Chapter 18 Section 9

Bhagavad Gita

18.9

యస్య నాహంకృతో భావో బుద్ధిర్యస్య లిప్యతే {18.17}

హత్వాపి స ఇమాం ల్లోకాన్న హంతి న నిబధ్యతే

ఎవడు అహంకారమును, సంగమును విడుచునో వాడు లోకమునందు అందరిని చంపినను చంపినవాడు కాడు. మరియు వాడు కర్మలచేత బంధింపబడడు

జ్ఞానం జ్ఞేయం పరిజ్ఞాతా త్రివిధా కర్మ చోదనా {18.18}

కరణం కర్మ కర్తేతి త్రివిధః కర్మసంగ్రహః

కర్మ ప్రవృత్తికి జ్ఞానము, జ్ఞేయము, పరిజ్ఞాత అను ఈ మూడును కారణములై యున్నవి. అలాగే కారణము, కర్త, కర్మ యనునవి కర్మకు ఆధారములని చెప్పబడినది

మనమందరము ఎన్నోకొన్ని తప్పులు చేసేము. సాధనలో ఎన్నో అవరోధాలను అనుభవించేము. మనకు కోపం వేగిర౦గా రావచ్చు. నిస్వార్థతో ఉండడం చాలా కష్టమనిపిస్తుంది. గీత "నీవు కళంకము లేనివాడవు, పరిశుద్ధుడవు. సమస్యలకు నువ్వు కారణము కాదు" అని చెప్పదు. అది మన లోపాలను గుర్తించి వాటిని తగ్గించుకొనుటకై మార్గమును చూపును. అనగా కొన్ని ప్రక్రియలతో ఆత్మ జ్ఞానమును పొందుటకు సహకరించును.

మనము అమితమైన కర్మ భారమును భుజాలపై మోస్తున్నాము. ఇది మన ధ్యానానికి అడ్డు వస్తుంది. ఇది కర్మ సిద్ధాంతము వలన కలిగే తీవ్రమైన శిక్ష. దీనివలన సాధకులకు భయము కలుగవచ్చు. ఎప్పుడైతే అమితమైన కర్మ ఉంటుందో, మనస్సు కలవరముతో నిండి ఉంటుంది. అది సాధన ముందుకు సాగకుండా చేస్తుంది.

కర్మ భారము ఎంతో ఉన్నా, మనం దానిని భరించగలము. అది లేకుండా చేయడం కష్టమైనా, మనం దానిని మోయగలం. కర్మ గూర్చి నన్నిలా అడిగేవారు: "దాని భారాన్ని ఎలా లేకుండా చేసికోగలను?" దానికి సమాధానం ఇతరులకు మీకన్నా ఎక్కువ ప్రాముఖ్యత నివ్వ౦డి. వాళ్ళని సహించడం కష్టమైనప్పటికీ, మీదే పైచేయి ఉండాలని భావించకండి. ఎల్లప్పుడూ దయతో మెలగండి. మనకి కర్మ గురించి పూర్తి అవగాహన లేకున్నా, ఏ కర్మని తగ్గించుకోవాలో తెలియకపోయినా, ఇతరులయందు, ప్రతి రోజూ దయతో ఉండండి. ఇలా పనిచేస్తే మన శరీరము, ఇంద్రియాలు, మనస్సు, మేధ మనని కర్మ సిద్ధాంతం నుంచి విముక్తులను చేసి ప్రేమ పూరితమైన స్థితికి తీసికొనివెళ్తాయి.

అలా కాక మన ఇష్టాయిష్టాలు ప్రకారం జీవించాలంటే, పగ, శతృత్వం లతో కూడివుంటే కర్మ భారం అధికామవుతూ వస్తుంది. అహంకారం వలన కూడా కర్మపెంపొందుతుంది. దానివలన చెడు వాక్కు, క్రియలు సంభవిస్తాయి.

మనకు భౌతికమైన భారం గూర్చి తెలుసు. కాని ఒకని కర్మ భారంగా ఉందని తెలుసుకోవడం కష్టం. అట్టి వారి కళ్ళు నిస్తేజంగా ఉండి, రోజు గడుస్తేనే చాలని ఉంటారు. మనం వాళ్ళు అంతేలే అనుకోవచ్చు. వాళ్ళ భౌతిక శరీరాన్ని దాటి చూస్తే వారు కర్మ భారాన్ని మోస్తున్నారని తెలుస్తుంది.

కొన్నాళ్ళ క్రితం నా మిత్రుడొకడు బరువైన పుస్తకాలను పోస్ట్ ఆఫీసుకు తీసికొని వెళ్తున్నాడు. అతను కాలు జారి ప్రక్క నున్న నీటి గుంటలో పడ్డాడు. తరువాత అతను నాతో పుస్తకాల బరువుగా లేకపోతే తను పడేవాడు కాదని చెప్పేడు. ఇది ప్రతి ఒక్కరికీ అర్థమవుతుంది. ఎందుకంటే భౌతికమైన బరువులగురించి అందరికీ తెలుసు. మనకన్న ఇతరులకు ఎక్కువ ప్రాముఖ్యత ఇస్తే మన కర్మ భారం తగ్గుతుంది. అలకాక ఉంటే మన సాధనకు ప్రతికూలమవుతుంది. అలాగే అహంకారాన్ని లేకుండా చేసికొ౦టే కర్మ భారం తగ్గుతుంది.

