Wednesday, September 6, 2023

Patanjali Saadhana Paada Fifth Prakarana (Slokas 1-3)

upanishad


  


ఈ గ్రంధ౦లో రెండవ ప్రకరణలో  యోగసాధన
గురించి వివరింపబడి౦ది. నిజానికి  యోగసాధన మిక్కిలి సులభము, 
మరియు సూటియైనది. ప్రజ్ఞలోని వివిధపొరలను లేక
కోశములను అంతర్యామి యందు లయము చేయటమే యోగము.
ఇక్కడ  అంత్యరామి అంటే తనకు ఆధారమయియున్న చోటులోని 
"నేను" అను ప్రజ్ఞ. కాని క్రొత్తగా యోగసాధన ప్రారంభించువానికి
జన్మాంతర సంస్కారములనేకములుంటాయి. అలాంటి స్టితిలో వానికి
యోగసాధన అంటే మొదట కొంత ప్రాధమిక శిక్షణ గురించి,
దానిలోని దశలను గురించి ప్రస్తుత ప్రకరణములో వివరింపబడుతున్నాయి. 
సాధకునిలో  కొన్ని కర్మవాసనలు మిగలి ఉంటాయి. 
ఏదో  యొకటి క్రొత్తది చెయ్యాలి అనే అభిలాషగా జీవిలో 
కర్మకు వాసనలుంటాయి. అవే వాని కర్తవ్యములుగా వానికి
అనిపిస్తాయి. అట్టి కర్మవాసనలు తొలగిపోవాలంటే, ప్రాధమిక
శిక్షణ కొంత ఆవశ్యకము కనుక ఇట్టి ప్రాధమిక శిక్షణ "క్రియా
యోగము" అను పేరున పిలువబడినది. తీవ్రనిష్ట లేక శ్రద్ధ దీనిలోని 
 ప్రధాన విషయము. అట్టి నిష్ట వలన పురాణములు, ఇతర గ్రంథ
ముల పఠనముతో ప్రారంభమై,  క్రమముగా జీవుడు ఆంతర్యామికి
సమర్పణమై వాని సేవగా జీవితము గడుపుతాడు.

2

సమాధి భావనార్థః క్లేశతనూకరణార్థశ్చ

సమాధి భావనార్థః  = సమాధిని  గూర్చి భావన లేక
థ్యానము చేయటా వలన పయోజనము,

క్లేశతనూ కరణార్థశ్చ = క్లేశములను తొలగించు 
			కొనుట గూడ 

  

			
యోగసాధన అనగా సమాధిస్థితిని గురించి ధ్యానము 
చేయుట మరియు క్లేశములను తొలగించుకొనుట గూడ 

  

యోగసమాధి పొందుటకుముందు అటువంటి  స్థితి యొక్కటి 
యున్నదని తెలియవలయును. సామాన్య మానవులకు అట్టి 
స్టితిని గురించి యితరులు చెప్పుట వలన తెలుస్తుంది. కాని అది 
చాలదు. ఈ ప్రపంచములో ఎన్నో విషయములున్నాయి. కాని 
వాటికి మనకునేమి సంబంధము? కాని ఇది అట్లు కాక మనయ౦దే 
ఉన్నాది. అ౦టే మనలో సమాథి లేక నిరంతర ఆనందమనే 
స్థితి యుండగా, అది మనచే ఉపేక్ష చేయబడుతున్నాది. చల్లని 
మంచి నీరు గల బావిని తన యింటియందుంచుకొని నీటి కొరకు 
ఎండలో తిరుగుచు, వెతుకుచున్న వాని వంటి స్థితి యిది. 
కాని అలాంటి స్థితి ఒకటి మన యందే యున్నదని చెప్పేవాడు 
కావలెను.  ఒకసారి తెలిసిన పిదప మనము దానిని  గురించి 
ప్రయత్నిస్తాము. మనలో అట్టి స్థితి యుండగా దానిపై 
మనస్సు, ఇంద్రియములు, ఆలోచనలు, వాక్కులు, శబ్దములు,
అర్థములు, సంయోగ, వియోగములు మొదలైనవి ఎన్నో  అడ్డుగా 
పేర్చికొని యున్నాము. కనుక అట్టియోగ స్థితి యందు మన 
ముండవలయునన్న, మనస్సు నిర్మలము కావలెను. మనస్సు 
నిర్మలమయితే మనలోని వెలుగు దర్శనమిస్తుంది. 
మనస్సు నిర్మలము కావలెనన్నచో మొదట దాని ఉపాధి అనగా 
శరీరము నిర్మలము కావలెను. మనస్సు, శరీరము అను ఈ 
రెండింటిని స్వచ్చముగా చేసుకొననిచో ప్రాధమిక యోగసాధనకు 
పురోగతి లేదు. క్రియాయోగ మ౦టే  అట్టి స్వచ్ఛత సాధించుట 
కొరకు ఏర్పడిన అభ్యాస సంస్కారములు. 

