Viveka Sloka 36 Tel Eng

తమారాధ్య గురుం భక్త్యా ప్రహ్వప్రశ్రయసేవనైః । (పాఠభేదః - ప్రహ్వః)
ప్రసన్నం తమనుప్రాప్య పృచ్ఛేజ్జ్ఞాతవ్యమాత్మనః ॥ 36 ॥

భక్త్యా = భక్తిచే, ప్రహ్వ - వంగినవాడై, ప్రశ్రయసేవనైః = వినయముతోడను, సేవనముతోడను, తం= అట్టి, గురుం= గురువును, ఆరాధ్య = సేవించి, ప్రసన్నం = ప్రసన్నుడైన, తం = ఆ గురువును, అనుప్రాప్య - సమీపించి, ఆత్మనః - ఆత్మకు సంబంధించిన, జ్ఞాతవ్యం - తెలియవలసిన విషయమును, పృచ్చేత్ -- ప్రశ్నింపవలెను.

భక్తిః = పూజ్యుల విషయమున ప్రేమ. ఇది మానసమగు ధర్మము; దానిచేత, ప్రహ్వః = ఆ భక్తిని సూచించు ఆకారముకలవాడై, వంగిన శరీరముకలవాడై, దోసిలియొగ్గినవాడై, 'ప్రశ్రయసేవనైః'- వినయముతో మాటలాడుట ప్రశ్రయము. సాష్టాంగ ప్రణామము, పాదములు ఒత్తుట, ఆయన ఆజ్ఞ ప్రకారము చేయుట మొదలగునవి సేవనములు.

వాటిచే ఆతనిని సేవించి, నిష్కపటమగు ఆ సేవచే ప్రసన్నుడైన తన విషయమున అభిముఖుడుగానున్న, ఆయనను, అనుప్రాప్య = ఆయన నిర్దేశించిన సమయమున ఆయన సమీపమున యథావిధిగ ఉండి, ఆత్మ యథార్థస్వరూప విషయమున తెలియదగిన విషయమును గూర్చి ప్రశ్నింపవలెను.

"భక్త్యా ప్రహ్వః ప్రశ్రయ సేవనై రారాధ్య" అని చెప్పుటచే ఆరాధనము చేయువాడు మనస్సు, వాక్కు, శరీరము అను త్రికరణములను శుద్ధముగ నుంచుకొనవలెను అని చెప్పబడినది.

అవ. భక్తి పురస్సరముగ వాక్కుతో ఏ విధముగ సేవింప వలెనో భగవత్పాదులు జిజ్ఞాసువుల విషయమున దయచే 'స్వామి న్నమస్తే 'అను శ్లోకముమొదలు 'తథావదనం' అను శ్లోకము వరకును గల ఏడు శ్లోకములలో బోధించుచున్నారు.

tamārādhya guruṃ bhaktyā prahvapraśrayasevanaiḥ | 
prasannaṃ tamanuprāpya pṛcchejjñātavyamātmanaḥ || 36 ||

In this sloka Sankara is laying down the qualities of an ideal disciple: humbleness, service, obedience, softness, etc. The purport of them is to obtain the knowledge about self or atma.

Atma has been described by Charvakas or materialists as nothing but a body. This was also the understanding of Virochana, the king of asuras. But in sruti pramana, especially upanishats, atma was described as all pervading, of atomic size and blissful. If one thinks of atma as indriyas (senses), budhi (intellect), manas(mind) or consciousness, then all of these are absent in deep sleep (sushupti). So we conclude atma is not an insentient part of the body but a sentient witness.

Indeed the rishis say the only way to grasp atma is to use "neti, neti" ("not this, not this"). So whatever has existence and is cognisable, automatically, won't qualify as atma. Since science also deals with existence and cognition, it is prudent to say atma can't be found with scientific instruments.

The scripture says atma can't be inferred by any pramana and not tacticle. In Gita, Lord Krishna preaches to Arjuna: "atma can't be pierced by an arrow, made wet by water or destroyed with fire." This is to show that atma has no birth (anadi), therefore, has no end. The mahavakya "tattvamasi" (thou art that) says the quality of atma is same as that of the omnipotent, omniscient, omnipresent brahman, just as science tells us mass is nothing but frozen energy.

So what more can a guru tell an obedient disciple about atma? It is self-effulgent and makes our bodies function (chaitanya). One can say it is prana (breathing) that makes bodies function, for, when prana stops, the body becomes inert. But prana can be controlled with pranayama and we don't see the body turn inert. On the other hand, science tells us an organ for transplant is functional even when it is taken out of the body without the presence of prana.

It is apparent that atma can't be described with our consciousness other than as the enjoyer of physical and psychological experiences and has the quality of bliss. It is necessary to counter materialists who profess: we are born by accident; the purpose of life is to enjoy; there are no heaven or hell; there is no soul; when we die that's the end of it, etc. The chink in their argument is the inability to explain deep introspective questions like "why are we born to a certain parents?", "why do some newborns have genetic defects?", etc. In our scripture, such questions are dealt in the form of reincarnation of atma, which even some religious people don't believe, in a different body based on karma: a soul is born as a child to a couple either as retribution or because of indebteness; a genetic disorder is the phala(fruit) of the karma in earlier lives of the soul, and so on.

Since religion always has an answer where science fails to explain, the proper gurus enlighten their disciples with the knowledge about atma, so they won't be waylaid in their sadhana because they have no clue to answer simple questions like "Who am I?".