నేనీ మధ్య కంప్యూటరును ఉపయోగించి ఒక బ్యాంక్ ఉద్యోగి ఇతరుల సొమ్ము కాజేసేడని చదివేను. అతడు కొందరి ఖాతాలను మార్చి, వాటి మీద చేసిన జమను తన స్వంత ఖాతాకు జమ చేసికొని, వారి ఖాతాలో దొంగ లెక్కలు చూపించేడు. కర్మ ఖాతా కూడా ఇలాగే పనిచేస్తుంది. మన కర్మ ఖాతాను మూసేస్తే దానికి వచ్చే జమలు వస్తూనే ఉంటాయి. కాని అవి మన ఖాతాలో ఉండవు. బ్యాంక్ మనల్ని ఎవరి ఖాతాలో వేయమంటారు అని అడిగితే, మనకిష్టమొచ్చిన వారిని ఎన్నిక చేసికోవచ్చు. ఇలాగ మన పుణ్య కర్మను ఇతరులతో పంచుకొని వారి కర్మ భారాన్ని తగ్గించ వచ్చు. 401

Chapter 18 Section 8

Bhagavad Gita

18.8

అధిష్ఠానం తథా కర్తా కరణం చ పృథగ్విధమ్ {18.14}

వివధాశ్చ పృథక్చేష్టా దైవం చైవాత్ర పంచమమ్

సర్వకర్మలు నెరవేరుటకు దేహము, కర్త, ఇంద్రియములు, వివిధములగు క్రియలు, దైవము అను ఈ ఐదు కారణములై యున్నవి

శరీరవాజ్ఞ్మనోభి ర్యత్కర్మ ప్రారభతే నరః {18.15}

న్యాయ్యం వా విపరీతం వా పంచైతే తస్య హేతవః

మనోవాక్కాయములచేత మనుజుడు ప్రారంభించెడి కర్మ న్యాయమైనను, అన్యాయమైనను అట్టిదానికి ఈ ఐదును కారణములై యున్నవి

తత్త్రైవం సతి కర్తార మాత్మానం కేవలం తు యః {18.16}

పశ్య త్యకృతబుధ్ధిత్వా న్న స పశ్యతి దుర్మతిః

కర్మ విషయము ఇలా ఉండగా అకృత బుద్ధిచే ఎవడు కేవలము ఆత్మను కర్తగా తలచుచున్నాడో అట్టి అవివేకి సత్యమును గాంచలేకున్నాడు

సర్వ కర్మలు ప్రకృతి వలన చేయబడుచున్నవి. మన ఆత్మ, వ్యక్తిత్వము వలన కాదు. అహంకారం కర్మను నిర్ణయిస్తుంది. శరీరము కర్మను ఆచరిస్తుంది. ఇక్కడ దైవం అనగా విధి. గీత చెప్పేది ఏదీ ముందుగా నిర్ణయింప బడదు. అలాగే ఏదీ యాదృచ్ఛికంగా జరుగదు. మనము మన విధిని నిర్ణయించుకుంటాం. ఎందుకంటే ప్రతి కర్మకి పర్యావసానము ఉంటుంది కనుక. కర్మను చేయుటకు కలుగు ఇచ్ఛ కూడా మనమే ఎన్నిక చేసుకుంటాం. ఎలాగంటే ఒక విత్తనం పెరగాలంటే మట్టి, సూర్య కాంతి, వాతావరణం అవసరము. హిందువులు బౌద్ధులు చెప్పేదేమిటంటే కర్మ క్రియలోనే నిక్షిప్తమై యున్నది. ఒకానొక సమయంలో, పరిస్థితిలో అది వ్యక్తమవుచున్నది.

వీటిలో ఆత్మ గురించి ప్రస్తావన లేదు. ఆత్మపై అవగాహన లేకుండా, మన ఇష్టానుసారం ప్రవర్తించి "నేను కర్తను కాదు. నేను బాధ్యుని కాను" అనటం తప్పు. బ్రతుకుతున్నామంటే బాధ్యత వహించడం. అలాగే మన క్రియలకు కూడా మనమే బాధ్యుల౦. మనము బాధ్యత వహించినా లేదా కర్మను పోగుచేసుకొంటాం.

కరణం అనగా కర్మను చేయుటకు అవసరమైన సాధనం. అది చాలామటుకు కర్మను నిర్ణయిస్తుంది. మంచి ఫలితాలు రావాలంటే మంచి సాధనాలు ఉండాలి. తప్పు సాధనాలు పాప కర్మకు దారి తీస్తాయి. ఎలాగంటే నువ్వు గింజల నుండి ఆపిల్ చెట్టు రాదు. మనము కోరే గమ్యం ఎంత మంచిదైనా, మనకెంత సద్భావన ఉన్నా, తప్పు సాధనాలు తప్పు గమ్యాన్ని చేరుస్తాయి. ఎందుకంటే అహంకారం అడ్డు వస్తుంది. అలాగే క్రోధం, వ్యతిరేకత, మన మూర్ఖత్వం తప్పు గమ్యానికి దారి తీస్తాయి.

ప్రతి క్రియలోనూ కొన్ని దశలుంటాయి. మనము గమ్యాన్ని మరచి మొదటి లేదా మూడవ దశలోనే కొట్టుమిట్టాడితే లాభం లేదు. దానివలన మనం చిక్కుల్లో పడి, నిరాశ చెందవచ్చు. మనం ఆ క్రియను ఎంతో వేగిరముగా చేయాలని తలచవచ్చు. అలా చేస్తే దీర్ఘ కాలంలో మన ప్రయత్నం వ్యర్థమై, ఫలితాలు ప్రతికూలమవుతాయి.

క్రియలు నిర్వర్తించడంలో శ్రీకృష్ణుడు చెప్పే ఐదో అంశం: కర్మ సిద్ధాంతం. ఇది ఎన్నటికీ మరువరానిది.