3

అవిద్యాస్మితారాగ ద్వేషాభిని వేశా: పంచక్లేశాః

అవిద్యా =అజ్జానము
అస్మితా = ఉన్నానని (భాంతి
రాగ = వ్యామోహము
ద్వేష = ద్వేషము
అభినివేశాః = ఒక్కదాని యందు ప్రత్యేకమయిన
	కోరిక కలిగి యుండుట
పంచక్లేశాః  = ఐదు క్లేశములు


  అజ్ఞానము, తాను వేరుగానున్నానను భ్రాంతి, రాగము,
ద్వేషము, ప్రత్యేక అభిలాష యను ఐదును పంచక్లేశములు.

  


కొన్ని మానసిక ప్రవృత్తులు యోగసాధనకు అడ్డువస్తాయి. 
వాటని క్షేశములని పిలుస్తారు. అవిద్య అంటే  అజ్ఞానము.
ఇది మనస్సులో ఒకముడి. ఇది మనస్సు చేతనే తయారైనది.
అవిద్యగానున్నది సహితము మనమనస్పే. జ్ఞానమను స్థితిని
మనస్సుచే మాయగా అజ్ఞాన మేర్పడినది. అజ్జానమునందు జ్జాన
ము౦ది. కానీ అది అజ్జానముగా అర్థము చేసికొనబడుతున్నాది.
జ్ఞానమును తెలుసుకోవాలంటే అజ్జానమను ముడిని విప్పుకోవాలి. 
ముడి వేయబడిన త్రాటిని విప్పితే  ముడి
సహితము త్రాడేయున్నదని తెలుస్తుంది. కనుక ముడిని 
ఉపేక్షించడానికి వీలులేదు. ఉపేక్షిస్తే అందున్న త్రాటిభాగ 
మును పోగొట్టుకుంటాం. తెంపుటకు వీలులేదు. త్రాడు 
తెగకొట్టుకొను వారాలగుతాం. ముడిని వివ్పుకోగల ఆసక్తి, ఓర్పు, శ్రద్ధ 
కావలెను. విప్పితే అందులో  త్రాడున్నదని తెలుస్తుంది. దాని
గురించి యుద్దము చేసినందువలన ప్రయోజనములేదు. ముడిని 
గూర్చి ఎంత  అర్హము చేసుకొన్నా ముడివిడివడదు.  గనుక 
జ్ఞానము పొందుటయనునది అర్థము చేసికొనుటతో పోల్చకూడదు. 
అర్థము చేసికొనుట ఉల్లిపాయ పొరలు తీయడంవంటిది. ఎన్ని
పొరలు తీసినా, తీయవలసిన పొరలెన్నో మిగిలి ఉంటాయి.
పొరలన్నిటినీ  తొలగిస్తే, ఇంక ఉల్లిపాయయనేది మిగలదు. 
కనుక ఉల్లిపాయ యనగా ఈ పొరలుగానున్న మొత్తము అని |
తెలియవలయును. అంతేగాని ఉల్లిపొరలు వేరు, ఉల్లిపాయవేరు
అని అనుకొనరాదు. ఇచ్చట అవిద్యగానున్నది మన మనస్సు 
అనియు ఇది తెలుసుకొనుటయే అవిద్యను తొలగించుటయనియు
గ్రహించవలెను. 

పరమాత్మ యొక్క అస్తిత్వము సమస్తమునందును నేనను
వెలుగుగా వ్యక్తమగుతున్నాది. అట్టి నేను పరిమితత్వము చెందినప్పుడు, 
లేక భౌతికదేహ మేర్పడినప్పుడు అహంకారముగా వ్యక్త 
మవుతుంది. ఇట్టివ్యక్తీ కరణము వలన, జీవుడు తనకన్నా వేరుగా 
ఇతరములను గుర్తిస్తాడు. అనగా సమస్తము తానే యన్న స్టితి
నుండి, తనను తాను వేరుచేసికొని తానువేరు తనచుట్టునున్న
జీవులను వేరుగా గుర్తిస్తాడు. ఇది కూడా యోగ జీవితమునకు 
ఆటంకమే. 

