Viveka Sloka 31 Tel Eng

ఏతయోర్మందతా యత్ర విరక్తత్వముముక్షయోః ।
మరౌ సలిలవత్తత్ర శమాదేర్భానమాత్రతా ॥ 31 ॥

యత్ర = ఎచట (ఏ వ్యక్తియందు), ఏతయో - ఈ, విరక్తత్వ ముముక్షయోః = వై రాగ్యమోక్షేచ్ఛలకు, మన్దతా = మాంద్యముండునో, తర=అచట (ఆ వ్యక్తి యందు), మరౌ- ఎడారియందు, సలిలవత్ - ఉదకమునకువలె, శమాదేః - శమము మొదలగు వాటికి, భానమాత్రతా- కేవలము భావమే ఉండును (శమాదులు లేక పోయినను ఉన్నట్లు కనబడును) -

ఏ పురుషునియందు, మరువునందు (ఎడారి) ఉదకమువలె, ఈ విరక్తత్వ ముముక్షుత్వములు మందముగ, తాత్కాలికముగ మాత్రమే ఉండునో -- గ్రీష్మ సమయమునందు ఎడారిప్రదేశమున సూర్య కిరణ సంపర్కము కలిగినపుడు, దూరమునుండి చూచువానికి అచట జలమున్నట్లు భ్రాంతి కలుగును. భ్రాంతియేకాని జలము లభింపదు; దప్పిక తీరదు. జల లాభము లేకపోగా అలసట చెంది జలముకొరకై అచటకు వెళ్ళువానికి ఎక్కువ శ్రమమాత్రమే మిగులును.

అట్లే తీవ్ర వైరాగ్య ముముక్షలు లేకున్నచో అట్టి వ్యక్తి యందు మరువునందు జలమువలె శమాదులు ఉన్నట్లు కనబడునే గాని అతనికి వాటివలన ఫలమేమియు లభింపదు; ఇతరులుకూడ ' ఈతడు శాంతుడు' అని అనుకొనరు.

అవ, వేదాంతములకు జీవాత్మాభిన్నము, నిత్యము, శుద్ధము, జ్ఞానరూపము అగు అద్వితీయ బ్రహ్మయందే తాత్పర్యము అని నిర్ణయించుటకు తగు వ్యాపారము శ్రవణరూపమగు బ్రహ్మవిచారము.

అట్టి విచారమునందు అధికారముగలవానికి చెందు వివేకాది విశేషణములను ఇంతవరకు విశదీకరించి ఇప్పుడు, ఈ విచారముచే సాధింప తగినదియు, ఆత్మసాక్షాత్కారమునకు సాక్షాత్సాధనమును అగు భక్తిని విశదీకరించుచున్నాడు.

ētayōrmandatā yatra viraktatvamumukṣayōḥ ।
marau salilavattatra śamādērbhānamātratā ॥ 31॥

In closing the discussion on shatsampatti, Sankara says without intense desire for liberation, the sadhana to acquire shatsampatti is as futile as chasing the mirages in the desert. One can call this a warning to the sadhakas who are merely going through the mechanics of sadhana without the commitment to liberation.

As explained before, the five types of liberation (salokya, sayujya, samipya,etc.) require a deep relationship with the Lord that does not involve any sensory pleasures. If one is interested in wine, women, song and dance, there is heaven that can be attained by the performance of veda vihita karma alone.

Many gurus say liberation is freedom from bondage. It is implied here that the bonds of the material world are replaced by spiritual bonds which is another kind of bondage. If a sadhaka is not satisfied, then he is better off giving up sadhana early on without torturing himself by going through the motions.

This doesn't mean that one should never take up sadhana expecting a failure. When initiated by a suitable guru, one can begin sadhana at any stage in life. Some in the path of sadhana think they are too old or too feeble to continue sadhana. Sankara is not directing his warning at such people. He is forewarning those wanting to become sadhakas with an intent to seek sensory pleasures.

In Bhagavat Gita (6.37-6.39) Arjuna asks Gitacharya if one makes some progress in the spiritual path and then gives it up half way, won't one lose the benefits of both material and spiritual endeavors.

ayatiḥ śhraddhayopeto yogāch chalita-mānasaḥ
aprāpya yoga-sansiddhiṁ kāṅ gatiṁ kṛiṣhṇa gachchhati

Arjuna said: What is the fate of the unsuccessful yogi who begins the path with faith, but who does not endeavor sufficiently due to an unsteady mind and is unable to reach the goal of Yog in this life?

kachchin nobhaya-vibhraṣhṭaśh chhinnābhram iva naśhyati
apratiṣhṭho mahā-bāho vimūḍho brahmaṇaḥ pathi

Does not such a person who deviates from Yog get deprived of both material and spiritual success, O mighty-armed Krishna, and perish like a broken cloud with no position in either sphere?

The Lord reassures us that nothing in spiritual endevours is a loss because when the soul transmigrates, it will continue the endeavor where it has left off in the previous birth. There are caveats involving bhakti and punya. The Gitacharya could have meant only sadhana about him is carried over rebirths. Also the soul has acquired enough punya to be reborn as a human to continue sadhana. However, the general principle that nothing in spiritual advancement goes to waste must be the faith of the sadhaka.