Eknath Gita Chapter 6 Section 13

Bhagavat Gita

6.13

యుక్తాహార విహారాస్య యుక్తచేష్టస్య కర్మసు {6.17}

యుక్త స్వప్నాబోధస్య యోగో భవతి దుఃఖహా

మితమైన ఆహార విహారములు, మితమైన నిద్రయు, మెలుకయు గలవానికి, కర్మలయందు ఉచితరీతిన చరించువానికి, ఈ యోగము దుఃఖమును పోగొట్టును

మనము మానసికంగా ఎదగాలంటే విషాదం అవసరం. దేవుడు ఒక దేహ శిక్షణ ఇచ్చే ఉపాధ్యాయునివలె నుండి, మనలోని స్వార్ధ పరులను, అహంకారులను ఉద్దేశించి కొన్ని శిక్షలు విధిస్తాడు. అదే నిస్వార్థ పరులు, పరోపకారులు దేవుని శిక్షకు పాత్రులు కారు. అంటే వారు స్వార్థం, అహంకారం వీడి ఉన్నవారు.

మన దుఃఖాలను గుర్తు తెచ్చుకుంటే, అవి మనం చేసిన తప్పులు మళ్ళీ చేయకుండా ఉండడానికి తోడ్పడుతాయి. నేను చిన్న వయస్సులో అజ్ఞానంతో ఎన్నో తప్పులు చేసి దుఃఖమనుభవించేను. కానీ నా అమ్మమ్మ సహాయంతో, వేర్పాటుతో లేదా స్వార్థంతో బ్రతకడం మానుకొని, క్రోధం లేకుండా, భూత దయతో కూడి బ్రతికేను. నేను దుఃఖం గూర్చి ఎన్నో పాఠాలు నేర్చుకొని జీవితంలో చేసిన తప్పులు చెయ్యకుండా ఉన్నాను. ఈ విధంగా స్వార్థ కర్మలు విడిచిపెట్టి, మన అహంకారాన్ని బంధుమిత్రుల యందు, సమాజం మీద, చివరకు శత్రువుల మీద కూడా ప్రదర్శించక ఉంటే యాతన పడవలసిన అవసరం లేదు. 360