Bhagavat Gita
18.20
అహంకారం బలం దర్పం కామం క్రోధం పరిగ్రహం
{18.53}
విముచ్య నిర్మమశ్శా౦తో బ్రహ్మభూయాయ కల్పతే
విశుద్ధమైన బుద్ధితో కూడినవాడై, ధైర్యముతో మనో నిగ్రహమును పొంది, శబ్దాది విషయములను మరచి, రాగ ద్వేషములకు దూరుడై, ఏకాంత వాసియు, మితాహారియు, స్వాధీనమైన మనో వాక్కాయములు కలవాడు, సదా ధ్యాన యోగ పరాయణుడై యుండువాడు, వైరాగ్యమును చక్కగా ఆచరించినవాడు, అహంకారమును, బలమును, దర్పమును, కామమును, క్రోధమును, ద్రవ్య సంగ్రహమును విడిచినవాడు, మమకార రహితుడు, శాంతుడు నగువాడు బ్రహ్మత్వమును పొందుటకు అర్హుడగుచున్నాడు.
ఇద్దరు ఎంత అన్యోన్య౦గా ఉన్నా వారు వాళ్ళ ఏకాంతం కోరుకొంటారు. గాంధీగారు బ్రతికున్నప్పుడు ఆయన ఇంటికి ఎవరైనా వెళ్ళవచ్చు; ఆయన ఎలా జీవిస్తారో, ఆలోచిస్తారో, ఆయన ప్రేరణ ఏమిటో తెలిసికోవచ్చు. సాధారణ మానవులు అలా కారు.
మనం ఒకర్ని ప్రేమిస్తే, కొంత నిస్వార్థత ఉన్నా, మేము ఏకం అనడంతో, మన ప్రేమను భౌతిక శరీరానికే పరిమితం చేసేము. శ్రీకృష్ణుడు అటువంటి భౌతిక బంధాలలోని ప్రమాదాలను సూచించెను. అన్ని భౌతికమైన వస్తువుల లాగే భౌతిక బంధాలు మార్పు చెందుతాయి. కోరికలు క్షణికమైనవి.
స్వార్థమైన కోరికలు మనస్సులో అలజడి కలిగిస్తాయి. అది అలజడి కాకపోతే ఉత్తేజం చెందుతుంది. దానివలన ఆనందం, భద్రత క్షీణిస్తాయి. మనం ఆత్మ నుండి వేరౌతాము. కోరికలు ఆనందదాయకమే. గీత ఆనందం బాధ కలిగించేది అని చెప్పదు. గీత చెప్పేది ఆనంద౦ వచ్చి పోతూ ఉంటుంది. అది వెళ్ళినపుడు లేమి, నిరాశ, నిస్పృహలు కలిగిస్తుంది. సుఖ దుఃఖాలు కలసి ఉంటాయి. ఒకటి కోరుకొంటే రెండూ వస్తాయి.
నేను ఆనందానికై ప్రాకులాడిన వారితో మాట్లాడినప్పుడు అనేక విషయాలు తెలిసికొన్నాను. కొందరు స్వీయ జ్ఞానం ఉన్నవారు ఇలా చెప్పేరు: "నా దగ్గర డబ్బు౦ది, సమయముంది. ఆనందాన్నికలిగించే ప్రతి వస్తువును పోగుచేసికొన్నాను. నాకు ఏది కావాలనుకొన్నానో దాన్ని పొందేను. కాని దేన్నీ శాశ్వతంగా ఉంచ లేకపోయేను. ఎంత ఎక్కువ ప్రయత్నం చేస్తే అంత తక్కువ ఫలితం వచ్చింది. నిజంగా నాకు ఒకప్పుడు ఆనందం కలిగించినవి నను దుఃఖంలో ముంచేయి".