నేను చిన్నప్పుడు, కర్మ అంటే అవగాహన లేకుండా నా అమ్మమ్మను ఒక ప్రశ్న అడిగేను. చాలా మంది పిల్లల లాగ నేనూ మహాభారత కథలను విన్నాను. పాండవులు మంచికి చిహ్నం. కౌరవులు చెడుకి సంకేతం. కానీ నాకు అర్థం కానిదేమిటంటే కురుక్షేత్ర యుద్ధం మొదలయ్యేవరకూ కౌరవులు భోగభాగ్యాలను అనుభవించేరు. కానీ పాండవులు నానా ఇక్కట్లూ పడ్డారు.

నేను నా అమ్మమ్మని ఇలా అడిగేను: "పాండవులు కౌరవులలా కాక శ్రీకృష్ణుని నమ్ముకున్నారు. మంచి వారికి జరగాలి కాని చెడ్డ కాదు. ఎందుకు దానికి వ్యతిరేకంగా జరిగింది?". నా అమ్మమ్మ "నీవు భౌతికమైన సుఖాల గురించే ఆలోచిస్తున్నావు. మనం చూడాల్సినది ఆధ్యాత్మిక దృక్పథంతో" అని సమాధానమిచ్చింది. కర్మ సిద్ధాంతం మనను క్లిష్ట పరిస్థితులలో పెడుతుంది. అలాటప్పుడు మనం ఆధ్యాత్మికతను అలవాటు చేసికోవాలి. అదే పాండవులు చేసింది. పుణ్య కార్యాలు చేస్తే తప్ప చెడు కర్మను తగ్గించుకోలేము. అటువంటి పరీక్షలు లేనిదే సాధనలో పైకి ఎదగలేము. 399

Chapter 18 Section 7

Bhagavad Gita

18.7

పంచైతాని మహాబాహో కారణాని నిబోధ మే

సా౦ఖ్యే కృతా౦తే ప్రోక్తాని సిద్ధయే సర్వకర్మాణామ్ {18.13}

అర్జునా! కర్మ సిద్ధాంతమును తెలుపు సాంఖ్య శాస్త్రమునందు సర్వకర్మలు నెరవేరుటకు చెప్పబడిన ఐదు కారణములను నా వలన వినుము

కర్మ చేయుట జ్ఞానము కొరకు. అనగా కర్మలు ధనార్జనకై, ఉదరపోషణకై , సుఖమునకై లేదా సమాజమునకై పాటుపడుట మాత్రమే కావు. అది ఐకమత్యంతో బ్రతకడానికి యున్న అవరోధములను నిర్మూలించుటకు. ఒక్కమాటలో ప్రేమించుటకై యున్న అవరోధములను తొలగించుకొనుటకు.

పుణ్య కర్మలు చేయుట గత జన్మలలో పోగుచేసుకున్న పాప కర్మలను నిర్మూలించుటకు. ఇతరులతో బంధముల వలన పాప కర్మలు పేరుకుపోయేయి. అవి ఓర్పు, సహనము, ఇతరులయందు దయ, సామరస్యంతో పని చేయుట, ఇతరులను గౌరవించుట మొదలగు వాని వలన నిర్మూలించబడును.

శ్రీకృష్ణుడు చెప్పేది నిస్వార్థ కర్మను గూర్చి. అనగా కర్మలను అహంకారముతో కాక, జ్ఞానముతో చేయవలెను. మనస్సును నిలకడగా ఉంచుకోవడం కూడ ఒక మంచి కర్మ. ఎందుకంటే అహంకార౦ మనస్సును ఉద్రేకపరచును.

మనస్సును నిలకడగా ఉంచుట, అహంకారమును వీడుట చాలా కష్టమైనవి. పూర్తి ఏకాగ్రతతో కర్మ చేసిన, మనస్సు నిలకడ చెందుతుంది. ఇష్టాయిష్టాలతో కర్మను ముడిపెట్టకుండా ఉంటే, అహంకారము తగ్గి, మనస్సును నిలకడగా ఉంచవచ్చు.

కొందరు నాతో వాళ్ళ ఉద్యోగము ఆసక్తికరమైనది కాదు లేదా సవాలు లేనిదని చెప్తారు. నిజానికి వారికి కావలసినది పేరుప్రతిష్ఠలు, ఇతరులపై ఆజమాయిషీ, మొదలగునవి. అవి తప్పు ఎందుకంటే అవి కర్మలు చేయుటకు పూర్తిగా వ్యతిరేకము. అహంకారం వలన, పేరు ప్రతిష్ఠలకై కలిగే ఆలోచనలు ఇలా ఉంటాయి: "నేను కర్తను; నేను నిర్ణయించేవాడను; జయాపజయాలకు నేనే కారకుడిని". అటువంటి ఆలోచనలు తొలగిపోతే మనస్సులో సంఘర్షణ ఉండదు. 396

Chapter 18 Section 6

Bhagavad Gita

18.6

అనిష్ట మిష్టం మిశ్ర౦ చ త్రివిధం కర్మణః ఫలం {18.12}

భవ త్యత్యాగినాం ప్రేత్య న తు సన్న్యాసినా౦ క్వచిత్

ఫలాపేక్షను విడువక కర్మలనాచరించు వారలకు అనిష్టము, ఇష్టము, మిశ్రమము అనెడి మూడు విధములగు ఫలములు మరణానంతరము కలుగుచున్నవి. కర్మఫల త్యాగము చేసిన వారలకు అవి ఎన్నట్టికిని కలుగవు

