Chapter 18 Section 29

Bhagavat Gita

18.29

య ఇమం పరమం గుహ్యం మద్భక్తేష్వ భిధాస్యతి {18.68}

భక్తిం మయి పరాం కృత్వా మామేవైష్య త్యసంశయః

పరమ రహస్యమైన గీతా జ్ఞానమును నా భక్తులకు ఎవ్వడు చెప్పుచున్నాడో వాడు నాయందు ఉత్తమమైన భక్తిని కలిగి, సంశయ రహితుడై నన్నే పొందగలడు

న చ తస్మాన్మనుష్యేషు కశ్చిన్మే ప్రియకృత్తమః {18.69}

భవితా న చమే తస్మాత్ అన్యః ప్రియతరో భువి

మనుష్యులలో అతని కంటెను నాకు ప్రియమైనవాడు మరొకడు లేడు. అతని కంటెను మిక్కిలి ప్రియ మొనర్చువాడు మరి యొకడు ఉండబోడు ఀ

ప్రపంచంలో పేదరికం, కాలుష్యం, అణ్వాశ్త్రములు ఉండగా, మంచివారు కూడా, ధ్యానం అవసరమా అని అడుగుతారు. భౌతిక సమస్యలు కళ్ళకు కనబడతాయి. ధ్యానం నిశ్శబ్దంగా ఉండి దైనిందన కార్యములతో ఎటువంటి సంబంధం లేనట్టు ఉంటుంది. "ధ్యానం రక్తపు పోటును తగ్గించవచ్చు, కానీ అది ప్రపంచ సమస్యలకు ఎలా పరిష్కారం ఇస్తుంది?" అని అడిగేవారున్నారు.

ధ్యానం ఒక పనిముట్టు వంటిది. ఎవ్వరైనా దానిని ఉపయోగించి తమలోని గొప్ప శక్తిని వెలికి తీసి ఇతరుల సేవకై వినియోగించవచ్చు. గీత చెప్పే జ్ఞానం మనలో గుప్తంగా ఉన్న శక్తిని నిస్వార్థమైన కర్మలు, చాకచక్య౦తో నాచరించుకొనడానికి ఉపయోగపడుతుంది. కర్మలు మనిషి మనిషికి తేడాగా ఉంటాయి. ధ్యానం చేయగలగింది మనలోని శక్తిని విడదల చేయడం. శ్రీకృష్ణుడు చెప్పేది: ఇంకొక బోధకు ఇంత విలువ లేదు. ఏ అంశంలో నైనా, అంతర్గతమైన శక్తిని బయట పెట్టడంవలన, మానవాళి సమస్యలను పరిష్కరించడం వీలవుతుంది. అందుకే బుద్ధుడు ఇట్లు చెప్పెను: ఎవరైతే క్రోధం, భయం, దురాశ మన హృదయాల లోంచి దూరం చేస్తారో, అటువంటివారు ప్రపంచానికి అత్యుత్తమ సేవ చేసిన వారవుతారు.

ఎన్నిక చేసుకోవడానికి వీలులేని ప్రపంచంలో అటువంటివారు గొప్ప ఆశను కల్పిస్తారు. యోగులు చెప్పేది మంచితనం, ప్రేమ, భక్తి ప్రపత్తులు గురించి. వారు మనలోని సహజమైన ప్రేమ గూర్చి చెప్తారు. వారు దానిని మనకు చూపిస్తారు కూడా. ఒక ఆధ్యాత్మిక గురువుకు అట్టి ప్రేమ ఉంటుంది. మనం మంచిని మనస్సులోకి ఎక్కించుకోనక్కరలేదు. మనస్సు నుండి చెడుని తీస్తే చాలు. మనం ప్రేమ స్వభావమును ఎక్కడనించో తెచ్చు కొనక్కరలేదు. మనలోని ప్రేమ మీద ఉన్న దుమ్మును దులిపితే చాలు. అలాచేస్తే మానవాళి సమస్యలకు పరిష్కారం దొరుకుతుంది. విలియం లా చెప్పినట్లు "సమస్యలు ప్రేమ లేకపోవడం వలన కలుగుతాయి". 476