకపోయినా అధిక లాభాలు పొందవచ్చు. రాజసికుడు ఇలాగ ఆలోచిస్తాడు: "ఎందుకు జీతాలు, వనరులు, మూలధనం ఖరీదైన దేశంతో పోటీ చేయడం? ఉత్పత్తి పెంచడం లేదా ఖర్చులు తగ్గించుకోవడం కన్న తక్కిన సంస్థలతో విలీనమైతే అధిక లాభం వస్తుంది". అలాగే అపారమైన పెట్టుబడులు, ఉపయోగపడే వస్తు తయారీలో కాక, తక్కువ సమయంలో వచ్చే లాభనికై వాడుతున్నారు. అవి సాధారణంగా వడ్డీ వ్యాపార సంస్థలు. ఎక్కువ శాతానికి వడ్డీ ఇస్తే ఇక సంస్థలను నడపడానికి పడే శ్రమ ఎందుకు? దానివలన ఎంతో లాభం పొందవచ్చు. కానీ ఎటువంటి ఉత్పత్తి లేదు. అమెరికా వంటి దేశం వలస రాజ్యం గా మారి, ప్రపంచ దేశాలకు తమ సహజ వనరులను పంపిణీ చేసి, అధిక ధరకి వారు చేసిన వస్తువులను దిగుమతి చేసుకుంటున్నాది.

రాజసికుడు ఈ విధంగా నియంత్రణ లేని ఆర్థిక వ్యవస్థ ఒక క్యాన్సర్ వ్యాధి వంటిది అని తెలిసికొ౦టాడు. కానీ ఆసురిక సంస్థలు, తక్కువ కాలంలో ఎక్కువ లాభాలను కోరి, కూర్చున్న కొమ్మ తెగ్గొ౦టుకుంటాయి.

గీత చెప్పేది ఒకరిని ఎడంగా ఉంచే ఆర్థిక వ్యవస్థ ఎప్పటికైనా విఫలం చెందుతుందని. రాజసికుడు తక్కువ వ్యవధిలో ఎక్కువ లాభం పొందాలనే ఆశతో, కొందరికి ఉపాధి కల్పించి, చివరకు మానవాళికంతటికీ అందుతుందని భావిస్తాడు. కాని అది తప్పు ఆలోచన. సంపన్నుల, పేదల మధ్య గల వ్యత్యాసము ప్రపంచం మొత్తంలో పెరిగి, అసంఖ్యాకమైన పేదవారిని చేసింది. మనము ఒక చిన్న గ్రహం మీద బ్రతుకుతున్నాం. దానివలన మనం అందరం కలిసిఉన్నాము. నియంత్రణ లేని లాభం మానవాళి వృద్ధికి కాక తమకై పొందుట తప్పు. దీని వలన తక్కిన వాళ్ళు, ముఖ్యంగా పేదలు, అనేక బాధలకు గురి అవుతారు. సాత్త్వికమైన ఆర్థిక వ్యవస్థ అట్లు కాక ప్రతి ఒక్కరి బాగుకయి, వృద్ధికయి ఉంటుంది. అది ఒక భోగము కాదు. అది అవసరమైనది. 412