కర్మ మిశ్రమ ఫలముల నిచ్చునది. అది ఒక శక్తివలె ప్రపంచమంతట ఆవరించి ఉన్నది. గురుత్వాకర్షణ గురించి ఎలా తెలిసికొ౦టామో, కర్మ, దాని పర్యావసానము గూర్చి కూడా తెలిసికోవాలి. దానిని మన జీవితముపై ఆపాదించి మనము అడుగవలసిన ప్రశ్నలు: "నేను ఎంత దయ గలవాడను? నేను ఎన్నిసార్లు దుర్భాష లాడేను? నేను ఎన్నిమార్లు ఇతరులయందు కఠినముగా నుండి వారిని నా స్వార్థమునకై వాడుకొన్నాను?" వీటి ధ్యేయం మనను దోషము గల వారిగా తెలిసికొనుటకు. అవి మనలోని లోటుపాట్లను తెలిసికొనుటకు , వాటిని సరిదిద్దు కొనుటకు, దుఃఖ విముక్తులగుటకు సహాయపడును.

కర్మ పునర్జన్మ గూర్చి హిందువులు, బౌద్ధులు కలిపి చెప్తారు. ఈ జన్మ ఒక వివిక్తమైన ఘటన వలన కలిగింది కాదు. మనం పూర్వం అనేక జన్మలెత్తి ఈ జన్మ పొందేము. భౌతికంగా అదైతే, ఆధ్యాత్మికంగా ఒక గొలుసులాగ ఈ జన్మ పరంపర సాగింది. మన కర్మల, ఆలోచనల ద్వారా ఈ గొలుసును మనమే చేసికొన్నాం. వివేకానందుడు కర్మ సిద్ధాంతం గూర్చి ఇట్లు చెప్పెను:

"మన ప్రతి ఆలోచన, కర్మ,బీజ రూపము దాల్చి, సూక్ష్మ శరీరంలో నిక్షిప్తమై ఉంటుంది. కొంత కాలము తరువాత అది బహిర్గతమై ఫలితాలను ఇస్తుంది. ఆ ఫలితాలు మానవుని జీవితాన్ని ప్రభావితం చేస్తాయి. ఈ విధంగా మానవుడు తన జీవితాన్ని తానే మలచుకొంటాడు. మానవుడు తను చేసికొన్న సిద్ధాంతముల వలననే జీవిస్తాడు. "

ఇంకా ఇలా చెప్పెను: "ఒకమారు మనము ఒక శక్తిని కదిలిస్తే, దాని పర్యావసానములకు మనమే బాధ్యత వహించాలి. ఇదే కర్మ సిద్ధాంతం".

కర్మ సాధారణముగా దుఃఖము కలిగించునది కావున ఒక సున్నితమైన స్వభావం గల వ్యక్తి ఈ లోకం యాతన పడడానికే అని తలచును. దానిలో కొంత నిజం లేక పోలేదు. మన౦ నివసించేది కర్మభూమి. అనగా పుట్టుక-మరణం, మంచి-చెడు, సత్యము-అసత్యము, ఐకమత్యము-ఏకత్వము మొదలగు ద్వంద్వాలు ఈ కర్మభూమిలో కలుగుతాయి. ప్రపంచం యొక్క బరువుతో బాధ పడుతున్నప్పుడు , ఈ కర్మభూమి యందే మనకు మంచిని లేదా చెడును ఎన్నిక చేసుకొని జీవులతో ఐకమత్యంగా బ్రతకగలమని తెలిసికొ౦టాము. ఎలాగైతే కటిక చీకటిలో దీపానికై వెతకుతామో, హింసా పూరిత ప్రపంచంలో ప్రేమకై అర్రులు చాచుతాము.

జంతువులకు పరిణామము సహజమైనది. మానవులకు అది ఒక ఎన్నిక. జంతువులు ఎటువంటి ప్రయత్నము లేక, సమస్యలను పరిష్కరించు కొనక, లేదా వాటి అభిరుచులను తెలుసుకోక పరిణామము చెందుతాయి. నా గురువు ఎప్పుడూ నా అభిరుచులను మార్చుకోమని చెప్పలేదు. జీవిత సిద్ధాంతాలను తెలిసికొని -- అనగా నా వ్యక్తిత్వాన్ని, సంస్కారములను, భవిష్యత్ లను మార్చుకొని -- నా జీవితానికి నేనే రాజునని తెలిసికొన్నాను.

ఈ ఎన్నిక ప్రతిఒక్కరికీ ఉంటుంది. మనము సాధన యందు మిక్కిలి పట్టుదలతో, అహంకారం లేక, మన అభిరుచులను మార్చుకొని ముందుకు సాగినచో, శ్రీకృష్ణుడు చెప్పేది మన తప్పుల పర్యావసానము పురోభివృద్ధిని ప్రభావితం చేయవని. కాని అహంకారంతో, అయిష్టతతో, సాధన చేస్తే కర్మ దానంతట అదే వస్తుంది.

మహాభారత౦ లో ఒక ఘట్టముంది. మనమెప్పుడైతే ఒక నిర్దయమైన కార్యం చేస్తామో, కర్మ అనబడే ఒక దూడని సృష్టిస్తాము. ఆ దూడ ఆవుల మందలో తన తల్లిని ఎలా గుర్తుపడుతుందో, ఒకని పాత కార్యాల పర్యావసానము ప్రస్తుత క్రొత్త జన్మలో వెతుక్కొని వస్తాయి. మనకు పూర్వ జన్మల ఎరుక లేక జీవితం సాగిస్తున్నప్పడు ఆ దూడ మనల్ని వెతుక్కుంటూ వస్తుంది. మనం "నన్నే ఎందుకు పట్టుకుంది?ఎందుకు నా జీవితం అన్యాయమైంది?" అనుకుంటాం.

