Eknath Gita Chapter 6 Section 26

Bhagavat Gita

6.26

శ్రీ భాగవానువాచ:

{6.35}
అస౦శయం మహాబాహో మనో దుర్నిగ్రహం చలమ్

అభ్యాసేన తు కౌన్తేయ వైరాగ్యేణ చ గృహ్యతే

మహాబాహో! మనస్సు చంచలము, నిగ్రహించుటకు శక్యము కానిది అనుటలో సంశయము లేదు. కానీ, కౌ౦తేయా! అభ్యాస వైరాగ్యముల చేత మనస్సు నిగ్రహింపబడుచున్నది

శ్రీకృష్ణుడు అర్జునుని మహాబాహో -- అనగా చేతులు అంతరిక్షంలోకి చొచ్చుకొని ఉన్నవాడు--అ౦టాడు. మనము మహాబాహువులు అవ్వవచ్చు. కానీ స్వార్థంతో, కోర్కెలతో, ఇతరుల అవసరాలను తెలిసికోక జీవించడం వలన అలా కాలేకున్నాము. మనమందరిని చేతులతో ఆలింగనము చేసి, వారిని శాంత పరిచి, బలపరిస్తే మన చేతులు కూడా అంతరిక్షం దాటి ఉన్నట్లే.

చేతులను అంతరిక్షంలోకి సాగించడానికి గట్టి ప్రయత్నం చేస్తేగాని సాధ్యము కాదు. దానికై ఇతరులు మనను ఎంత బాధించినా, ఓర్పుతో భరించాలి. మొదట మన కుటుంబంతో సామరస్యంగా ఉండాలి. క్రమంగా బంధుమిత్రులతో, సహ ఉద్యోగులతో, తక్కిన వాళ్ళతో సామరస్యంతో మెలగాలి.

నా అమ్మమ్మ నాకు ఈత కొట్టడం నేర్పింది. ఎలాగంటే, తనతో పాటు నీటిలోనికి ప్రవేశించి, తనను అభినయించమని శిక్షణ ఇచ్చింది. నేను మొదటిసారి నీళ్ళు మ్రి౦గి, రెండవ సారి ఆమెకు సరిగా ఈత కోట్టేను. నేడు ఈత కొట్టడ౦ నేర్పే ఉపాధ్యాయులు ఉన్నారు. వారు మొదట ఒక చిన్న కుండీలో ఉంచి నిటారుగా ఉండి చేతులు, కాళ్ళు ఆడించడం నేర్పుతారు. క్రమంగా ఒక కొలనులోకి తీసికెళ్ళి అక్కడ ఈత కొట్టడం అనేక ప్రక్రియలతో నేర్పుతారు. ఇది ఒక క్రమంతో, చిన్న చిన్న అడుగులతో కూడిన పద్దతి. అలాగే మనము ఆధ్యాత్మికతను చిన్న చిన్న మోతాదులలో అలవరచుకోవాలి. తద్వారా మన చేతులను మహాబాహువుగా చేసికొని, ఇళ్ళలో, సమాజంలో సమంగా బ్రతకగలం.

శ్రీకృష్ణుడు మనస్సును నిగ్రహించుకోవడానికి రెండు పద్దతులు బోధిస్తున్నాడు: ఒకటి అభ్యాస౦; నిద్రను౦చి లేచి ధ్యానం చెయ్యాలి; మనమలాగ రోజూ చేస్తే ధ్యానంలో పరిపక్వత పొందుతాము; రెండవది వైరాగ్యం; క్రోధం, అసూయ మనకున్న బలహీనతలు; వాటికి దాసోహమనేకంటే, మనం ఇతరుల సానుకూలతకై కోరక ఉండాలి. ఇతరులు మనము కోరినట్లు స్పందించకపోతే, దానివలన కలిగే నిరాశ, క్రోధాన్ని నియంత్రించాలి. ఈ విధంగా ధ్యానం చేసి, అహంకారాన్ని దూరం చేసికొంటే మనము శ్రీకృష్ణునే పొందగలము. 381