నాకు ఇది తెలిసికోవడానికి చాలా ఏళ్లు పట్టింది. ఆ కాలంలో సాధారణ వ్యక్తులవలె ఎన్నో తప్పులు చేసేను. నాకు అది తెలిసిన తరువాత నా అమ్మమ్మతో "నువ్వు ఆనందం గురించి చెప్పినవన్నీ నిజం" అన్నాను. ఆమె నా తలమీద చెయ్యి పెట్టి "నువ్వు తెలివైన వాడివి" అన్నది. నాకు ఇన్నేళ్ళు ఎందుకు పట్టింది అని అడగలేదు. ఆమె చెప్ప దలచుకొన్నది కొంత మంది ఎన్నటికీ తెలిసికోలేరు. కాబట్టి మనం ఈ జ్ఞానాన్ని వెంటనే పొందకపోతే వ్యధ చెందక్కరలేదు. ప్రతి సాధకునికీ కొన్నేళ్ళు పడుతుంది. మనస్సును కుదిపితే గతాన్ని తవ్వి, మంచి చెడు లతో భావోద్వేగము చెందుతాము. దాని వలన మన సాధనకు అవరోధం కలుగుతుంది. మనస్సు మళ్ళీ కుదుటుపడడానికి చాలా కాలం పడుతుంది.
ఒక ఉన్నతమైన లక్ష్యానికై బంధాలను విడనాడితే దానిలో చాలా ఆనందం ఉంది. ప్రపంచానికి సహకరిస్తున్నామనే భావంలో చాలా సంతృప్తి ఉంది. "ఇందులో నిజమైన ఆనందం ఉంది" అని బెర్నార్డ్ షా అన్నారు.
"మనమొక ఉన్నతమైన లక్ష్యానికై జీవిస్తున్నామని తలిస్తే దాని వలన చాలా ఆనందం ఉంది. అది కొందరు స్వార్థపరులు, వ్యాధిగ్రస్తులు, తమకు ప్రపంచం ఆనందం కలిగించట్లేదనే ఫిర్యాదులు చేసేవారిలా కాక మనని శక్తివంతులను చేస్తుంది."
ఇది చాలా శక్తివంతమైన వ్యాఖ్యానము. కాని అది మన త్యాగానికై ఉత్తేజ పరుస్తుంది. గీత చెప్పేది ప్రకృతి యొక్క శక్తి వలె కాక పరమాత్మ చేతిలో ఒక పనిముట్టుగా ఉండమని. నిస్వార్థమైన జీవి ఒక శక్తిమంతుడు. వాని సహాయం ఎన్నటికీ వృధా పోదు. అది మానవాళి చైతన్యంలో కలిసి పోతుంది.
పూర్వ కాలంలో మన జీవితం మన చేతుల్లో లేదు, అంతా భగవత్ ప్రసాదం అనేవారు. నేను చిన్నప్పుడు పూజ పునస్కారాలతో పెరగలేదు. ఏదో శక్తి నన్ను ఇతరులకు సహకరించని కర్మల నుండి కాపాడింది. ఇటువంటి ప్రేరణ గాఢంగా కలిగితే స్వీయ సంకల్ప౦తో ఇతరులను ఎదిరించి బ్రతకవచ్చు. ఎలాగంటే ఒక బిడ్డకు తల్లి తన సుఖాన్ని పట్టించుకోకుండా బిడ్డని చూసుకుంటుంది. మన స్వార్థం గురించి సదా ఆలోచిస్తూ ఉంటే, మనం ప్రపంచానికి సహకరించే కర్మల నుండి విడదీయ బడతాం.
జీవితాన్ని సంపూర్ణంగా అనుభవించాలంటే ప్రాణ శక్తిని ఏకీకృతం చేసి, ఉపయోగించి, సంరక్షించాలి. ఎందుకంటే అది మన ఆనందానికి ఉపయోగపడే శక్తి.
