Bhagavat Gita
10.29
నాంతో అస్తి మమ దివ్యానాం విభూతీనాం పరంతప
{10.40}
ఏష తూద్దేశతః ప్రోక్తో విభూతేర్విస్తరో మయా
పరంతపా! దివ్యములైన నా విభూతులకు అంతము లేదు. అయినను నా విభూతుల యొక్క వివరణము సంక్షేపముగ చెప్పబడినది
యద్యద్విభూతి మత్సత్త్వం శ్రీ మదూర్జితమేవ వా
{10.41}
తత్తదేవావగచ్ఛ త్వం మమ తేజో అంశ సంభవమ్
విభూతి యుక్తము, కాంతియుతము, ఉత్సాహవంతము నగు వస్తువు ఏది కలదో అది నా యొక్క అంశము వలన కలిగినదని ఎరుగుము
ఎక్కడైతే నిస్వార్థము, దయ ఉన్నాయో, ఎవరైతే ఇతరులను బాధించక తాము బాధననుభవిస్తారో, అక్కడ దేవుడు ఉంటాడు. దేవుని చూడడానికి ఒక భౌతిక౦గా లేదా మానసిక౦గా వ్యక్తమైన దానిని చూడనక్కరలేదు. సహనం, క్షమించే గుణం, ఒక్క నీతి వాక్యాలను వల్లించడానికే కాదు. అవి మనలోని ఐకమత్యాన్ని పెంపొందించే సులక్షణాలు.
భౌతిక శక్తుల వలె ఆద్యాత్మిక శక్తి విశ్వంలో అన్నిచోట్లా ఉంది. మనమొక్కరమే ఓర్పుకు, దయకు స్పందించేవారలము కాదు. జంతువులు కూడా. గుబ్బఓ అనే వూరులో ఒక తోడేలు జనులను భయాందోళనలకు గురిచేసింది. దానిని వారు పట్టి బంధించి, చంపడానికి నిశ్చయించుకొన్నారు. అప్పుడు సెయింట్ ఫ్రాన్సిస్ ఆ భయంకరమైన తోడేలు దగ్గరకు వచ్చి ఒక చిన్న పిల్లవాడిని మందలించినట్టుగా గట్టిగా మందలించేడు. ఫ్రాన్సిస్ ప్రేమ పూరితుడై యున్న౦దున ఆ తోడేలు ఆయనను చూసి భయపడక, తల దించుకొని ఆయన చెప్పిందంతా వింది. అటు తరువాత ఆ తోడేలు మంచి నడవడికతో ఆ ఊరులోని వారందరి ప్రేమను చూరుగొంది.