అహంకారము ఏర్పడగా అట్టి అహంకారము చుట్టును మనస్సను 
పొర ఏర్పడుతుంది. మనస్సు ఒక సుడివలె ఏర్పడి, తన
చుట్టుతాను వేగముగా తిరుగుట ప్రారంభిస్తుంది. దాని వలన
ప్రాణము, అపానము అను రెండు శక్తులేర్చడి ఆకర్షణ, వికర్షణ
అను  రెండు ప్రభావము లేర్పడుతాయి. దీని వలన కొన్ని విషయముల
కాకర్షింపబడుట, కొన్నిటికి వ్యతిరేకులగుట సంభవిస్తుంది.
అనగా ఇష్టాయిష్టములేర్పడి నచ్చుట, నచ్చకపోవుట అనేవి 
సంభవిస్తాయి. వీటివలన జీవునికి క్లేశములేర్పడును.

ఆసక్తి యనగా ఒక విషయము నందు ప్రత్యేక అభిలాష 
కలిగియుండడం. గొప్ప ఆదర్శములు, సంకల్పములు మనలను 
ఊర్ధ్వగతికి మరియు పరిపూర్ణత్వము వైపునకు నడిపిస్తాయి .
కాని అవి అనగా సంకల్పములు మొదలైనవి విగ్రహములవలె 
గట్టిపడి అవియే ప్రధానమై, యోగము అప్రధానమవుతుంది.
నినాదములు, ప్రచారములు మొదలైన అవరోధములు మనస్సుపై
ప్రభావము చూపుతాయి. సృష్టి యందలి సత్యములను దర్శించినపుడు 
అవి సత్యములని తెలియవలయునుగాని భౌతిక రూపము
లని భ్రమపడరాదు. అట్లు పొరపడినవారు, శివుడు, విష్ణువు,
రాముడు, కృష్ణుడు మొదలైనవారిని రూపములుగా (భాంతిపడి,
వారిని గూర్చి ప్రచారములు, చర్చలు, భ్రాంతులకు లోనై యోగ
సాధనను విస్మరిస్తారు. వీని వలన మతము లేర్పడి ప్రజలు
పోటీపడుట, తగాదాపడుట, అసూయ, ద్వేషము, మొదలగు అధో
లోకములలోనికి దిగజారుతారు. దీని వలన మన మనస్సునందలి
చీకటి మరింతపెరిగిపోతుంది. తన యందున్న వెలుగును విస్మరించినచో, 
యిట్టిస్టితికలుగుతుంది. సత్యములు ఎంతగొప్పవైనను అవి 
పరమాత్మయందలి భాగములేకాని వాటికి వేరుగా ఆస్తిత్వమున్నదని 
పొరపడరాదు. అనగా యోగసాధనకు అవి సాధనములేకాని 
లక్ష్యములుకావు. ఇలాంటి విషయములందు చిక్కుకున్న మనస్సునకు 
పురోగతి యుండదు. యోగసాధనలో యోగికిది ఒక ప్రధాన
అవరోధముగా కనిపిస్తుంది. తమలోని  అట్టిలోపములను సరి
దిద్దుకొనుటకు బదులు కొందరు యిట్టి సత్యములనే తృణీకరిస్తారు. 
ఇవి మరల ద్వేషమును కలిగిస్తాయి. నిజమైన సాధనకు
మార్గము వేరుగా ఉంటుంది. ఇట్టి రూపములుగా నున్న అంత
ర్యామిని ధ్యానిస్తే  ఈ రూపములు వాని యందు కరిగి
అతడే పరమ సత్యముగా కనిపించును. క్రియాయోగమువలన
ఇట్టి సాధన సాధ్యమవుతుంది.

క్రియాయోగమనగా భౌతిక దేహము కర్మాచరణచేస్తూ 
అది అంతర్యామికి సమర్పణగా ఆచరించడం. కర్మాచరణమనగా 
నిత్యజీవితమందు తానాచరించు పనులను మిక్కిలి శ్రద్ధగానాచరించడం. 
ఒక ఆఫీసులో వనిచేయుచున్నవాడు. తనతోటి ఉద్యోగు
లయందు, సందర్శకులయందు (visitors) పరమాత్మను చూచి,
వారికి సేవగా తన విధులనాచరింపవలెను. దీని వలన యోగసాధన
మిక్కిలి సులభమై సత్యత్వము చెందుటయే గాక, పూర్వజన్మ
సంస్కారములు ఒక్కొక్కటిగా నశించి జీవిని సూటిగా 
మోక్షద్వారమున నిల్పును. 

No comments:

Post a Comment

Viveka Sloka 21 Tel Eng

Telugu English All తద్వైరాగ్యం జిహాసా యా దర్శనశ్రవణాదిభిః । (పాఠభేదః - జుగుప్సా యా) దేహాదిబ్రహ్మపర్యంతే హ్యనిత్యే భోగవస్తు...