Chapter 18 Section 25

Bhagavat Gita

18.25

ఈశ్వర స్సర్వభూతానాం హృద్దేశే అర్జున తిష్ఠతి {18.61}

భ్రామయన్ సర్వభూతాని యంత్రారూఢాని మాయయా

అర్జునా! ఈశ్వరుడు యంత్రము నారోహించిన వారివలె యున్న సకల ప్రాణులను తన మాయచేత త్రిప్పుచు, సమస్త జీవుల హృదయముల యందు వెల్గొందుచున్నాడు

తమేవ శరణం గచ్ఛ సర్వభావేన భారత {18.62}

తత్ప్రసాదాత్పరాం శా౦తిం స్థానం ప్రాప్స్యసి శాశ్వతమ్

భారతా! సమస్త భావముల చేత అట్టి పరమేశ్వరునే శరణు పొందుము. అతని అనుగ్రహము వలన ఉత్తమమైన శాంతి, శాశ్వతమైన మోక్షమును పొందగలవు

నా గ్రామంలో ఒక కుమ్మరి ఉండేవాడు. అతడు, అతని కొడుకులు అనేక వస్తువులు: కుండలు, ప్రమిదలు మొదలైనవి చేస్తూ ఉండేవారు. రోజూ ఉదయాన్నే అతడు నది దగ్గరకు వెళ్ళి బంక మన్నును సేకరించేవాడు. అతని కొడుకు చక్రాన్ని తిప్పుతూ ఉంటే ఆ మట్టితో వస్తువులు చేసేవాడు.

కొన్ని కోట్ల సంవత్సరాలు జీవుడు అనేక మార్లు పుట్టి, మరణించి, పరిణామ౦ చెంది కాలమనే చక్రములో తిరిగి, కర్మను పోగుచేసుకొని, తద్వారా మలచబడ్డాడు. అలా తిరగడం, మలచబడడం మాయ వలన జరుగుతుంది. మానవ జీవితం బంక మన్నుతో ఏ గుణాలూ --మంచి చెడు లేదా స్వార్థం నిస్వార్థం-- లేకుండా మొదలయ్యెను. కుమ్మరి మనమే. మనం చేసే కుండ సరిగ్గా లేకపోతే మనం దాన్ని వెనక్కి తీసికెళ్ళి మన సొమ్మును ఇమ్మని అడగలే౦.

బంక మన్ను ఎక్కువగా ఉంటే, ఆకారం సరిగ్గా లేని కుండను బాగు చేయవచ్చు. అది ఇంకా సరిగ్గా లేకపోతే దానిని పరులకు ఇవ్వచ్చు. కాబట్టి మనం పరులకై జీవిస్తే మన నష్టాలను భర్తీ చేసికోవచ్చు. ఈ విధంగా మన చెడ్డ కర్మను తగ్గించుకోవచ్చు.

కర్మ తక్కువవుతున్న కొద్దీ మనస్సు శాంతంగా ఉంటుంది. మన స్వార్థపూరిత కోర్కెలను తీర్చుకోవడానికై ప్రయత్నించడము వలన చెడు కర్మ పోగవుతుంది. ఇతరుల యందు దయతో ఉండి , మన సంస్కారములను నియంత్రించుకొంటే, చెడు కర్మ తగ్గి మనస్సు ప్రశాంతతను పొందుతుంది. క్రమంగా మనం కోర్కెలను త్యజించి, వాటికై ప్రయత్నించక ఉంటాము. ఒక సంస్కారము ఎదురైతే దానిని మంత్రము ద్వారా నియంత్రించవచ్చు. దానివలన చెడు కర్మ పోగు అవ్వదు. మన౦ క్రియలు, బంధాలు ఏర్పరచుకొన్నది మంచి కర్మను చేసి, చెడు కర్మను పోగొట్టుకోవడానికి.

క్రమంగా మనం చేసే కుండ చక్కగా అవుతుంది. మన వ్యక్తిత్వం లోని చెడున౦తా తొలగించి ఒక ఆదర్శవంతునిగా తయారవుతాము. కాని ఆ కుమ్మరి చక్రము వెంటనే ఆగదు. అది కొంచెంసేపు తిరిగి ఆగుతుంది. అలాగే సాధన చివరి దశలో ఇంకా కొన్ని కోర్కెలు ఉండవచ్చు. కాని వాటిని పట్టించుకోకపోతే అవి మన చేత క్రియలు చేయించలేవు.

