Eknath Gita Chapter 2 Section 33

Bhagavat Gita

2.33

అర్జున ఉవాచ:

{2.54}
స్థితప్రజ్ఞస్య కా భాషా సమాధిస్థస్య కేశవ

స్థితధీః కిం ప్రభాషేత కిమాసీత వ్రజేత కిమ్

కేశవా! సమాధియందున్న స్థితప్రజ్ఞునకు లక్షణమేమి? అతడెట్లు భాషించును? ఎట్లు కూర్చొనును? ఎట్లు సంచరించును?

గాంధీ గీత అంతర్మధనం గురి౦చి చెప్తుందనేవారు. స్వార్థం-నిస్వార్థం, మంచి-చెడు మొదలగు ద్వంద్వాలు మనకనుభవమే. మన మనస్సులో అవి రేపే ధుమారాలు మనను పరిష్కారానికై ప్రేరేపిస్తాయి. అలాగే ఇంద్రియాలు మనల్ని అన్ని దిక్కుల వెళ్ళమంటాయి. ధ్యానంవలన, ఆధ్యాత్మిక చింతన వలన మాత్రమే వాటిని స్వాధీనంలో పెట్టుకోగలం.

అర్జునుడు అడుగుతున్నది: స్థితప్రజ్ఞుడు -- అనగా స్వయంప్రతిపత్తిలో స్థిరంగా ఉన్నవాడు--ఎలాంటి వ్యక్తి? అట్టివాడు సమాధి ఎలా పొందుతాడు, దేవునితో ఎలా ఐక్యం అవుతాడు? అతడు బాహ్య చేష్టలు --కూర్చోవడం, మాట్లాడడం మొదలైనవి-- ఎలా ఉంటాయి?

ఇక్కడ శ్రీకృష్ణుడు అర్జునుని వేదాలు లేదా పురాణాలు చదవమని చెప్పవచ్చు. కానీ గీత వాటి సారం అనబడేదిగా ఎందుకు వుందంటే రాబోయే శ్లోకాల్లో శ్రీకృష్ణుడు అర్జునుని సందేహాలు -- అనగా మనికి కూడా కలిగేవి--18 శ్లోకాల్లో నివృత్తి చేస్తాడు. ఇంత నిక్షిప్తంగా మరెవ్వరూ చెప్పలేదు, చెప్పబోరు. 105