Bhagavat Gita
11.21
అదృష్టపూర్వం హృషితో అస్మి దృష్ట్వా భయేన చ ప్రవ్యథితం మనో మే
{11.45}
త దేవ మే దర్శయ దేవ రూపం ప్రసీద దేవేశ జగన్నివాస
దేవదేవా! మునుపెన్నడూ దర్శించని రూపమును గాంచి సంతసించితిని. నా మనస్సు భీతి చెందుతున్నది. జగాన్నివాసా! నాకు నీ పూర్వపు మంజుల రూపమునే చూపుము. కృష్ణా! కరుణింపుము
కిరీటినం గదినం చక్రహస్తం మిచ్చామి త్వాం ద్రష్టుమహం త థైవ
{11.46}
తేనైవ రూపేణ చతుర్భుజేన సహస్రబాహో ! భవవిశ్వమూర్తే!
ఓ విశ్వరూపా! సహస్ర బాహూ! కిరీటము, గదా చక్రములు, చతుర్భుజములు గల నీ మంజుల రూపమును నేను దర్శింప గోరుచున్నాను. ఆ రూపాముతో నవధరింపుము. ఀ
బైబిల్ చెప్తుంది "దేవుని యందలి భయము జ్ఞానానికి నాంది" అని. భగవంతుడు అన్ని చోట్లా ఉన్నాడు. అన్ని జీవులకు అతడు సాక్షి (అక్షి అనగా కళ్ళు). మన ఆలోచనలు, క్రియలు, వాక్కు మొదలైనవాటన్నిటికీ భగవంతుడు సాక్షి.
మనం ఈ విధంగా నమ్మితే, మనం పలికే ప్రతి మాటా, చేసే ప్రతి క్రియ జాగురూకతతో చేస్తాము. అలా అని మనం ఆలోచనలను నియంత్రించి, చేయబోయే క్రియల గురించి చింత పడనక్కరలేదు. కానీ మన ఆలోచనలు, మాటలు, చేష్టలు ఇతరులను ఎలా ప్రభావితం చేస్తాయో తెలిసికోవాలి. మనలోని ఆత్మ మనకి, ఇతరులకు కూడా సాక్షి. మనం ఇతరులను నొప్పించే మాటలాడి "నేను ఎటువంటి ఇబ్బంది కలిగించాలని అనుకోలేదు" అంటే సరిపోదు. మన నోటి నుండి తెలివైన ఉక్తి రాబోయినా మనమితరులను బాధ పెట్టకూడదు. ఎందుకంటే అదే ఇతరులు మనకు చేస్తే మనము ఎలా బాధపడతామో ఊహించుకోవాలి. సాధారణంగా చలోక్తులు ఇతరులను బాధ పెట్టకుండా ఉండవు. అలాటివాటిని ఇతరులతో భేదాభిప్రాయాలు రాకుండా ఒదులుకోవడమే మంచిది.
ఒక అరబిక్ సామెత ఇలా ఉంది: నాలుకకు ముగ్గురు కాపాలాదార్లు ఉండాలి. మనం మాటలాడడానికి ముందే మొదటివాడు "ఇది నిజమా?" అని అడుగుతాడు. చాలా మాటలు దీనివలన నియంత్రింపబడతాయి. మొదటి వాడిని దాటిన తరువాత రెండవవాడు "ఇది దయతో కూడినదా?" అని అడుగుతాడు. ఇక మూడవవాడి దగ్గరకు వస్తే "ఇది అవసరమా?" అని అడుగుతాడు.
ఈ విధంగా మన వాక్కును నియంత్రిస్తే మనని మితభాషి అంటారు. అలాకాకుండా ఉండాలంటే మూడో కాపలాదారుని చూసీచూడనట్టు ఉండాలి. ఎందుకంటే ఇతరుల మైత్రినాశించి లేదా ఒకరిని సంతోషపెట్టడానికి మాట్లాడక తప్పదు. దాన్ని ఒక కళగా భావించవచ్చు. మనము నోరు మూసుకొని జీవిస్తే ఇతరులలోని దైవత్వాన్ని చూడలేము. మొదటి రెండు కాపలాదార్లను తప్పక పాటించాలి. వ్యర్థ ప్రసంగం, ఇతరులను హేళన చేయడం, వాదించడం, పరుషంగా మాట్లాడడం వంటివి ఆ కాపలాదార్లు నియంత్రిస్తారు. ఈ విధంగా మనము చేసే భాషణము, క్రియలు మలచుకొంటే మనలోని పరమాత్మతో తాదాత్మ్యం చెందుతాము.