Bhagavat Gita
9.1
శ్రీ భాగవానువాచ :
{9.1}
ఇదం తు తే గుహ్యతమం ప్రవక్ష్యా మ్యనసూయవే
జ్ఞానం విజ్ఞానసహితం యజ్ఞాత్వా మోక్ష్యసే అశుభాత్
దేనిని తెలిసికొనిన పిదప అశుభము నుండి విడిపడెదవో అట్టి అనుభవ సహితమైన రహస్య జ్ఞానమును అసూయ లేని నీకు చెప్పుచున్నాను ఀ
ధ్యానం లో పరిపక్వత చెంది మన౦ రాజ యోగం పాటించి జీవితాన్ని ఉద్ధరించుకోగలం. ఈ శ్లోకంలో జ్ఞానము, విజ్ఞానము అనుపదములు శ్రీకృష్ణుడు ప్రయోగించెను. జ్ఞానమనగా, భౌతిక ప్రపంచము గూర్చి కాక, సమస్త జీవులలోనూ భగవంతుడున్నాడని తెలిసికొనుట. విజ్ఞాన మనగా జ్ఞానమును నిత్య జీవితంలో ఉపయోగించుట. శ్రీరామకృష్ణ ఇట్లు వివరించెను: మేధ రెండు కర్రల రాపిడి వలన అగ్ని పుట్టునని చెప్పును; జ్ఞానముతో అగ్నిని కర్రల రాపిడితో సృష్టించడం; విజ్ఞానమనగా ఆ అగ్నితో అన్నము వండి, దానిని తిని, శక్తిని పొందుట.
ఆర్నాల్డ్ టాయిన్ బీ అనే చరిత్రకారుడు మనము సాంకేతిక శాస్త్రముల౦దు ప్రగతి సాధించడానికి కారణము, మనలో ఎక్కువమంది వానిని అధ్యయనము చేయడం వలన అని చెప్పెను. మనము యుద్ధము చేయుటలో మిక్కిలి పురోగమించి మానవాళిని సమూలంగా తుడిచివేయగల అస్త్రాలను సాంకేతిక జ్ఞానము వలన తయారుచేసేము. అలాగే జన్యువులను మార్చగలము, అవయవముల మార్పిడి చేయగలం, రోదసిలో మన ఉనికిని చెప్ప గలిగే యంత్రములను తయారు చేయగలం. ఇవి అన్నీ అనేకమంది కలసి పనిచేయడం వలన సాధ్యము. అయినప్పటికీ మన౦ సామరస్యంతో కలసి ఉండలేకపోతున్నాం. దేశాల మధ్య, మనుష్యుల మధ్య స్పర్థలను నివారించ లేక పోతున్నాం.
దీని వలన విచారించనక్కరలేదు. సాంకేతికత వలన ఎట్టి తప్పు లేదు. సమస్య ఏమిటంటే అది ఒక దిశను నిర్దేశించలేదు. భౌతిక సృష్టిని ఎంత అధ్యయనం చేసినా మనము ఆధ్యాత్మికత అలవరచుకోలేం. మనము కనిపెట్టినవాటికి, శోధించినవాటికి, అమలు చేసినవాటికి మనమే ఒక దిశ నిర్దేశించాలి. మనము సాంకేతికతకై వెచ్చించిన సమయంలో అతి తక్కువ భాగము శ్రీకృష్ణుడు చెప్పిన బ్రహ్మ విద్యకు -- అనగా ఆత్మ జ్ఞానమునకై -- కేటాయించిన ప్రపంచంలోని సమస్యలను నిర్మూలించగలము.