మనము పరులను గౌరవంతో చూసినప్పుడు, ఆ దూడ తనమటుకు తాను ఉంటుంది. అది పెరిగి పెద్దదైనప్పుడు, దాని అమ్మలా మందలో ఒక ఆవు. అలాగే పాత కర్మలు మన వద్దకు వచ్చి "నీవు నా యజమానివి కావు. నేను మందలో కలుస్తాను" అని వెళ్ళి పోతాయి. ఈ విధంగా మనకి గత జన్మలనుంచి విముక్తి కలుగుతుంది.

మనం ఆ దూడ యజమాని కాము. గత జన్మలలో చేసిన పాపాలు, ఆయా వ్యక్తులకే చెందుతాయి. చాలా సంవత్సరాల సాధనతో పుణ్యం చేసికొని యమధర్మరాజు ముందు నిలబడితే మన గురించి "ఇతడు నేరము చేసిన వ్యక్తి కాడు. ఇతడు పూర్తిగా మారిన మనిషి. ఇతని ప్రతి ఆలోచన ప్రేమతో నిండి ఉన్నది. అలాగే ప్రతి కర్మ దయతో కూడినది" అని చెప్పే ఆస్కారం ఉంటుంది.

మనము గతంలో చేసిన తప్పులు తవ్వుకోవడం వలన పొందే లాభం ఏమీ లేదు. ముఖ్యంగా మనము మార్పుకై ప్రయత్నించాలి. "నా గతం మరిచిపోయాను. నీవు మిగతా కార్యం చెయ్యి. కర్మ భారాన్ని నుంచి నన్ను విడుదల చేయి" అని శ్రీకృష్ణుని ప్రార్ధించ వలెను. 394

Chapter 18 Section 5

Bhagavad Gita

18.5

న హి దేహభృతా శక్యం త్యక్తుం కర్మా ణ్యశేషతః {18.11}

యస్తు కర్మఫలత్యాగీ స త్యాగీ త్యభిధీయతే

దేహాభిమానము గలవారికి కర్మలను సంపూర్ణముగ త్యజించుట సాధ్యము కాదు. ఎవడు కర్మఫలములను త్యజించుచున్నాడో వాడే త్యాగియని చెప్పబడుచున్నాడు

మనము ఎప్పుడూ ఏదో పని చేస్తూ ఉండాలి: భౌతికంగా నైనా మానసికంగా నైనా. 24 గంటలూ మంచం మీద పడుకున్నా, మన మనస్సు సదా పనిచేస్తూనే ఉంటుంది. డాక్టర్ హాన్స్ సెల్యే పని జీవ సంబంధమై తప్పని సరి, అన్నారు. మనం పరిణామంలో రాజసికులుగా ఎప్పుడైతే మారేమో సహజంగా పనిని చేయవలసిందే. మన౦ పనిచేయకుండా ఉండలేకపోయినా, ఎటువంటి కర్మ చేయాలో లేదా దానికి ప్రేరణ మేమిటో ఎన్నిక చేసికోగలం. పరులకై , నిస్వార్థంగా పని చేస్తే క్రమంగా మన చేతన౦ అధిక మవుతుంది, మన స్వార్థపూరితమైన ఆలోచనలు తగ్గుతాయి.

మనం మంచం మీద పడుకొని ఉన్నా కర్మ చేస్తున్నట్లే. లార్డ్ మౌంట్ బాటెన్ "నువ్వు ఏదీ చేయకుండా ఉన్నావంటే, ఏదో తప్పు చేసినట్లే" అన్నారు. ఏదీ చేయకపోవడం కూడా ఒక కర్మే. ఎందుకంటే అది మనం ఎన్నుకొన్నది. ఒక క్లిష్ట పరిస్థితిలో ఏమీ చేయకపోవడం చెడు కర్మ.

నేనో దినపత్రికలో పది మంది మాదక ద్రవ్యాలను తీసికొని మరణించేరని చదివేను. మాదకద్రవ్యాలను వాడి, ఇతరులకు ఆదర్శంగా ఉ౦డవలసిన వారు కూడా చెడు కర్మని పోగుచేసికొంటారు.

జీవితం సాగాలంటే పరస్పర సహకారం అవసరం. బ్రతికి ఉండడం కూడా కర్మే. కాబట్టి కర్మ కలగకుండా ఉండాలంటే మనలోని ప్రతి స్వార్థపూరితమైన ఆలోచనను తొలగించాలి. కర్మ బ్రతికినంత కాలం తప్పదు కాబట్టి కష్టపడి, ఇతరుల క్షేమం కొరకు నిస్వార్థంగా పనిచేసి, మంచి పుణ్యాన్ని పోగుచేసికోవాలని గీత చెప్పుచున్నది. 391

Chapter 18 Section 4

html>

Bhagavad Gita

18.4

ఏతాన్యపి తు కర్మాణి సంగం త్యక్త్వా ఫలాని చ {18.6}

కర్తవ్యా నీతి మే పార్థ నిశ్చితం మత ముత్తమమ్

అర్జునా! ఈ యజ్ఞదాన తపస్సులను కూడా ఆశక్తిని ఫలాపేక్షను వదలి చేయవలెనని నా నిశ్చితాభిప్రాయము

నియతస్య తు సన్న్యాసః కర్మణో నోపపద్యతే {18.7}

మోహాత్తస్య పరిత్యాగ స్తామసః పరికీర్తితః

నియత కర్మలను త్యజించుట మంచిది కాదు. అజ్ఞానముచే ఎవ్వడైనను విడిచినచో అది తామస త్యాగము అని చెప్పబడును.

