Eknath Gita Chapter 6 Section 2

Bhagavat Gita

6.2

యం సన్న్యాస మితి స్రాహు ర్యోగం తం విద్ధి పాండవ {6.2}

స హ్య సన్న్యస్త సంకల్పో యోగీ భవతి కశ్చన

పాండునందానా! దేనిని సన్యాసమని చెప్పుదురో దానినే యోగమని గ్రహింపుము. సంకల్పములను త్యజించని వాడెవడూ యోగి కాలేడు

ఆరురుక్షో ర్మునే ర్యోగం కర్మ కారణ ముచ్యతే {6.3}

యోగారూఢస్య త స్యై న శమః కారణ ముచ్యతే

యోగమును పొందగోరు మునికి కర్మకారణమని చెప్పబడినది. యోగమును పొందిన వానికి శమము కారణమని చెప్పబడినది.

పై శ్లోకంలో శ్రీకృష్ణుడు తనలో ఐక్యమవ్వడానికి ఎంత ఎత్తు కెదగాలో చెప్తున్నాడు. ఆరురుక్షు అనగా ఎత్తు ఎక్కడానికి ప్రయత్నించేవాడు. యోగారుఢా అనగా ఎత్తు ఎక్కి ఉన్నవాడు. సాధారణంగా ఎత్తు ప్రదేశాల్లో ప్రాణ వాయువు తక్కువ మోతాదులో ఉంటుంది. ఉదాహరణకి హిమాలయాలు చాలా ఎత్తుగా ఉండి, ఎవరెస్ట్ శిఖరం సామాన్యులకి అందుబాటులో ఉండదు. దాన్ని ఎక్కాలంటే ఎంతో పరిశ్రమ చెయ్యాలి. అంటే చిన్న చిన్న కొండలను మొదట ఎక్కి, అటుతరువాత కొంత పెద్ద కొండలను ఎక్కి, క్రమంగా ప్రాణవాయువును ఎలా నియంత్రించాలో తెలిసికోవాలి. అలాగే ఆధ్యాత్మిక సాధన శారీరిక, మానసిక శ్రమతో కూడినది.

ఒకరు కొండ శిఖరాన్ని చేరాలని తాళ్లతో ప్రయత్నం చేస్తారు. ఎందుకంటే అన్ని కొండలూ తిరుపతి కొండలవలె కాక, కొన్నిటిలో నడవడానికి దారిలేక ఉంటాయి. అలాంటప్పుడు కొందరు సాహసికులు తాళ్ళు, మేకుల సహాయంతో కొండ నెక్కడానికి ప్రయత్నిస్తారు. అటువంటి ప్రయత్నంలో ఒక సహచరుని తాడు తెగి వ్రేళ్ళాడుతూ ఉంటే, వానికి సహాయం చేసి, మీదకు లేపడం, సహజ మానవ లక్షణం. మొదట్లో వానికి సహాయం చెయ్యడానికి సహచరుడు వస్తాడని నమ్మక ముండదు. కానీ అదే జరిగితే, తనను మీదకు తేవడానికి సహాయం చేస్తాడని నమ్మడు. అది కూడా జరిగితే వానికి సహచరుడిపై మిక్కిలి గురి కలిగి, క్రమంగా వాని యందు ప్రేమ భావము పుడుతుంది.

తప్పు మీద తప్పు చేసి, కఠినంగా ఉండే వారితో ప్రేమ తప్ప మరేదీ పనిచేయదు. వారిపై క్రోధాన్ని చూపితే అది హింసకు దారి తీస్తుంది. అలాంటప్పుడు ధ్యానం ఒకటే మార్గం. ఇతరులకు హాని చేయనివారితో ఓర్పుతో ఉండి, వారు చెడు చేసినా, వారికి మంచి సహాయం చెయ్యవచ్చు. అదే ఒకరు మనకి హాని చేస్తారని అనిపిస్తే వారితో సహజీవనం చెయ్యడం బహు కష్టం.

మనం హృదయపూర్వకంగా పరులకు ఉపకారం చెయ్యాలని పూనుకొని, లాభం, పేరుప్రఖ్యాతులు ఆశించక పనిచేస్తే కర్మ యోగమనే నిచ్చెనతో ఆధ్యాత్మిక శిఖరాలను అందుకోవచ్చు. మొదట్లో మన గురించి ఏమిటి అనే ప్రశ్న కలిగి పరోపకారము భార మనిపించవచ్చు. కొన్ని ఏళ్ల తరువాత, ఎప్పుడైతే మనము ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే వుందన్న భావన కలుగుతుందో, మన పరిస్థితి మెరుగుపడి, లక్ష్యానికి మార్గం సుగమమౌతుంది.

ఈ విధంగా ఆధ్యాత్మిక శిఖరాన్ని చేరుకునేవారి మనస్సు నిశ్చలంగా ఉండి, అహంకారం పూర్తిగా పోయి, వారిలో అపరిమితమైన ప్రేమ వెల్లువై ప్రవహిస్తుంది. ఆ స్థితిలో ఆందోళన, క్రోధము, దురాశ, ద్వేషము, మత్సరము లేక ప్రేమ సాగరంలో ఓలలాడుతాము. ఆ స్థితి చేరాలంటే గట్టి ప్రయత్నం చెయ్యాలి. మన అహంకారం పూర్తిగా సమసిపోయి, మనము ప్రేమ స్వరూపులమవుతే, కర్మ మనము చెయ్యం; దేవుడే కర్మ మనచేత చేయిస్తాడు. 339