గర్భంలోని శిశువు ఎలా రక్షింప బడతాడో, మన ప్రాణ శక్తి తప్పులనుండి రక్షింప బడుతుంది. మనం ప్రాణాన్ని ఇంద్రియ సుఖాలకి వెచ్చించవచ్చు. కాని మన లోతులలో ఉన్న ప్రాణ శక్తి ధ్యానం ద్వారా వెలికి తీయాలి. ఇలాగ ఒక వ్యక్తి ఉన్నత మైన లక్ష్యం చేరడానికి ఎప్పుడైనా సంకల్పించవచ్చు. ప్రాణ శక్తి వెంట ఉంటుంది.
కానీ స్వీయ సంకల్పం వలన కలిగే అహంకారం బహు చెడ్డది. అందుకే సాధనకి ఉపయోగపడే ప్రాణ శక్తిని స్వార్థపూరిత పనులకై వృధా చేయరాదు.
ప్రాణ శక్తి ద్వారా మన బుద్ధి ఇంద్రియములను, అభిరుచులను, స్పర్థలను నియంత్రించవచ్చు. ఇది ఒక సృజనాత్మక శక్తి. అలాగే ప్రాణం లైంగిక కార్యాలకు కూడా వర్తిస్తుంది. ఆధ్యాత్మిక భాషలో రతి భౌతికమైనది కాక, ఒక సృజనాత్మక శక్తి. మనలోని క్లిష్టమైన స్వీయ ఏకీకరణ. రతి దానియొక్క భౌతిక వ్యక్తీకరణము. మనం భౌతిక మని తలచినంత కాలము, రతి చేత ప్రభావితమౌతాము. దాని మూలాలు మనస్సు లోతులలో నుండి మన ఆత్మ జ్ఞానమును పొందటానికి సహకరిస్తుంది.
రతి ఒక భార్య భర్తల అనుభందంలో ఎంతో ఉపయోగకరం. కానీ అక్కడ కూడా రతి భౌతిక మైనదేకాక ఒక శక్తి. భౌతికమైన సుఖాలను వదిలి పెట్టి ప్రేమించిన వ్యక్తికి దగ్గరవుతే ఆ బంధం సున్నితంగా, భద్రతతో, ఆనందంతో నిండి ఉంటుంది. మనం ప్రేమించిన వ్యక్తికై వారికి బాధను కలిగించే అలవాట్లు వదిలి, కలసి ఒక నిస్వార్థ సేవకై పాటు పడితే శాశ్వతమైన సుఖం, ఇంద్రియ సుఖం కన్నా అనేక రెట్లు, పొందుతామ. దీనివలన సాధారణ సుఖాలు లేవని కాదు. కానీ మనం ఒక ఉత్కృష్టమైన కార్యానికై ఉన్నామని గుర్తు పెట్టుకోవాలి.
ధృఢమైన లైంగిక వాంఛలు ఎక్కువ ప్రాణ శక్తిని సూచిస్తాయి. నేను బెర్క్లీ లో మొదట్లో ఇలాగే చెప్పేవాడిని. ఆ తరువాత కొందరు నన్ను తప్పుగా అర్థం చేసుకుంటున్నారని తెలిసింది. వారు బలమైన లైంగిక కోరికలు ఉంటే ఆధ్యాత్మికంగా బహు దూరం ప్రయాణించవచ్చునని తలచేవారు. అందుకై అటువంటి కోరికలను పెంచుకోవాలనుకునేవారు. అది అవసరం లేదు. అది పెట్రోల్ డబ్బా దగ్గిరి ధూమపానం చేసినట్లు. ధృడమైన అభిరుచులు ఉన్న వ్యక్తి వాటిని ఉపయోగించి ఆధ్యాత్మికంగా ఎంతో ఎత్తుకు ఎదగ వచ్చు. మనము అభిరుచులను నియంత్రించక పోతే అవి మనని నియంత్రిస్తాయి. కాబట్టి బలమైన అభిరుచులు ఉంటే బాధ చెందక, వాటిని ఆధ్యాత్మిక చింతనకు వాడాలి. అలాగే ఆ శక్తిని నిస్వార్థ సేవకై; ఓర్పు, సున్నితము, నిస్వార్థమైన బంధాలకు రూపాంతరము చేసి వాడాలి.
