Bhagavat Gita
19.20
యత్కరోషి యదశ్నాసి యజ్జుహోషి దదాసి యత్
{9.27}
యత్తపస్యసి కౌ౦తేయ తత్కురుష్య మదర్పణమ్
నీవు చేయు కర్మలను, భుజించు ఆహారమును, చేసెడి హోమమును, ఇచ్చెడి దానములను, ఆచరి౦చెడి తపస్సును సర్వమును నాకు సమర్పింపుము
యత్ కరోషి: ఏది చేసినా దైవార్పణము చెయ్యాలి. మనకు ఏదైతే ఆనందము కలిగిస్తుందో, దాని బదులు ఇతరులకు సహాయం చెయ్యాలి. అది మొదట్లో కష్టమనిపించినా, మన వంతు చేస్తే, దేవుడి మన సమర్పణను స్వీకరిస్తాడు. దేవుడు ఒక్క పూజగది, లేదా గర్భగుడికి మాత్రమే పరిమితం కాడు. అతడు మనలోనూ ఉన్నాడు. మనం అతనిని ఆనందింప జేసే కర్మ చేస్తే, మనలోని ఆవేదన తగ్గి మన శరీర౦ స్వస్థతతో ఉంటుంది.
యద్ అష్నాసి: ఏది తిన్నా దేవునికి నైవేద్యం చెయ్యాలి. ఈ రోజుల్లో మనం పోషకాహారాన్ని తినక అనేక సమస్యలు తెచ్చుకొంటున్నాము. ఉదాహరణకి కొంతమంది ఉదయాన్నే కాఫీ త్రాగి, బ్రెడ్ తిని, సిగరెట్ వెలిగించుకొంటారు. ఇది ఆరోగ్యానికి హానికరమని వేరే చెప్పననక్కరలేదు. అదే గర్భిణీ స్త్రీలు చేస్తే వారికి పుట్టబోయే బిడ్డలు అనేక సమస్యలకు గురి అవుతారు. సంస్థలు ఆహారాన్ని ఉత్పత్తి చేస్తారు. మనం తినవలసినది తాజా కూరగాయలు, పళ్ళు కానీ ఒకరు ఉత్పత్తి చేసినవి కావు. మనం పెరట్లో లేదా గోలాలలో పండించి తింటే ఎంతో ఆరోగ్యకరం. అదే ఆహారం, సంస్థలు చేసే ఉత్పత్తి వలన నిల్వ ఉంచబడి, తాజాగా ఉండదు.
యజ్ జుహోషి: మీరు ఏది త్యాగం చేసినా, దానిని నాకు సమర్పణ చేయండి అని శ్రీకృష్ణుడు అంటున్నాడు. త్యాగం అంటే ఏదో ప్రియమైన వస్తువో లేదా పదార్థమో విడవడం కాదు. దేవుడు కోరేది మన అహంకారాన్ని త్యజించాలని. భార్యాభర్తల మధ్య జరిగే వివాదాలు ఎక్కువగా అహంకారం వలననే. కానీ అహంకారాన్ని త్యజించడం చాలా కష్టం. కానీ దానిపై తిరగబడి క్రమంగా తగ్గించు కోవచ్చు. దానివలన మనోల్లాసము కలిగి లేనిపోని సమస్యలతో బాధింపబడం.
అహంకారాన్ని దేవునికి ఎలా సమర్పించాలి అన్నది ఒక పెద్ద ప్రశ్న. మనం కొండలెక్కాలని నిర్ణయించుకుంటే మౌంట్ ఎవరెస్ట్ ని మొదటిరోజే ఎక్కడానికి ప్రయత్నించం. చిన్న చిన్న కొండలతో ప్రారంభిస్తాము. ఉదాహరణకి ఒక మిత్రునితో భోజనం చేసేటప్పుడు, అతడు పెట్టిన పదార్థాలను, మనకిష్టం లేకపోయినా, తినాలి. అలా చేస్తే మీ మిత్రుడు సంతోషించి మీకు దగ్గరవుతాడు. అలాగే మన భాగస్వామి చేసే వంటలను కూడా, ఆవిడ సంతోషానికై తినాలి. అందువలన మన బంధాలు పెరుగుతాయి.
