Bhagavat Gita
3.10
అన్నా ద్భవన్తి భూతాని పర్జన్యా దన్న సంభవః
{3.14}
యజ్ఞా ద్భవతి పర్జన్యో యజ్ఞః కర్మ సముద్భవః
అన్నము వలన ప్రాణులు పుట్టుచున్నవి. మేఘము వలన అన్నము కలుగుచున్నది. యజ్ఞము వలన మేఘము ఏర్పడుచున్నది. అట్టి యజ్ఞము కర్మవలననే సంభవమగుచున్నది
శ్రీకృష్ణుడు మనల్ని పౌష్ఠిక ఆహారము మితంగా, తగిన సమయములో, బంధుమిత్రులతో కలిసి తినాలని చెప్పేడు.
ఈ శ్లోకంలో శ్రీకృష్ణుడు ప్రకృతిలో ఉన్న సున్నితమైన అంశాలను గూర్చి చెప్తున్నాడు. నేటి శాస్త్రజ్ఞులు మన కర్మలు ప్రకృతి లోని సమత్వాన్ని పాడు చేస్తున్నాయని చెప్తున్నారు. కొన్ని దేశాల్లో అడవుల్లోని చెట్లు నరికి, చెట్లు లేనందున వర్షాలు పడక వాపోతున్నారు. గాంధీ మహాత్ముడు ఎంత పొదుపు పాటించేవారంటే, ఎన్నో ఉత్తరాలు, దిన పత్రికలలోని ఖాళీ జాగాపై వ్రాసేవారు. ఎందుకంటే పత్రికలు కాగితంపై సిరాతో ముద్రి౦పబడిన అక్షరాల సముదాయం. కాగితం చెట్లను నరికి వాటి కలపచే చేయబడినది. కాబట్టి మనం వాడే ప్రతీ పుస్తకం, వ్రాసే ప్రతి తెల్ల కాగితం, చివరకు చెట్ల వలనే ఆవిర్భవించేయి. అనవసరమైన పుస్తకాలు కొని చదవకుండా అనేక చెట్లను రక్షించవచ్చు.
పర్యావరణాన్ని పునరుద్ధరించడానికి మన అలవాట్లను, నడవడికను మార్చుకోవాలి. అంటే క్రొత్త పద్దతులు నేర్చుకొని పాతవి వదిలేయాలి. దీనికి ధ్యానం చాలా సహకరిస్తుంది. ముఖ్యంగా మనలోని స్వార్థాన్ని, క్రోధాన్ని, నిస్వార్థంగా, దయగా మార్చుకోవాలి. నా అమ్మమ్మ ఏనుగులు తమ పరిమాణాన్ని తెలిసికోలేవు అంటుంది. ఎందుకంటే వాటి కళ్ళు, దేహంతో పోలిస్తే, అతి చిన్నవి. అలాగే మనమూ మనమనుకున్న పరిమాణం కన్న ఎక్కువ. ఎందుకంటే మనలో దేవుడు ప్రతిష్ఠుతుడై ఉన్నాడు. మనము మనల్ని అర్థం చేసికొంటే "ఎంత పెద్ద, ఎంత విచిత్రం, ఎంత పరాక్రమం?" అని అనుకొంటాం. మనలోని దైవత్వాన్ని తెలిసికొంటే, ఎటువంటి సమస్యనైనా -- కాలుష్యం, హింస, యుద్ధం-- పరిష్కరించగలం. మన మార్పు ఇతరులను కూడా ప్రభావితం చేసి, వాళ్ళను స్పందింప జేస్తుంది. ఈ విధంగా ఎటువంటి సవాలు వచ్చినా, ఎటువంటి ప్రమాదాలు మనల్ని మింగేస్తున్నా, మనమెప్పటికీ భయపడ నక్కరలేదు, ఎందుకంటే సమస్త శక్తికి, జ్ఞానానికి, సౌందర్యానికి కారకుడైన భగవంతుడు మనలో ఉన్నాడు.