దుఃఖమిత్యేవ యత్కర్మ కాయక్లేశభయా త్త్యజేత్ {18.8}

స కృత్వా రాజసం త్యాగం నైవ త్యాగఫలం లభేత్

దుఃఖము కలుగుననియు, దేహమునకు శ్రమ కలుగుననియు భయపడి కర్మను త్యజించువాడు రాజసత్యాగము చేసినవాడై త్యాగఫలమును పొందనేరడు

కార్యమిత్యేవ యత్కర్మ నియతం క్రియతే అర్జున {18.9}

సంగం త్యక్త్వా ఫలం చైవ స త్యాగ స్సాత్త్వికో మతః

నియతకర్మ ఏదైనను చేయదగినదియే నని భావించి అభిమానమును, ఫలమును విడిచిపెట్టి ఆచరింపబడునో అది సాత్త్విక త్యాగమని చెప్పబడినది

న ద్వేష్ట్యకుశలం కర్మ కుశలే నానుషజ్జతే {18.10}

త్యాగీ సత్త్వసమావిష్టో మేధావీ ఛిన్నసంశయః

సాత్త్వికుడును, ప్రజ్ఞావంతుడును, సంశయ రహితుడును అయిన త్యాగసీలుడు దుఃఖకర్మములను ద్వేషింపడు. సుఖకరములైన కర్మలయందు ఆసక్తి చూపడు

శ్రీకృష్ణుడు త్యాగము చేయుట ఒక మానసిక స్థితి అని చెప్పుచున్నాడు. మన వస్తువులన్నీ దానం చేసినంత మాత్రాన సరిపోదు. ఒకని త్యాగ బుద్ధి అప్పుడప్పుడు కలిగేది. వానికి దానము ఇచ్చిన తరువాత ఎందుకు దానమిచ్చేనా అనే భావన కలుగవచ్చు. లేదా ఉంకో వస్తువును పొందుటకై ప్రయత్నించవచ్చు. శ్రీకృష్ణుడు చెప్పేది త్యాగము చేయుటకై ఎటువంటి ప్రేరణ అవసరమని.

తామసికుడు తన భాద్యతలను విడనాడవచ్చు. చదువు మధ్యలో లేదా తన కుటుంబాన్ని పోషించాలనో, ప్రపంచ విషయాలు విస్మరించి బ్రతకాలని ఆవేశం చెందవచ్చు. అతడు ఎవ్వరికీ హాని కలిగించటం లేదని తనని తాను సమర్థించుకోవచ్చు. కాని దానికి ప్రేరణ "నాకు ఇతరులను పట్టించు కోవలసిన అవసరం లేదు. నా ఇష్టం వచ్చినట్లు చేస్తాను"

ఇది మనుష్యులకే పరిమితం కాదు. ప్రభుత్వ వ్యవస్థ అంతా తమస్ తో నడుస్తుంది. వాళ్ళు తమ బాధ్యతను నెరవేర్చక, తక్కిన బరువైన బాధ్యతలు --ఉదాహరణకి ప్రభుత్వ ఆసుపత్రులు నడపడం --తమవి కావని తలచెదరు.

రాజసికుడు ఒకటి త్యజించాలంటే దానికి బలమైన కారణముండాలి. అతడు మిక్కిలి బాధతో ఏదైనా త్యజిస్తాడు. ఉదాహరణకి అతడు మద్యం సేవించ కుండా ఉండాలంటే కడుపులో పుళ్ళు ఉండి వైద్యుడు మద్యం తాగదవ్దని చెప్పి ఉండవచ్చు. అలాగే మిక్కిలి దగ్గు వలన ధూమపానాన్ని విడనాడవచ్చు.

నేను ధూమపానం విసర్జించిన వారిని సమర్థిస్తాను. ఒక బాధ మనను మార్పు చేసికోవడానికి ప్రేరేపిస్తుంది. దానివలన దుఃఖం కలిగినా, బాధ వలన ఎంతోకొంత నేర్చుకొనడం మేలు. కొందరు ధూమపానాన్ని విసర్జించినా తమ ప్రక్కన ఉన్నవాళ్ళు ధూమపానం చేస్తూ ఉంటే వారిపై అక్కసు పెంచుకొంటారు. వారికి ధూమపానం చేయాలనే కోరిక మనస్సులో ఇంకా ఉంటుంది. ఇటువంటి త్యాగంలో ఆనందం లేదా స్వేచ్ఛ లేదు. మనస్సు ఇంకా పదేపదే కోరుకుంటుంది. దీనివలన అధ్యాత్మికంగా ఎటువంటి లాభం లేదు. అలాగే దుష్కర్మ నుంచి విముక్తి లేదు. భౌతికంగా ఎటువంటి హాని కలగకుండుట మాత్రమే అటువంటి త్యాగం వలన కలిగే లాభం.

నా అమ్మమ్మకు ఇటువంటి ప్రేరణ ఇష్టం లేదు. ఆమె తన శరీరంపై స్వాధీనముంచుకొని, ఒక పాడు అలవాటుని స్వశక్తితో తొలగించుకోవాలని అంటుంది. అప్పుడు జీవితానికి "నీవేమి చేస్తావో చెయ్యి. నేను బంధ విముక్తి పొందేను" అని చెప్పవచ్చు.

