Bhagavat Gita
8.12
అవ్యక్తో అక్షర ఇత్యుక్త స్తమాహుః పరమాం గతిం
{8.21}
యం ప్రావ్య న వివర్తంతే తద్ధామ పరమం మమ
ఏది అక్షరము, అవ్యక్తము అని చెప్పబడినదో అదియే సర్వోత్కృష్టమైన స్థితిగా చెప్పుదురు. దేనిని పొందిన పిదప తిరిగి జన్మ నెత్తరో అదియే నా స్థానము
మనము ఏ ఖండ౦లో పుట్టినా ఎన్నటికీ బాటసారులమే. జ్ఞానులకు ఒక్కొక్కప్పుడు తమ శాశ్వతమైన ఇంటికి మరలి పోవాలనే ఆలోచన కలుగుతుంది. దాన్నే శ్రీకృష్ణుడు మమ ధమ అంటున్నాడు. అది మిక్కిలి ఆహ్లాదకరమై, మనకు శాశ్వతమైన భద్రత నిచ్చేది. కొంతమంది ఎల్లప్పుడూ ప్రయాణం చేయాలని తలుస్తారు. వారి ముఖ్యోద్దేశం తమ నిజమైన ఇంటిని చేరడం. ప్రయాణం నుంచి తిరిగి వచ్చినపుడు వారు అలసి పోయి, నిరాశతో కూడి ఉంటారు. వారికి కావలసిన శాశ్వత స్థానము ఎల్లప్పుడూ మార్పుచెందే, పరిమితమైన ప్రపంచం ఇవ్వదని తెలిసికొ౦టారు.
ధ్యానంలో మనం అంతర్ముఖులమయి దేశకాలాలకు అతీతమై మన నిజమైన ఇంటిని చేరడానికి ప్రయత్నిస్తాము. ఇది ప్రకాశం వైపు చేసే పయనం. మన అహంకారాన్ని, స్వార్థాన్ని, వేర్పాటుని విడనాడితే మనం స్వర్గంలో ఉంటాము.
మన సహజ లక్షణాన్ని శ్రీకృష్ణుడు అక్షర అంటాడు. అంటే ఎన్నటికీ క్షయము కానిది. మన ఆత్మకి నాశనము లేదు. మరణంలో పోయేది శరీరమే గాని ఆత్మ కాదు. నా అమ్మ ప్రతి రోజూ విభూతి తలమీద పెట్టుకొనేది. అది మనము ఆశాశ్వతమై, ఎప్పుడో ఒకప్పుడు బూడిద అవ్వవలసినదే అనడానికి నిదర్శనం. ప్రతి యోగి ధ్యానాన్ని అలవరుచుకోడానికి జాప్యం చేయకండి అని చెప్తాడు. తద్వారా మనకు మరణం సంభవించినపుడు శరీరాన్ని అధిగమిస్తాం.
నేనొక కథ చదివేను. ఒకడు ఆధ్యాత్మిక సాధన చేయడం జాప్యం చేసేడు. ఎందుకంటే జీవితంలో వానికి లేనిదంటూ ఏమీ లేదు. ధ్యానం వచ్చే వారం లేదా నెల లేదా సంవత్సరంలో మొదలుపెడతానని అనుకునేవాడు. కానీ ఒకనాడు వానికి తను మరణించినట్టుగా కల వచ్చింది. వానికి జాప్యం చేయడం సరికాదు అని తెలిసి౦ది. వెంటనే ధ్యానం మొదలుపెట్టాలని లేవడానికి ప్రయత్నించేడు. కానీ వాని దేహం స్వాధీనంలో లేదు. ఎందుకంటే వాని కల నిజమయింది.
మనము మన అలవాట్లను మార్చు కోవడానికి, ఎన్నో మంచి కారణాలు ఉన్నా, జాప్యం చేయకూడదు. మనకు భౌతికమైన, మానసికమైన సమస్యలు ఉన్నా కూడా ధ్యానం ద్వారా వాటి మూల కారణాలు తెలిసికోవచ్చు. మనలో ఎన్ని లోపాలున్నా, మనం ఎన్ని తప్పులు చేసినా భగవంతుడు మనని తన దగ్గరకు తీసికొంటాడు. అందుకే హిందువులు భగవంతుని మిత్ర అంటారు. అనగా భగవంతుడు మనకు నిజమైన మిత్రుడు.