Chapter 18 Section 17

Bhagavat Gita

18.17

స్వే స్వే కర్మణ్యభిరతః సంసిద్ధం లభతే నరః {18.45}

స్వ కర్మ నిరత స్సిద్ధం యథా విందతి తచ్చృణు

మనుజుడు తనది యైన కర్మము నందు శ్రద్ధ గలవాడై సిద్ధిని పొందుచున్నాడు. తన సహజ కర్మమునందు నిరతుడైనవాడు సిద్ధిని ఎలా పొందుచున్నాడో దానిని ఆలకింపుము

యతః ప్రవృత్తిర్భూతానాం యేన సర్వమిదం తతం {18.46}

స్వకర్మణా తమభ్యర్చ్య సిద్ధిం విందతి మానవః

ఎవని వలన ప్రాణులకు ఉత్పత్త్యాదులు కలుగుచున్నవో, ఎవని చేత ఈ సకల ప్రపంచము పరివ్యాప్తమై యున్నదో, వానిని మానవుడు తన స్వకర్మచే అర్చించి సిద్ధిని పొందుచున్నాడు

శ్రేయాన్ స్వధర్మో విగుణః పరధర్మాత్స్వనుష్ఠితాత్ {18.47}

స్వభావనియతం కర్మ కుర్వన్నాప్నోతి కిల్బిషమ్

చక్కగా ఆచరింపబడిన పర ధర్మము కంటెను, గుణము లేనిదైనను స్వధర్మానుష్ఠానము శ్రేయోదాయకము. మనుజుడు స్వభావ సిద్ధమైన కర్మమును చేయుచు పాపము నొందడు

సహజం కర్మ కౌ౦తేయ సదోషమపి న త్యజేత్ {18.48}

సర్వారంభా హి దోషణ ధూమేనాగ్ని రివావృతాః

అర్జునా! పొగచేత నిప్పు కప్పబడినట్లు సర్వ కర్మములు దోషము చేత కప్పబడి యున్నవి. అందుచేత స్వభావ సిద్ధమైన కర్మను వదలరాదు ఀ

బంధాలతోనూ, పనితనం తోనూ మనం ప్రపంచానికి సహాయపడతాం. మనం ధ్యానం చేస్తే సరిపోదు. మన ధ్యాన ఫలాన్ని మన సహఉద్యోగులతో, బంధుమిత్రులతో పంచుకోవాలి. ముఖ్యంగా వారికి ఆదర్శంగా ఉండాలి. మన కర్మను తగ్గించుకోవాలంటే ఇదొక్కటే మార్గము. శ్రీకృష్ణుడు అడిగేది, మనం మన కర్మను తగ్గించుకోవడానికి ప్రయత్నించకపోతే ఇంకెవరు చేస్తారు?

శ్రీకృష్ణుడు మనం ఎలాగ పనిచేస్తామో, దేనికై పనిచేస్తామో రెండూ ముఖ్యమని చెప్పుచున్నాడు. ఒక కాపలాదారుగా పని చేసేవాడు, ప్రతిదినం సాధన చేస్తే, వానికి తెలియకపోయినా పరులకు సహాయపడతాడు. ఇవి ఆధ్యాత్మిక సిద్ధాంతాలు. నా మిత్రులు కొందరు ఆసుపత్రి నుంచి తిరిగి వచ్చి తమకు ఎక్కువ సంతోషం కలిగించినవారు ఉపచారికలు, నర్స్ లు అని చెప్పేరు. ఎందుకంటే వారు ఎంతో ఆహ్లాదంగా ఉండేవారు.

ప్రతి ఒక్కరూ తమ సాధనని వృద్ధి చేసికొని, తమ వంతు సహాయమును ప్రపంచానికి చెయ్యవచ్చు. దానికై మనకు తీవ్రమైన ఏకాగ్రత, వైరాగ్యం ఉండాలి. ఆ రెండూ ఉంటే మన బాధ్యతలు నిర్వహించడానికి ఆనందంగా ముందడుగు వేస్తాం. సాధన పెరుగుతున్న కొద్దీ మన పెరుగుతున్న అవసరాలకు, మన శక్తికి అనుగుణంగా క్రొత్త అవకాశాలు వస్తాయి.

ఇతరులు మనకన్న ఎక్కువ పేరు ప్రతిష్ఠలతో లేదా వేతనంతో పనిచేసినా అసూయ కలుగదు మన౦ ఎక్కడ, ఎటువంటి, పని చేస్తున్నామో వాటి నుండి నేర్చుకోవడానికై కేటాయించబడినది. మన కర్మ -- అనగా మన౦ చేసిన కార్యాలు, కోర్కెలు, ఆలోచనలు--ప్రస్తుత ఉద్యోగాన్ని ఇచ్చి , మన సహఉద్యోగులను నిర్ణయించి, పాత తప్పులను సరిదిద్దుకోవడానికై ప్రోద్భలం ఇస్తుంది. ఆ కర్మని తగ్గించుకొంటూ మనము ఎదుగుతాము. త్వరలో మన దశ మారి క్రొత్త సహఉద్యోగులు, క్రొత్త సవాళ్ళు, ఎక్కువ అవకాశాలు ఉన్న ఉద్యోగం రావచ్చు.

పరిపూర్ణమైన ఉద్యోగం ఎక్కడైనా ఉందా, అని శ్రీకృష్ణుడు జ్ఞాపకం చేస్తున్నాడు. మనకి కావలసినట్లు పని చేసే, ధ్యానమునకై విరామం తీసికోగలిగే, యజమానికి శాశ్వతమైన వాస్తవాలు బోధించి, వానికి తన సంస్థను ఎలా నడపాలో చెప్పే, ఉద్యోగం ఎక్కడైనా ఉంటుందా? ప్రతి ఉద్యోగం లోనూ కొన్ని పనులు మనకు ఇష్టం లేకపోయినా చెయ్యాలి. ఏ ఉద్యోగమూ సంఘర్షణ పడకుండా ఉండదు; అలాగే మానసిక ఒత్తిడి లేకుండా ఉండదు; మరియు; వేర్వేరు దృక్పథాలతో కూడిన వారు లేకుండా ఉండదు. చేసిందే చేయడం లేదా చాకిరీ చేయక తప్పదు. ఒక ఉద్యోగం సృజనాత్మకమై, క్రొత్త అవకాశాలను ఇస్తే దానిని మీరు ఇష్టపడ్డారా లేదా అని ప్రశ్నించుకోకండి. మీరు చేసే ఉద్యోగం ఇతరులకు సహకరిస్తుందా అని అడగండి. అలా అయితే పూర్తి ఉత్సాహంతో చేయండి. పరోపకార భావనతో చేసే ఉద్యోగము భగవంతునికి సమర్పణ చేసేది. 431