రాజసికుడు తను కోరేది దేనినైనా బలవంతం పెట్టినా వదులుకోడు. అతడు బత్తాయి పళ్ళను తినడం మానుకోవలంటే, ఆపిల్ పళ్ళు తినడం మొదలుపెడతాడు. అదీ కాకపోతే అరటి పళ్ళను తింటాడు. సమిష్ఠి పరంగా చూస్తే దీనివలన చాలా సమస్యలు ఉంటాయి. రాజసికుడు పెట్రోలియం ఆయిల్ మీద ఇష్టం తగ్గితే, తన వాడుకను నియంత్రించుకోక, అణుశక్తిని వాడాలని తలుస్తాడు. దానికై యుద్ధం చేసి, ఒక ఊహ ప్రకారం, దానినుండి విరమించుకొంటాడు. కొన్ని సంవత్సరాల తరువాత అదే యుద్ధాన్ని ఉంకో చోట చేస్తాడు. ఇటువంటి పరిస్థితిలో అతడు త్యజించ వలసినది స్వార్థం. అతడు ఒక బలమైన కోరికను ఎంత ఖర్చైనా సరే తీర్చుకోవాలనే పట్టుదల కలిగియుండును. ఆ కోరికను వదులుకొంటే, అన్ని సమస్యలనూ పరిష్కరించవచ్చు.

గీత చెప్పే బాధ, బుద్ధుడు చెప్పే దుఃఖం ఒకటే. దాని అర్థం భౌతిక పరమైన బాధ, వేదన, అన్యాక్రాంతము. మానవాళికి ప్రస్తుత పరిస్థితిలో కలిగే దుఃఖానికి కారణం సామాజిక లేదా పర్యావరణం వలన అని చెప్పవచ్చు. దానికి ప్రేరణ తమయందు ఉన్న కామం. దేశాలు క్షిపణులను వాడడం మానేస్తే మంచిదే. ఉదాహరణకు అణ్వాశ్త్రములు విడనాడితే అందరికీ మేలు. కాని దానిని తయారు చేయడానికి మూలకారణం ఏమిటో తెలిసికోరు.

కొందరు "నేను పనిని త్యజిస్తున్నాను. నాకు ధనార్జన మీద ఇష్టత లేదు. నేను డబ్బును తాకను కూడా" అని చెప్తారు. నేను డబ్బు నిస్వార్థ సేవకై వినియోగించుట ఎంతో అవసరమని చెప్తాను. గాంధీ మహాత్ముడు ధనికులను కొంత సొమ్మును పేదవారికై ఖర్చు పెట్టమని ప్రోద్భలం చేసేవారు.

మనకు ఈ జన్మ ఇచ్చింది పరులకు సేవ చేయడానికై. ఒకడు జీవితంనుంచి తనకు కావలసింది తీసికొని, ఇతరులకు ఇవ్వకుండా ఉంటే శ్రీకృష్ణుడు అట్టివాడు దొంగని చెప్పెను. 389

Chapter 18 Section 3

Bhagavad Gita

18.3

యజ్ఞదానతపః కర్మ న త్యాజ్య౦ కార్యమేవ తత్ {18.5}

యజ్ఞో దానం తపశ్చైవ పావనాని మనీషిణామ్

యజ్ఞ దాన తపస్సులు ఆచరించదగినవియే గాని విడువదగినవి కావు. యజ్ఞము, దానము, తపస్సు అనునవి పండితులకు పవిత్రములు

ఒక ఒలింపిక్ క్రీడాకారుడు అందానికై తన శరీరాన్ని స్వాధీనంలో పెట్టుకోడు. అది వాడు విజేత కావడానికి అవసరం. అదేవిధంగా శ్రీకృష్ణుడు సాధన మార్గాన్ని మంచి లేదా చెడు, ఒప్పు లేదా తప్పు అనబడే ద్వంద్వాల నుండి వేరుచేసి మనను సాధనలో ఒలింపిక్ క్రీడాకారునివలె ముందుకు సాగు మార్గమును చెప్పుచున్నాడు. ఇతరులను మనకన్నా ముందు పెట్టుకొని, నిస్వార్థ సేవ చేస్తే అది నైతిక మార్గమొకటే కాదు. మనము జీవితమిచ్చే గొప్ప బహుమతిని పొందాలంటే వాటిని మనం చేసే వ్యాయామం లాగే అనుదినం పాటించాలి. మనము అందరినుండి నిస్వార్థము, ఉదారత, క్రమశిక్షణ ఆశిస్తాము. మనలో కూడా ఆ మంచి లక్షణాలు ఉండవచ్చు కూడా. సాధన అనగా మనకు నచ్చినపుడే లేదా మనకు అవసరమైనపుడే చేయడం కాదు. ఒక ఒలింపిక్ క్రీడాకారునివలె ప్రతి దినము ఉత్సాహంతో, ఒక పద్దతిలో చేయాలి.

ఒక మిత్రుడు ఇలా అన్నాడు: "మనకు మనస్సును శుద్ధంగా ఉంచమని చెప్పేవారు, తమ అశుద్ధమైన ఆలోచనలను అణగదొక్కుకుంటారు. మనకున్న కోర్కెలే వాళ్ళకీ ఉంటాయి. కాని వాటిని కప్పిపుచ్చి మనకు సలహాలు ఇస్తారు. అది అపాయకరమైనదే కాక నిజాయతీ లేనిది"

"గీత అణగదొక్కమని చెప్పటం లేదు. అది మనం చూసే దృష్టి మీద ఆధారపడి ఉంది. పతంజలి చెప్పినది మనస్సు ఒక స్ఫటికము వంటిది. దాని మీద దుమ్ము పడి ఉంది. మనస్సుతో సమంగా చూడాలంటే ఆ దుమ్ముని కడగివేయాలి"

"దుమ్ము అంటే ఏమిటి?"

