Chapter 18 Section 27

Bhagavat Gita

18.27

మన్మనా భవ మద్భక్తో మద్యాజీ మాం నమస్కురు {18.65}

మామేవైష్యసి సత్యం తే ప్రతిజానే ప్రియో అసిమే

నా యందు మనస్సు నుంచుము. నా భక్తుడవు కమ్ము. నన్ను అర్చించుము. నాకు నమస్కరింపుము . అట్లు కావించెద వేని నన్నే పొందగలవు. నీవు నాకు ఇష్టుడవు. అందువలన సత్యమును ప్రతిజ్ఞ చేసి చెప్పుచున్నాను

సర్వధర్మాన్ పరిత్యజ్య మామేకం శరణం వ్రజ {18.66}

అహం త్వా సర్వపాపేభ్యో మోక్షయిష్యామి మా శుచః

సర్వధర్మములను త్యజించి నన్నొక్కనినే శరణు పొందుము. నేను నిన్ను సకల పాపములనుండి విడిపించెదను. నీవు శోకింపకుము

గాంధీ మహాత్ముని ఒకరడిగేరు: "దేవుడు మనని ఎందుకు సంతృప్తి పరచడు?" ఆయన జవాబు: "అది ప్రేమకాదు. ఒప్పందం." నిజమైన దైవ భక్తుడు తనకున్నదంతా ఇతరులకై దారపోస్తాడు. బదులుగా ప్రేమ తప్ప ఏమీ అడగడు.

అతి తక్కువ యోగులు ఒకేమారు తమ కున్నదంతా త్యజిస్తారు. తక్కినవాళ్ళు ఇంద్రియ సుఖములను ఆశిస్తారు.

ధ్యానంలో మనము అచేతన మనస్సు లోతులకు వెళతాము. అక్కడ అనేక శక్తులు ఉంటాయి. మనస్సులో ఒక చేతనం నుంచి ఉంకొకదానికి వంతెనలు లేవు. మనము చేతనముగా ఉండి, అచేతన మనస్సుని పరిశీలించడం కల్ల, సాధింపలేనది అని మనస్తత్వ శాస్త్రజ్ఞులు అంటారు.

చూడడానికి మత్సరమనే సంస్కారం చిటికెన వేలంత ఉంటుంది. ధ్యానం గాఢమై, ఆ సంస్కారాన్ని లోతుగా పరిశీలిస్తే అది మణికట్టంత పెద్దదిగా కనిపిస్తుంది. ఇంకా లోతులో అది మన చేయంత ఉంటుంది. అది రాత్రి మన కలలలోకి వస్తుంది. ఇదే స్థిర భావం. అది చిత్రహింసలు పెడుతుంది. మనము దానిని విడిపించుకొనుటకై చాలా ప్రయత్నం చేయాలి.

మనకుండాల్సినది మీరా, సెయింట్ తెరెసా లాంటి వారి ప్రేమ. "నేను అంతా పోగొట్టుకున్నా, నిన్నే ప్రేమిస్తాను. వేరొకరిని ప్రేమించను. నీవే నా లక్ష్యం" అని దేవుడ్ని ప్రార్థించాలి. అటువంటి శరణాగతి తప్ప వేరేదేదీ మనను రక్షింపలేదు.

"నీవు నన్ను శరణాగతి కోరితే నిన్ను సర్వ కర్మలనుండి, సర్వ పాపాలనుండి విముక్తిని చేస్తాను" అని శ్రీకృష్ణుడు చెప్పెను. శరణాగతి కోరే ముందు మన మనస్సు నిశ్చలంగా ఉండాలి. అన్ని స్వార్థపూరిత ఆలోచనలినీ వదులుకోవాలి. అలాంటప్పుడు మనమేమి కర్మ చేస్తాము? మనం గతంలో చేసిన పాప కృత్యాలు మన మనస్సునుండి చెరిపివేయబడతాయి. అటు తరువాత మనం శుద్ధుల మవుతాము. మనం ఎంతో గొప్ప యోగులు మొదట నిర్లక్ష్యంగా బ్రతికి సాధన చేసేరని విన్నాము. వారిని ఎవరైనా "మీరు నిజంగా ఇటువంటి పనులు చేసేరా?" అని అడిగితే వారి సమాధానం: "అదొక కల. అది చాలా కాలం క్రింద జరిగింది. నేను అటువంటి వ్యక్తిని ఒకనాడు. కాని వాడు మరణించేడు. శరీరం ఒకటే, కాని అందులో పూర్తిగా మారిన మనిషి ఉన్నాడు". ఒక సినిమా అంతమైనప్పుడు అంతకు ముందు ఒక కాలుతున్న అడవిని చూపించినా తెర ఎలా తెల్లగా మిగులుతుందో, మన గతం మనమీద ఆరోపింపబడదు.