10
తే ప్రతిప్రసవహేయాః సూక్ష్మాః
ప్రతిప్రసవపేయాః = ప్రత్యాహారముచే నాశనము చేయబడినవి సూక్ష్మాః = సూక్ష్మములైనవి
పైన చెప్పబడిన క్లేశములు మనోమయకక్ష్యయందు విత్త నములుగానుండును. వాటిని మనంతట మనము విసర్జింపచేసుకొ నలేము
అట్టి క్లేశములు నీ మార్గము నుండి తొలగిపోవాలంటే అట్టి విధానము వేరుగానుంటుంది. సాధారణ౦గా ఒక వ్యక్తిపై ద్వేషము కలుగవచ్చు. అట్టి ద్వేషము తొలగించుకొనుటకు అనేక ప్రయత్నములు చేస్తాము. కాని అది సాధ్యముకాదు. ఇంకొక మార్గము ఏమనగా మనల్ని ఇంకొక వ్యక్తి ద్వేషిస్తే, మనకెట్లుండునో గమనించడం. దీని వలన మనకితరులపై ద్వేషము నశిస్తుంది. అట్లు ఇంకొకరు అహంకారముతో మనయందు ప్రవర్తిస్తే , మనము అట్టి అహంకారము ఇంకొక వ్యక్తిపై చూపిస్తే, అతడెలా బాధపడతాడో ఊహించుకు౦టే మనకు అహంకారము కలుగదు. దీని వలన మన అహంకారము తొలగిపోతుంది. ఇటువంటి ప్రక్రియతో పై శ్లోకములలో చెప్పబడిన క్షేశములన్నింటిని తొలగించవచ్చును.
11
ధ్యానపాయాస్త ద్వృ త్తయః
ధ్యాన హేయాః = ధ్యానము చేత తొలగింపబడునవి తత్‌ + వృత్తయః = అట్టి ప్రవృత్తులు
అట్టి ప్రవృత్తులు ధ్యానము చేత తొలగించుకొనవలెను
మనము కావలసినదానిగురించి ధ్యానము చేస్తే, అక్కరలేనిది దానంతట అదే తొలగిపోతుంది. ఈ క్లేశములను గురించి అవి ఎలా కల్పింపబడుతున్నాయో, ఎలా మనల్ని బాధిస్తున్నాయో మొదలైన విషయాలనాలోచించడం వ్యర్థ౦. అయిష్టతను గురించి ధ్యానము చేసేవానికి అయిష్టతే మిగులుతుంది. కాని యోగియైన వాడు ఆచరించవలసిన విధానము వేరుగా ఉంటుంది. అతడు అయిష్టతను ధ్యానము చేయుట అనగా ఇష్టాయిష్టముల రెండింటికి కారణమయిన పరమాత్మను ధ్యానము చేయుట, లేక తననుండియే అవి రెండును పుట్టు చున్నవనీ, కనుక తానే అన్నిటికి మూలకారణమనీ ధ్యానము చెయ్యాలి. ఓంకారము, ఉచ్చ్వాస, నిశ్వాసములు ధ్యానము చెయ్యాలి. ఇటువంటి విధానముల వలన పైన చెప్పబడన క్లేశములు తొలగింపబడతాయి.
13
సతిమూలే తద్విపాకో జాత్యాయుర్భోగాః
సతిమూలే = మూలమున్నప్పుడు తద్వివాకః = దానివిపాకము జాతి = పుట్టుక ఆయుర్‌ భోగాః = అయుస్సు మరియు సుఖము
మూలమట్లేయున్నచో దాని వలన పుట్టుక, ఆయుస్సు మరియు అనుభవము మున్నగునవి ఏర్పడును.
పుట్టుక, ఆయుర్దాయము మరియు జీవత సంఘటనలు మొదలైనవి ఒక కారణము ననుసరించి ఏర్పడుతున్నాయి. ఈ కారణము చెట్టుకున్న వేరు వంటిది. చెట్టువేరు భూమిలో అంతర్గత౦గా ఉంటుంది. గింజ నాటిన వెనుక వేరు పుట్టి, తరువాత క్రమేణా మొక్క పై కెదుగుతుంది. ఇలా భూమి పైకి అకులు, కొమ్మలుగా విస్తరించిన వృక్షము పండ్లను యిస్తుంది. చెట్టు విత్తనము మంచిదైతే తియ్యటి పండ్లనిస్తుంది. లేకపోతే పుల్లగా నుండవచ్చు. ఇవన్నీ గింజపై ఆధారపడి ఉంటాయి. అలాగే మనము పూర్వజన్మలో మరియు పూర్వజీవితములో చేసుకొన్న అలవాట్లు రూపమున బాధింపబడతాము. మనము చేసిన పనుల ననుసరించి మనలో సంస్కారములు బీజములై ఏర్పడుతాయి. కనుక పుట్టుకనేది పూర్వ సంస్కారముల ఫలితము. అట్టి మూలము ప్రస్తుత జన్మలో కర్మమునకు కారణముగా నుంటుంది. కనుక ఇది ఒక గొలుసువంటిది. కారణములే విత్తనములు. పనులే ఫలములు. ఇట్లు కారణములు, ఫలములు, గొలుసుకట్టులా నేర్పడి మానవుని బంధిస్తాయి. అట్టి గొలుసులను త్రెంచుట వీలగునా అంటే, వీలగును. లేకపోతే ఇక ధ్యానమార్గము, యోగము, తపస్సు ఎందుకు? కొందరు కర్మబంథములు త్రె౦పుట సాధ్యముకాదని అంటారు. కాని అది సరికాదు. అట్టివారు కర్మబంధముతో పెనుగులాడుట, ప్రయత్నించి ఓడిపోవుట మొదలైనవి జరుగుతాయి. కర్మబంధము తొలగాల౦టే, ఓంకారమును ధ్యానము చెయ్యాలి. సమస్తము పరమాత్మకు సమర్పణము చేసి, ధ్యానము చెయ్యాలి. అతడు సృష్టియందున్ననూ, నిజమునకు సృష్టియే ఆయన నందున్నది. పైన చెప్పబడిన కర్మ బంధముకూడా ఆయనలోని భాగమే. నీవు చేసేపనులకు కారణము నీవేయని తలిస్తే నీవే బాధ్యత వహి౦చాలి. అలాకాక పరమాత్మే సమస్తమునకు కారణముగా నున్నాడని తెలుసుకు౦టే కర్మబంధము కూడా వానిలో భాగమే కనుక బంధింపదు. అట్టివారికి పుట్టుక మరియు, జీవిత సంఘటనలు బంధింపవు. ఒక యజమానికి ఇంటి కార్యక్రమము బంధ కారణము. అదే ఒక పసిబిడ్డయొక్క దినవారీ కార్యక్రమమును గమనిస్తే అట్టి కార్యక్రమము బిడ్డ తల్లియందు౦డును గానీ బిడ్డ యందుండదు. బిడ్డకు కార్యక్రమమనగా ఆడుకోవటమే. ఇదియే ఒక యోగికిని, సామాన్య సంసారజీవికి గల భేదము
No comments:
Post a Comment