Bhagavat Gita
9.22
సమో అహం సర్వభూతేషు స మే ద్వేష్యో అస్తి న ప్రియః
{9.29}
యే భజంతి తు మాం భక్త్యా మయి తే తేషు చాప్యహమ్
నేను సర్వప్రాణుల యందును సమముగ యున్నాను. నాకు శత్రువులేడు. ఇష్టుడునూ లేడు. ఎవరయితే నన్ను భక్తితో సేవించుచున్నారో వారు నాయందును, నేను వారి యందును ఉందును
శ్రీకృష్ణుడు తనకు ఇష్టమైనవారు ఎవ్వరూ లేరు అని చెప్పుచున్నాడు . ఒకరి జాతి, లింగము, పుట్టిన ప్రదేశం, సమాజంలో పలుకుబడి ఏమైనా తనకు పట్టింపు లేదు అని చెప్పెను.
కానీ శ్రీకృష్ణుడు స చ మె ప్రియాః అనగా "నేను వారితో సంపూర్ణమైన ప్రేమతో యున్నాను" అని చెప్పెను. దాని అర్థము "ఎవరైతే సంపూర్ణ హృదయముతో నన్నుసేవిస్తారో, ప్రతి జీవిలోనూ నన్ను చూస్తారో, నేను వారిని ప్రేమించి, రక్షిస్తాను". ఇంకా "నేను ఆనంతము. నన్ను నక్షత్ర వీధులు పరిమితం చేయలేవు." అనికూడా చెప్పెను.
ఈ శ్లోకం ద్వారా మనకు దేవుని అంశ అయిన మన ఆత్మపై ఆరాధనా భావం కలుగుతుంది. బుద్ధుడు మన దేహము బలహీనమైన కుండ వంటిదనెను. విశ్వమంతా వ్యాపించిన భగవంతుడు ఈ కుండలోనూ ఉన్నాడు. ఒకరిని నమస్తే అని పలకరించడం వారిలోని పరమాత్మను ఉద్దేశించి గానీ వేరే ఏమీ కాదు.