Bhagavat Gita
10.16
ఉచ్ఛైఃశ్శ్రవస మశ్వానాం విద్ధి మామమృతోద్భవం
{10.27}
ఐరావతం గజేంద్రాణార నరాణాం చ నరాధిపమ్
గుఱ్ఱములలో అమృతముతో పుట్టినట్టి ఉచ్ఛైశ్రవముగాను, ఏనుగులలో ఐరావతము గాను, నరులలో నన్ను రాజుగను తెలిసికొనుము.
సృష్టి ఆదిలో చైతన్యవంతమైన సాగరముండేది. నిస్వార్థపరులు, ఉత్తములైన దేవతలు, స్వార్థపరులు, హింసా కాండ సాగించే అసురులు, వాసుకి అనబడే సర్పాన్ని కవ్వం గా చేసి ఆ సముద్రాన్ని చిలికేరు. వారి ధ్యేయం అమృతాన్ని ఉత్పన్నంచేసి చిరకాలం జీవించడం. ఆ చిలకడంవలన అనేక వస్తువులు, జీవులు ఉద్భవించేయి.
మన మనసుకు అన్వయించుకొంటే, చిలకడం అంటే చేతన మనస్సును మదనం చెయ్యడం. దానివలన ఉత్పన్నమయ్యేది ధ్యాన౦ వలన కలిగే శక్తి. భగవంతుడు ఆ శక్తులను విడుదల చేసేది ఎందుకంటే: మనం అతని చేతులలో పనిముట్ల వలె ఉండి, ప్రజాక్షేమం, ప్రపంచ శాంతికై పాటుపడతామని. ఎవరైతే పరుల సంక్షేమానికై పనిచేస్తారో వారు ప్రజా నాయకులు. వారిని ఈ శ్లోకంలో రాజులుగా చెప్పబడినది. వారి నాయకత్వం స్వార్థంతో కాక, ప్రేమతో , అంకిత భావంతో కూడి ఉన్నది. మనం రాజులు లాగ పరోపకారానికై కృషి చేస్తే రెండు దైవ గుణాలు వెలుపలకి వస్తాయి. ఒకటి ఐరావతము: శక్తివంతమైన ఇంద్రుని ఏనుగు. రెండు ఉచ్ఛైశ్శ్రవసము అనబడే అత్యంత పటిమ గల అశ్వం.
దేవతలు, అసురులు అలా చిలుకుతూ ఉంటే విషం కూడా ఉత్పన్నమైంది. అది మన స్వార్థానికి, ఎడబాటుకి చిహ్నం. దేవతలకి, ఆసురులకి ఆ విషాన్ని ఏమి చేయాలో తెలియ లేదు. అప్పుడు శివుడు ఆ హాలాహలాన్ని మ్రింగేడు. ఆయన పత్ని పార్వతి హాలాహలం కడుపులోకి ప్రవేశించకుండా గొంతును పట్టుకొంది. అందుకే శివుని నీల కంఠుడు అని కూడా అంటారు. అదే నిజమైన నాయకత్వమంటే: ఎంత బాధ కలిగినా ఇతరుల మనస్సు కష్టపెట్టకుండా చెడుని భరించడం. మన కుటుంబం, దేశం, ప్రపంచం దుఃఖించకూడా ఉండడానికి త్యాగం చేస్తే మనలనూ నీల కంఠుడు అనవచ్చు.
సముద్రాన్ని చిలకగా, చిలకగా, చివరికి అమృతం వచ్చింది. అది అందరికి తెలిసినట్టే మరణాన్ని జయించగలిగే సామర్థ్యం ఉన్నది. దేవతలు, అసురులు దానికై అష్టకష్టాలూ పడ్డారు. ధ్యానం ద్వారా మనము కూడా అమృతత్వాన్ని పొందవచ్చు. ధ్యానంలో మన చేతన మనస్సులోని విషపూరితమైన, చెడు ఆలోచనలను మంచి భావాలుగా మార్చుకొంటాము. మనమెప్పుడైతే భయము, క్రోధము, లోభము పోగొట్టుకొంటామో, అప్పుడు అమృతత్వము మనలో ఉద్భవిస్తుంది. మనం భౌతికమైన ఎరుకనుండి విడివడి ఒక శాశ్వతమైన శక్తిగా మారి, అందరి సంక్షేమానికి పాటుపడతా౦.