నేను ఒకమారు ఒక మిత్రుని కారులో వెళుతున్నాను. అప్పుడు వర్షం పడింది. అతను విండ్ షీల్డ్ వైపర్ ల స్విచ్ వేసేడు. కానీ రెండిట్లో ఒకే వైపర్ పనిచేసింది. రెండోది తిరిగింది కానీ వర్షపు నీరుని తియ్యటం లేదు. ఈ విధంగానే ఒక పనికిరాని సంస్కారం పని చేస్తుంది. దానిని పట్టించుకోక పోతే మనకయ్యే నష్టం ఏమీ లేదు.

మనకు కొన్ని దశాబ్దాలుగా పేరుకుపోయిన అలవాట్ల వల మనస్సు కుమ్మరి చక్రం లాగా మళ్ళీ తిరగడం మొదలుపెడుతుంది. ఆ సమయంలో విచార పడకుండా, బంక మన్నుతో కుమ్మరి చక్రం మీద వస్తువులు చేయనట్లుగా ఉండాలి. ఒక బలమైన కోర్కె వస్తే దాన్ని పట్టించుకోకూడదు. అది ఎలా వచ్చిందో అలాగే పలాయనమౌతుంది.

ధ్యానంలోని ఏకాగ్రత వలన దేహంలో మార్పులు వస్తాయి. మన మనస్సుతో పాటు మన దేహంలో ఒకప్పుడు వేగంగా జరిగే మార్పులు నెమ్మదిగా జరుగుతాయి. ఉదాహరణకి మన ఉఛ్వాసనిశ్వాసలు నిమిషానికి 16 నుంచి 3 వరకు తగ్గుతాయి. ఆ వ్యవధిలో మన మనస్సు, అహంకారం పని చేయవు.

గీత చెప్పేది మనం ఈశ్వరుడికై పరిగెత్తి వెళ్ళి ఆయనిని ఆశ్రయించి మనశ్శాంతిని పొందమని. ఇది పారిపోవడం కాదు. మన నిజమైన ఇంటికి వెళ్ళడం. శ్రీకృష్ణుడు "నీ ఆత్మలో ఆశ్రయం పొందు" అని అంటున్నాడు. అక్కడ దేశకాలములు లేవు. కారణము, కార్యము, క్రియ అనబడే త్రిపుటి లేదు. పూర్ణమైన మనశ్శాంతి ఉంటుంది.

సాధన చివరి దశలో మన ధ్యానం ఎంత లోతుగా ఉంటుందంటే, ఒక పక్షి మన తల మీద వాలినా మనకు తెలియదు.

మన మనస్సులో ఏకగ్రీవత జరుగుతుంది. మోక్షం తప్ప వేరే కోరిక ఉండదు. మనకున్న ప్రతి కోరికను అనుభవించాలి. లేకపోతే మనస్సనే కుమ్మరి చక్రం మళ్ళీ తిరిగి క్రొత్త కర్మలను చేయిస్తుంది. ఒక రోజు ధ్యానంలో ఉన్నప్పుడు, సెయింట్ తెరెసా చెప్పినట్లు, దేవుడు పక్షిలా వచ్చి మనని ఆకాశంలోకి తీసుకవెళ్తాడు.

మన ఆ దశను ఇమ్మని దాబాయించి అడగలేము. మనం వినమ్రతతో "నా మనస్సు ఖాళీ అయింది. నా అహంకారం తొలగింది. నీవు ఎంతకాలం నిరీక్షించమంటే అంతకాలం నిరీక్షిస్తాను" అని ప్రార్ధన చేయగలం. అలా నిరీక్షించడం ఒక పరీక్ష వంటిది. దేవుడు చివరకు ప్రత్యక్షమైతే అది ఒక గొప్ప బహుమతి.

కఠ ఉపనిషత్లో "ఆత్మ ఎవరికి సాక్షాత్కారము చెయ్య దలచుకుందో వారికి కనబడుతుంది" అని చెప్పబడెను. మనం ఎంత ప్రయత్నించినా మనస్సు నిశ్చలము చేయడం చాలా కష్టం. అలాగే అహంకారాన్ని పూర్తిగా తీసేయలేము. "నేను ఇంతకన్నా ఏమీ చేయలేను" అని అవగాహనకు వస్తుంది. చివరకు మన సాధన ఫలిస్తుంది. 467