Bhagavat Gita
10.19
ప్రహ్లాద శ్చాస్మి దైత్యానాం కాలః కలయతా మహం
{10.30}
మృగాణా౦ చ మృగేంద్రో అహం వైనతేయశ్చ పక్షిణామ్
దైత్యులలో నేను ప్రహ్లాదుడను. గణిత శాస్త్రములో నేను కాలమును. మృగములలో సింహమును నేనే. పక్షులలో గరుత్మంతుడను.
ప్రహ్లాదుడు రాక్షస వంశంలో పుట్టి గొప్ప విష్ణుభక్తుడైనాడు. వాని తండ్రి హిరణ్యకశిపుడు అనే అసురుడు. అతను ప్రహ్లాదుని మనస్సు తనవైపు త్రిప్పుకోడానికి చాలా ప్రయత్నించేడు. కాని అలా వీలు కాలేదు. చివరికి అతను ప్రహ్లాదుని శ్రీ హరిని ఒక స్తంభంలో చూపమని సవాలు చేస్తాడు. శ్రీహరి ఆ స్తంభంలోంచి ఆవిర్భవించి హిరణ్యకశిపుని సంహరిస్తాడు. ఈ విధంగా ప్రహ్లాదుడు మనకు అనన్య విష్ణుభక్తునిగా చిరస్మరణీయుడు.
శ్రీకృష్ణుడు తాను కాలాన్ని అంటాడు. మనమీ రోజుల్లో ప్రతీదీ సమయంతో కొలుస్తాము. సంస్థలు ఎవరైతే తక్కువ సమయంలో ఒక పని చేస్తారో, అది సంపూర్ణమైనది కానప్పటికీ, వారినే ఆదరిస్తారు. నిత్య జీవితంలో కూడా మనము తొందరగా ఒకరు పని చేస్తే వారికి ఎక్కువ వేతనం ఇస్తాం.
మన మెప్పుడైతే కాలంతో పరిగెడతామో మానసిక ఒత్తిడి ఎక్కువ చేసుకొంటాం. దాని వలన నాడులు అస్తవ్యస్తమై దీర్ఘ కాలంలో మేలు కన్నా కీడే ఎక్కువ జరుగుతుంది. ఒక దురుసుగా మాట్లాడే వ్యక్తి నిజానికి నిర్దయుడు కాక, నాడీ వ్యవస్థ వికలమైనవాడు కావచ్చు. అటువంటివారిపై చెల్లుకు చెల్లు అని అవమానించడం సమం కాదు. వారిని ఓర్పుతో, ఆదరణతో మన వైపు తిప్పుకోవాలి.
ధ్యానం కాల క్రమ౦లో నెమ్మదిగా చేస్తే, మనం అమితమైన మంచిని, ఆనందాన్ని పొందుతాము. అలాగని మనం గడియారాలను బయట పడేయనక్కరలేదు. ఉదాహరణకి మనం ఒక నిర్ణీత సమయానికి ఒక వ్యక్తిని కలుస్తామన్నా మనుకోండి. మనం ఒక అరగంట ముందే వెళ్ళడానికి ప్రయత్నించాలి. ఎందుకంటే వీధులలో రద్దీ, వాహనాన్ని పార్క్ చేయడానికి పట్టే సమయం, మొదలగు అవాంతరాలు మనని ఆలస్యం చేయవచ్చు. ఈ విధంగా మన౦ కాలాన్ని జయించి జీవితాన్ని సుగమ్యం చేసికోవచ్చు