కొందరు నా వద్దకు వచ్చి "నాకు ధృఢమైన లైంగిక వాంఛలు లేవు. అంటే నాకు ప్రాణ శక్తి తక్కువగా ఉందా, నా లక్ష్యాన్ని చేరలేనా?" అని అడిగేవారు. నేను స్వీయ సంకల్పం ఉంటే చాలు అని సమాధానము ఇచ్చేవాడిని. గీత ప్రతి వ్యక్తికి పనికివచ్చే శాస్త్రం.
ప్రాణ శక్తిని యోగులు కుండలిని అని అంటారు. అది తరతరాలుగా వృద్ధినొందిన పరిణామ శక్తి. కుండలినిని ఒక స్ప్రింగ్ లా భావించవచ్చు. అది పరిణామంలో చాలా శక్తికలిగి కుదించుకుపోయి ఉంది. దాని శక్తిని విడుదల చేయడానికి మనం చేయగలిగందల్లా మన చేతులను వాడి దాని శక్తిని విడుదల చేయడం. నాతో కొందరు "నేను పురోగతి చెందటంలేదు. నాకు ఎక్కువగా లైంగిక ఆలోచనలు కలుగుతున్నాయి" అని చెప్పేవారు. నా సమాధానము: "మన కుండలిని అనబడే స్ప్రింగ్ కొన్ని కోట్ల సంవత్సరాలు కుదించుకు పోయి ఉంది. నీవిప్పుడు వట్టి చేతులతో దాని శక్తిని విడుదల చేయదలచుకున్నావు. అది ఒక్క రోజులో అవుతుందా?"
కొన్నేళ్ళు సాధన చేసిన తరువాత కుండలిని శక్తి విడుదలవుతున్నాదని తెలుస్తుంది. ఆ భావన సాధారణంగా నిద్రలో వస్తుంది. అది స్వప్నావస్థలో కాక, శుషుప్తిలో తెలుస్తుంది. అనగా మన చేతన మనస్సు నిద్రలో మునిగి, మన అచేతన మనస్సు వేకువలో ఉన్నప్పుడు. అది ఆత్మకి చాలా దగ్గరగా నుండును. అది సూచించేది ఇంకా ఎన్నో సవాళ్ళు జీవితంలో వస్తాయి, దానికై గొప్ప శక్తి విడుదల చేయబడుతున్నాదని. దానిని సక్రమంగా వాడాలంటే మనము నిస్వార్థ సేవ చేయగలగాలి.
సాధనలో పరిపక్వత పొందుతున్న కొద్దీ తప్పులు చేయకుండా ఉండాలి. దానికి ఒక గురువు సహాయం తీసికోవచ్చు. కాని ముఖ్యంగా తెలిసికోవలసినది మన శరీరము తన శక్తితో సాధనకు కలిగిన అవరోధాలను దాట గలగాలి. అలాగే మన నాడీ వ్యవస్థ కూడా. మన సాధనలో క్రొత్తగా ప్రవేశించిన సమయంలో నేర్చుకున్న జ్ఞానాన్ని ఉపయోగించి సావధానంతో, స్వాధీనంలో ఉండాలి.
సాధన చివరలో, కుండలిని శక్తిని విడుదల చేయడానికి వారాలు, నెలలు పట్టవచ్చు. దానికై అనేక ప్రయత్నములు చేయవచ్చు. దానివలన అలసట కలగవచ్చు. ఆ సమయంలో శుషుప్తిలో పరమాత్మ ప్రత్యక్షమై తన చిటికెన వేలుతో కుండలినిని విడుదల చేయవచ్చు. దాని వలన మన దేహం అనేక బాధలు అనుభవించవచ్చు. ఎందుకంటే కుండలినుండి విడుదలైన శక్తి ఒక సామాన్య మానవుడు భరించడం బహు కష్టం. మన దేహం ఎంత కష్టం అనుభవిస్తుందో మన చేతన మనస్సు అంత ఆనందిస్తుంది. 445
No comments:
Post a Comment