దదాసి యత్: ఏది దానం చేసినా నాకు సమర్పించమని శ్రీకృష్ణుడు అంటున్నాడు. మన దానం చేసే వాటిలో ఉత్తమమైనవి దయ, ఓర్పు. మనం ఇంకొకరికి డబ్బు దానం చేస్తే, దాని వలన వారికి కలకాలం ఆనందం ఉండదు. ఒక వస్తువుని కొనిస్తే పెంచేది స్థూల జాతీయ ఉత్పత్తి మాత్రమే. మీ సమయాన్ని, సమర్థతని, వనరుల్ని ఇతరులకొరకై దానము చేయండి. ఇదే ఆనందంతో, భద్రతతో జీవించడానికి రహస్యం. ఎప్పుడైతే ఇతరుల మెప్పును ఆశిస్తామో మనం చేసుకొన్నది ఒప్పందం మాత్రమే.
తలిదండ్రుల, వారి సంతానం, మధ్య ఒప్పందాలు మంచివి కావు. నీవు నాకు ఇది చేస్తే, నేను నీకు అది చేస్తాను అనే మనస్తత్వాన్ని మన పిల్లల భవిష్యత్ కై విడనాడాలి. కొందరు తలిదండ్రులు తమ పిల్లలు ఒక పెద్ద శాస్త్రజ్ఞుడు లేదా ఇంజినీర్ అవ్వాలని ఆశిస్తారు. కాని వారి పిల్లలకు వేరే ఉద్దేశాలు ఉండచ్చు. కాబట్టి తలిదండ్రులు తమ ఆశలకై పిల్లలు మీద ఒత్తిడి పెంచకూడదు.
నా చిన్నప్పుడు పాఠశాలలో గణితం మొదటిసారి నేర్చుకొన్నప్పుడు మంచి మార్కులు రాలేదు. నేను చదివే షేక్స్పియర్, ఇతర ఆంగ్ల సాహిత్యం నాకు ఎక్కువ ఇష్టం. గణితంలో నా బలహీనత చూసి నా బంధువులు, మిత్రులు ఆశ్చర్యపోయేవారు. ఒక్క నా అమ్మమ్మే ఏమీ అనేది కాదు.
నేను ఒకరోజు పట్టుపట్టి, నా బంధువులు, మిత్రుల కొరకై, గణితాన్ని అవుపాశన పట్టేను. క్రమంగా గణితంలో మంచి మార్కులు రావడం మొదలు పెట్టింది. అది చూసి నా బంధుమిత్రులు నన్ను ఇంజినీర్ అవ్వ మనేవారు. నేను వెళ్ళే ఇంజినీరింగ్ కాలేజీ నా బంధువులే నిర్ణయించి అక్కడికి సాగనంపేరు. నా అమ్మమ్మ ఒక్కతే నన్ను నా ధ్యేయాన్ని అనుసరించమని దీవించింది.
యత్ తపసాయి: శ్రీకృష్ణుడు నీవు ఏ కష్టం అనుభవించినా నాకు సమర్పించు అని చెప్పెను. ఇది సాధనకు మూల స్తంభం. ఒకరికి మనయందు క్రోధం ఉన్నప్పుడు, వారిని క్షమించడం అంత సులభం కాదు. వారితో మైత్రి పెంచుకుందామనే మన ప్రయత్నాన్ని వారు నిరాకరించి మనకు క్లేశం కలిగి౦చవచ్చు. కానీ మనం పట్టు విడువకుండా ప్రయత్నం చెయ్యాలి. మనం ఆధ్యాత్మిక జీవనం సాగించాలంటే కష్టాలను భరించడం తప్ప వేరే దారిలేదు.
బుద్ధుడు మన కష్టాలు మన వలననే కలుగుతాయని చెప్పెను. మనం ఇతరులను--అనగా తలిదండ్రులను, బంధు మిత్రులను-- మన కష్టాలకు కారణమని వారిని నిందించవచ్చు. అలకాక నేనే నా కష్టాలకు కారణం; కాబట్టి నేనే ప్రయత్నించి గట్టెక్కాలి అని నిర్ణయం చేసుకొంటే మనము ధృడమైన చిత్తంతో వాటినుండి బయట పడతాము.