Eknath Gita Chapter 5 Section 12

Bhagavat Gita

5.12

యే హి సంస్పర్శజా భోగాః దుఃఖయోనయ ఏవ తే {5.22}

ఆద్యంతవంతః కౌ౦తేయ న తేషు రమతే బుధః

కౌ౦తేయ! ఇంద్రియ విషయ భోగములు దుఃఖ హేతువులు. ఆద్యంతములు కలవి. వాటి యందు జ్ఞాని రమించడు

యోగులు ఒకటి పుట్టి, మరణిస్తే, దాని నుండి ఆనందం ఆశించరు. మనకు ఆద్యంతాలు లేని శాశ్వత సుఖం అవసరం. క్షణికమైన వస్తువుల వలన శాశ్వత సుఖము, భద్రత కలుగవు.

పైపైన ఉన్న చేతన మనస్సుతో జీవిస్తూ ఉంటే ఒక క్షణికమైన సుఖం మనను సంతృప్తి పరచదు. కానీ చేతన మనస్సు లోతులకు వెళ్ళగలిగితే మనము పొందే ఆనందానికి అవధులు లేవు.

ఆనందం క్షణికమైనదని తెలిసికోవడానాకి ఒక ఉదాహరణ: సముద్రం అలజడితో ఉన్నప్పుడు, దాని అలల్లోని ఒక పెద్ద బంతివలె నున్న నురుగను చేతితో పట్టి, కొంత సేపయ్యేక అది పూర్తిగా మాటుమయ్యే అనుభవం అందరికీ కలుగుతుంది. క్షణికమైన సుఖం కూడా అలాగే కొంత కాలం తరువాత చెయి జారిపోతుంది.

యుక్త వయస్సులో క్షణికమైన ఆనందాల వెనుక పడవచ్చు. నడి వయస్సు దాటిన వారికి గీత చేసే హెచ్చరిక: క్షణికమైన ఆనందాల వెనుక పడవద్దు. అవి నీటిలోని బుడగల వలె వస్తూ పోతాయి. ఈ విషయం మనం జీవితంలో ఎంత తొందరగా తెలిసికొ౦టే, అంత తక్కువ బాధను అనుభవిస్తాము. గీత చేసే బోధ కొన్ని శతాబ్దాల క్రింద ఉన్న వారలకే పరిమితం కాదు. ఏ దేశకాలాల్లోనైనా, మనలో ప్రతిష్ఠితమైన దేవుని కనుగోవడమనే లక్ష్యం వర్తిస్తుంది.

కొందరు దేహ సంబంధిత సమస్యలు -- అనగా నొప్పి, వాచుట మొదలగునవి-- లేకపోయినా నిద్ర మాత్రలను వైద్యులను వ్రాసి ఇమ్మ౦టారు. దానికి కారణము మానసిక సమస్యలు. నిద్ర మాత్రలు వారీ నాడీ వ్యవస్థపై పని చేసి, వారిని వేకువలో శాంతపరచడానికి లేదా రాత్రి బాగా నిద్ర పట్టడానికి సహకరిస్తాయి. వాటి పర్యావసానాలు అనేకం. వారు జీవిత సమస్యలను ఎదుర్కో లేక క్షణికమైన పరిష్కారం పొందటానికై నిద్ర మాత్రలను కోరుతున్నారు. అలాగే పెద్ద తరం నిద్ర మాత్రలకు అలవాటు పడితే, చిన్న తరం వారినే అనుసరిస్తుంది. 325