Bhagavat Gita
10.7
సర్వమేతదృతం మన్యే యన్మా౦ వదసి కేశవ
{10.14}
న హి తే భగవన్ వ్యక్తి౦ విదుర్దేవా న దానవాః
కేశవా! నీవు చెప్పిన దంతయు సత్యమనియే అని నేను భావించుచున్నాను. నీ నిజస్వరూపామును దేవదానవులు సైతము తెలియలేరు
స్వయమేవాత్మ నా ఆత్మానాం వేత్థ త్వం పురుషోత్తమ
{10.15}
భూతభావన భూతేశ దేవ దేవ జగత్పతే
పురుషోత్తమా! సర్వప్రాణులను సృజించిన దేవా! సర్వభూత నియామకా! దేవదేవా! జగన్నాథా! నిన్ను నీవే ఎరుగుదువు ఀ
అర్జునుడు "నీవు చెప్పే ప్రతి మాట నా గుండెను హత్తుకుంటున్నాది. నిన్ను నేను ఎలా పూర్ణముగా తెలుసుకొందును?" అని శ్రీకృష్ణుని అడుగుచున్నాడు. ఇది మన స్మృతులు, పురాణాలు కూడా అడిగే ప్రశ్న. మనము ఊరూపేరూ లేని దేవుని గూర్చి ఎలా వ్రాయగల౦, ఏమి మాట్లాడగలం, ఏ విధంగా దేవుని గూర్చి పూర్తిగా తెలిసిన అధికారులుగా వ్యవహరించగలం? యోగులు మనము ఆ భగవంతుని పాదకమలములో ఒక అణువు మాత్రమే అని చెప్తారు.
దేవుడు ప్రతి చోటా ఉన్నాడు. అతను లేని చోటు లేదు. మనము ఇంద్రియాలతో అతనిని పట్టుకోలేము. కాని దైవ భక్తులకు అతడు ఇంద్రియాలు గ్రహించిన వాస్తవము కన్నా, వాస్తవమైన వాడు. శ్రీ రామకృష్ణ ప్రసంగం మధ్యలో ఆపి "తల్లి వస్తున్నాది. ఆమె కాలి గజ్జలు వినబడుతున్నాది" అనేవారు. ఇది మనమనుకొన్నట్టు రెండు గాజు గ్లాసులు తగిలితే వచ్చే శబ్దంలాంటిది కాదు. ఆది శక్తి ఆయనకు ఎంత వాస్తవమంటే, అతని చేతన మనస్సు లోతులలో ఆమె శబ్దాన్ని వింటారు.
మైస్టర్ ఎక్ హార్ట్ ఇలా అన్నారు: మనం దేవుని ఒక ఆవుని చూసినట్లు చూడగలమని అనుకుంటాం. కానీ మనం ఏ కన్నుతో చూస్తామో, ఆయన ఆ కన్నుతోనే మనను చూస్తాడు. మనం దేవుని భౌతిక ప్రపంచం చూసినట్లు చూడలేము. అతను పరమాత్మ. మనలోని ఆత్మ ఆ పరమాత్మ అంశ. మనమెప్పుడైతే ఆత్మతో అనుసంధానమౌతామో, అప్పుడు దేవుని తెలిసికొంటాము.