Viveka Sloka 26 Tel Eng

శాస్త్రస్య గురువాక్యస్య సత్యబుద్ధ్యవధారణమ్ । (పాఠభేదః - సత్యబుద్ధ్యావధారణా)
సా శ్రద్ధా కథితా సద్భిర్యయా వస్తూపలభ్యతే ॥ 26 ॥

యయా- దేనిచేత, వస్తు - వస్తువు, ఉపలభ్యతే-తెలియబడునో, సా - అట్టి, శాస్త్రస్య-శాస్త్రముయొక్కయు, గురువాక్యస్య - గురువచనము యొక్కయు, (శాస్త- గురువాక్యములను) సత్యబుద్ధ్యా - సత్య మనెడు బుద్ధితో, అవధారణా = నిర్ణయించుట, శ్రద్ధా - శ్రద్ధ యని, సద్భిః - సత్పురుషులచే, కథితా - చెప్పబడినది.

లోకములో కూడ, అప్తవాక్యమును విశ్వసింపని పురుషుడు, తదనుసారముగా విచారాదులయందు ప్రవర్తింపడు. అట్టి పరిస్థితిలో, అతీంద్రియమగు శాస్త్రార్థము విషయమున వేరుగ చెప్పనేల? అందుచే శ్రద్ధ అత్యుత్తమకారణము

అశ్రద్ధధానాః పురుషా ధర్మస్యాస్య పరంతప,

అప్రాప్య మాం నివర్తన్తే  మృత్యుసంసారవర్త్మని.

"ఓ అర్జునా! ఈ ధర్మము పై శ్రద్ధలేని పురుషులు, నన్ను పొందజాలక మృత్యుసంసారమార్గమునందు తిరుగుచుందురు" అని భగవద్గీతలో కూడ చెప్పబడినది.

శాన్తి దాన్తి (శమదమ), ఉపరతి, తితిక్షలు కలవాడు మాత్రమే. "బ్రహ్మ ఒక్కటియే సత్యము; బ్రహ్మ నీవేష మిగిలినదంతయు మిథ్య" అని గురువు వేదాంతములును బోధించిన తత్త్వమును, అది అట్లేయని నమ్మగలుగును. అవి లేనివాడు నమ్మజాలాడు

అందుచే గురువేదాంతవాక్యముల విషయమున శ్రద్ధ ఆశ్రమాధిసాధనముల పిమ్మట పేర్కొనబడినది.

శాస్త్రమనగా శ్రు. 'తత్త్వమసి' ఇత్యాదికము. దానిని అనుసరించి “నీవు సంసారియగు జీవుడవు కాదు. నిత్యము, శుద్ధము, జ్ఞానస్వరూపము, ముక్తము అగు పరబ్రహ్మవు. ఇతరమైనదంతయు మిథ్య" అని బోధించు గురువుయొక్క వాక్యము గురువాక్యము. 'ఇది సత్యము, అనగా అబాధితమగు అర్థమును బోధించుచున్నది' అను నమ్మికతో నిర్ణయించుకొనుట అవధారణ. అనగా దృఢమగు నిశ్చయము.

అవ. ఇట్టి శ్రద్ధ కలవానికే సమాధానము బాగుగ కుదురును గాన దాని తరువాత సమాధానమును విశదీకరించుచున్నాడు.

śāstrasya guruvākyasya satyabuddhyavadhāraṇam । (pāṭhabhēdaḥ - satyabuddhyāvadhāraṇā)
sā śraddhā kathitā sadbhiryayā vastūpalabhyatē ॥ 26॥

In this sloka, the Acharya is talking about the fifth attribute in the shatsampatti called sraddha which is unconditional faith in the guru and scripture. When a guru says tattvamasi (Thou art that), the student had better believe it. There are two reasons for it: (i) it is a mahavakya based on scripture and (ii)Brahman is qualitatively the same as us, even though quantitatively it is infinitely powerful.

Generally we accept a statement in the scripture based on pramana which can be: (a)pratyaksha, (b)anumana, or (c)aptavakya. In pratyaksha pramana we accept a statement as true if we can verify it with our senses such as "sun rises in the east". In anumana pramana we infer such as "we are seeing smoke on the mountain, so there must be fire". In aptavakya pramana we accept a statement based on vedas and the allied scripture such as tattvamasi. A neophyte is not expected to equip himself with all of these analyses. It is virtually impossible for him to validate each and every statement of the guru. Therefore, sraddha is necessary to make progress in spirituality. In non-spiritual studies, such as in schools that teach maths, science, etc. one has to believe in the curriculum created by the experts and prescribed by the authorities. This is also sraddha.

Some gurus such as Sri Prabhupada liken the Hindu pantheon to a government with Lord Krishna at the top and rest of the demigods like ministers, secretaries, bureaucrats and so on below him. The demigods exist to serve the Lord and take care of devotees. Lord Krishna says devotees worshiping demigods also worship him (Gita 9.23). So one may mistakenly conclude there is no difference between Lord Krishna and demigods. Consider a plant that you are going to water. You can water it on the leaves, flowers and such. This is like worshiping the demigods. However, the water poured on the roots only is taken up by the plant. Here watering the roots is like worshiping Lord Kirshna.

The rajju-sarpa metaphor is often used by gurus to teach that the world is an illusion and only brahman is the truth (brahma satyam, jagat mithya). We may have never experienced a rope mistaken as a snake. But we believe that such a situation can exist in the world when spoken by the guru.

There is a saying guru devo bhava (Guru is god alongside mother and father). This is said to inculcate the disciple to accept the guru the same way he trusts his parents. This is sraddha

It doesn't mean one has to blindly believe in whatever a guru says. One should be able to question the guru humbly and receive clarifications until one is satisfied with the teaching. Disciples of modern gurus often follow them blindly lapping up every word they speak. When the guru says "Follow me, I can grant you liberation", one has to remember the Gita (7.22) where it is proclaimed by Lord Krishna that he alone grants fruits of karma no matter whom one worships.