నాడులను, మెదడును అధ్యయనము చేసే శాస్త్రజ్ఞులు, మెదడులోని ఎడమ భాగము విశ్లేషణ, వ్యక్తిత్వము, మాట్లాడుట, వ్రాయుట, తర్కము, గణితము మొదలగువాటికి కారణమని చెప్పేరు. వారికి మెదడుకు అవి ఎలా సాధ్యమో తెలియదు. కానీ మెదడులోని కుడి భాగము మిక్కిలి క్లిష్టమైనది. దానివలన సృజనాత్మక శక్తి, అంతర్బుద్ధి (intuition), కళలను మెచ్చుకొనుట సాధ్యము. మనకు నాడుల, మెదడు గురించి పూర్తిగా తెలియకపోయినా, మెదడులో ఏ ఒక్క భాగమూ లేకున్నా మనము సరిగా పనిచేయలేము. మనము మెదడులోని ఎడమ భాగమును వృద్ధి చేసి అన్ని భౌతికమైన కర్మలు చేయగలిగి, కుడి భాగమును విస్మరిస్తున్నాము.
ధ్యానము దీనికి సహకరిస్తుంది. ధ్యానము వలన మెదడు యొక్క కుడి, ఎడమ భాగములు సమతుల్యమవుతాయి. మన చేతనము, శరీరానికి సంబంధించిన కర్మలు అనుసంధానము చేయబడతాయి. దానికై మన శాస్త్రములు కుండలిని శక్తి మూలాధార చక్రమునుండి వెన్నెముక ద్వారా మెదడులో ప్రవేశించే సాధన చేయమని చెప్పుచున్నవి. కొన్ని సంవత్సారల సాధనతో కుండలిని శక్తిని శిరమున వ్యాపింప జేసిన, మన మెదడులోని కణములు ప్రభావితమౌతాయి. దానినే సమాధి అందురు. దానివలన మన వ్యక్తిత్వము పూర్తిగా మారుతుంది. అటు తరువాత మన సృజనాత్మక శక్తి పెరిగి సమస్యలను పరిష్కరించగల మార్గము తెలుస్తుంది. అలాగే వాటిని పరిష్కరిస్తే గాని విశ్రమించని ఓర్పు కలుగుతుంది.
ఉదాహరణకు సమాజంలోని హింసాకాండను తీసికొ౦దాం. ప్రతిఒక్కరికీ హింస రాను రాను పెరుగుతున్నాదని తెలుసు. కానీ చాలామంది దానితోనే జీవనము సాగించాలని, విధి వ్రాత అని అనుకొంటారు. దానిని నేను అంగీకరించను. దోపిడీలను అరికట్టడానికి మనము ఇళ్ళల్లో అలారం లను ఏర్పరచుకొంటున్నాం. అపాయకరమైన రసాయనాలను దొంగలపై ప్రయోగించడానికి కొంటున్నాం, తుపాకులను జేబీలో పెట్టుకొని తిరిగుతున్నాం. కానీ హింసను సమూలంగా తీసి వేయలేక పోతున్నాం. హింసకు మూల కారణము కొందరు సమాజంలో వేర్పాటుతో బ్రతకడం వలన. మనము దానిని పరిష్కరించ లేనంతకాలమూ హింసను అరికట్టలేము.
యోగులు చెప్పే పరిష్కారము: ఎక్కడికి వెళ్ళినా అక్కడున్న వారితో ధృడమైన బంధాలు ఏర్పరచుకోవలెను. జీవితంలో డబ్బు, పేరు, ప్రతిష్ఠ కన్నా మన బాంధవ్యాలు ముఖ్యమైనవి. మన పొరుగింటివారితో సామరస్యంతో ఉండాలి. సదా టివితో కాలం గడపకుండా ఉండాలి. ఇంటిని జీవితానికి కేంద్రంగా మలచుకోవాలి. మిత్రులతో కలసి వ్యాయామం చేయాలి. పిల్లలతో ఆడుకోవాలి. ఇది ఎంత ఆహ్లాదమంటే, కొన్నాళ్ళ తరువాత వేర్పాటుతో జీవించిన కాలాన్ని ఒక పీడకలగా చూస్తాము.