"నీ గురించి నువ్వు ఎప్పుడూ ఆలోచించడమే. ఎవడు తన గూర్చే నిరంతరం ఆలోచిస్తాడో వాడు కాలుష్యం పెంచే కారు పొగ లాంటివాడు"

స్మాగ్ ఉన్న రోజున కాలుష్యం విపరీతంగా ఉండి మన వాహనాన్ని మురికితో కప్పుతుంది. అలాగే అనేక జన్మల తరబడి పెంచుకొన్న అహంకారం మన మనస్సును కప్పి వేసింది. దానిని కడగివేయడానికి తీవ్ర ప్రయత్నం చేయాలి.

యజ్ఞం అంటే, నా దృష్టిలో, అహంకారాన్ని త్యాగం చేయడం. అనగా ఇతరులను మనకన్నా ముందు పెట్టుకోవడం. మనకి ఇష్టంలేని ఉద్యోగం చేయడం ఒక యజ్ఞం. ఎందుకంటే అహంకారాన్ని చంపుకొన్నాము గనుక. అలాగే మనని విరోధంతో చూసే వారియందు ఓర్మి కూడా అహంకారాన్ని అణగదొక్కడం. ఒక బలమైన స్వార్థపూరితమైన క్రియను చేయకుండా ఉండడం కూడా అటువంటిదే. ఒలింపిక్ క్రీడాకారులు ఎలాగైతే బరువును తగ్గించుకోడానికి వ్యాయామం చేస్తారో, మన కర్మను తగ్గించుకోవడానికి సాధన చేయాలి. అహంకారం ఎంత తక్కువ ఉంటే కర్మ భారం అంత తక్కువగా ఉంటుంది. దానివలన మనం సాధనలో వేగంగా ముందుకు వెళ్తాం.

యజ్ఞం వ్యక్తులకే పరిమితం కాక అంతర్జాతీయ బంధాలలో కూడా పనికివస్తుంది. కొందరు ప్రేమ మనుష్యుల మధ్యనే కాని రెండు దేశాల మధ్య లేదా అంతర్జాతీయ సంబంధాలలో ఉండరాదని అంటారు. గాంధీ చెప్పినట్లు సద్భావన, ప్రేమ, అహింసలతో ఒక అంతర్జాతీయ సమస్యను పరిష్కరించరు. ఎందుకంటే వైరం, యుద్ధం వాళ్ళకి ఇష్టం కనుక. దీనివలన తెలిసేదేమిటంటే శాంతి, సామరస్యం సాధారణంగా, సహజంగా ఉండేవి.

అశోకుని గూర్చి అందరికీ తెలిసిందే. అతడు ఒక చక్రవర్తియై కళింగ యుద్ధంనుండి విరమించుకొన్నాడు. హెచ్ జి వెల్స్ వ్రాసిన ఔట్లైన్ ఆఫ్ హిస్టరీ లో అశోకుని త్యాగం వంటిది అంతకు ముందెన్నడూ జరగలేదని చెప్పబడెను.

దాని పర్యావసానము ఏమిటి? అశోకుని సామ్రాజ్యము చితికిపోయిందా? లేదు. అది వృద్ధినొందింది. అశోకుడు భౌద్ధ మతాన్ని స్వీకరించి అందరికీ సంతోషకరమైన, సుఖదాయకమైన పరిపాలనను చేసేడు. అతను ఎన్నో పుణ్య కార్యాలు ప్రజలకై చేసేడు.

అశోకుడు పాలనలో ప్రజలు అభివృద్ధి చెందేరు, వ్యాపారము, సంస్కృతి వృద్ధి నొందేయి, చుట్టు ప్రక్కల దేశాలతో శాంతియుతమైన సంబంధాలతో దేశం వర్ధిల్లి౦ది.

ప్రస్తుతమున్న దేశాలు అశోకుని ఎందుకు అనుసరించరు? దేశాన్ని స్థాపించిన క్రొత్తలో సిద్ధాంతాలు అశోకునితో పొంతన ఉంటుంది. రానురాను అవి దిగజారుతాయి. అమెరికా, రష్యా తమ వైరాన్ని మరచి, కలసిమెలసి ఉండవచ్చు. అది జరగదని తలచేవారు, చైనా తో సత్సంబంధాలు గురించి ఆలోచించాలి. ఆ దేశంతో సంబంధాలు కల్ల లేదా అనైతికమని ఒకప్పుడు భావించేవారు.

నేను దేశాల మధ్య వైరం పూర్తిగా అంతరిస్తుందని అనను. మనం ఒకే దేశంలోని రాష్ట్రాల మధ్య కూడా వైరం చూస్తాం. దేశాలు తమ మేధను కలసి ఉండడానికి వాడితే అనేక ప్రపంచ సమస్యలను పరిష్కరించవచ్చు.

నేను కోరేది చిన్న లేదా పేద దేశాలు గాంధీ సిద్ధాంతాన్ని అనుసరించి ప్రపంచంలోని శక్తివంతమైన దేశాలు చూపే ఎరలను అధిగమించాలి. వారు ఉచితంగా ఇచ్చే ఆయుధాలను తీసికోకూడదు. వ్యాపార లోటుపాట్లతో, లేదా పరిశ్రమల స్థాపనతో ప్రపంచ శక్తులతో పోటీ పడకుండా ఉండాలి. తమ మధ్య కలిగే సమస్యలను తమంత తామే పరిష్కరించుకోవాలి. అనగా అంతకు ముందులాగా అమెరికా లేదా రష్యా వద్దకు వెళ్ళి వారి సహాయం కోరి, వారి మధ్య వైరం పెంచి తమ సమస్యలను పరిష్కరించు కోవడమనే ఆలోచనకు స్వస్తి చెప్పాలి. 383