|
|
|
|
Table Of Contents
10.16 చితి
10.16 The Funeral Fire
అగ్ని దేవుడు అనేక రూపాలలో వ్యక్త మవుతాడు: చితిగా, యజ్ఞ ఆహుతులను దేవతలకు అందించే వాహనంగా, మృతుని పితృదేవతల వద్దకు చేర్చేవాడుగా. మొదటి భాగంలో ( 1-9), అగ్ని దేవుని మృతుని సున్నితంగా కాల్చమని, పితృదేవతలకు మృతుని దేహాన్ని పూర్తిగా దహింప చేయకుండా అందింప యోగ్యునిగా ఉంచమని కోరడమైనది. రెండవ భాగంలో (9-12) క్రొత్తగా అగ్నిని రగిల్చి ఆహుతులను దేవతలకు అందించి, మృతుని యమునికి అందించమని కోరడమైనది. అనగా మొదటి భాగంలోని అగ్ని మృత దేహానికి మరియు పితృదేవతలకు సంబంధించినది. రెండవ భాగంలోని అగ్ని ఆహుతులు మరియు దేవతలకు సంబంధించినది. మూడవ భాగంలో (13-14) చితి ఆర్పివేయబడును. పలుమార్లు జాతవేదుడు అనగా పవిత్రమైన, ఆహుతులను మోసే అగ్ని దేవుని ఉద్దేశించి ప్రయోగింపబడినది.
కానీ ఇక్కడ దేహాన్ని కబళించి ఆరగించే అగ్ని అనే వ్యంగ్య అర్థం కూడా వస్తుంది. 9 వ పాదంలో మృత దేహం పూర్తిగా కాక ఒక మోతాదులో వండబడి, కాలుష్యము తొలగింపడిన తరువాత, అగ్నిని దేవతలకై నియోగించి, మృత దేహాన్ని పితరులకు అందజేయునని చెప్పబడినది. అటు పిమ్మట మరొక పవిత్రమైన అగ్నిని రగిల్చి ఆహుతులను పితృ దేవతలకు, అగ్నిలో వేసిన అన్ని పదార్థాలు దేవతలకు అందజేయబడును. కానీ మొదట రగిల్చబడిన పవిత్రమైన అగ్ని, పితృదేవతల యజ్ఞమునకై పంపబడినది. ఈ విధంగా రెండవ మారు దేవతల కొరకై రగిల్చిన అగ్ని వలె, పవిత్రమైనది. ఏ విధంగా చూసినా మొదట రగిల్చబడిన అగ్ని, రెండవ మారు రగిల్చబడిన అగ్ని, అగ్ని దేవుని స్వరూపాలే. కాబట్టి అగ్ని దేవుని మృత దేహాన్ని పూర్తిగా దహింపక, దానిని దేవతలకు ఆహుతిగా అందజేయమని కోరడమైనది.
Agni appears here in various roles: he is the cremation fire, who carries the oblation as well as the dead man to the fathers. In the first part (vv. 1-8), Agni is asked to burn the corpse gently but not too much, to temper it to perfection (à point, as Renou puts it) and to send it to the fathers, but not to destroy it. In the second part (vv. 9-12), a new fire is lit to carry the oblation to the gods and to lead the dead man to Yama. Thus the first fire is associated with the corpse and the fathers, and the second fire is associated with the oblation and the gods. In the third part (vv. 13-14), the funeral fire is extinguished. The recurrent epithet ‘Knower of creatures’ (Jatavedas) is usually said to apply only to the auspicious, oblation-bearing form of Agni; but here it is also used to invoke, perhaps euphemistically, the corpse-eating Agni as well (vv. 1, 2, 4, and 5). The two fires interact in other ways, too: in verse 9, when the corpse is sufficiently ‘cooked’ and has undergone purification after its funeral pollution, the first, corpse-burning fire is dismissed to serve the gods and to carry the body to the fathers; at this time, a new, pure fire is summoned (kindled) to carry the oblation to the fathers and to carry to the gods whatever is laid upon it. But the first fire, now purified, is also sent to the sacrifice of the fathers, thus taking on a function similar to that of the second, pristine fire (participation in sacrifice) while retaining its original association with the fathers (in contrast with the gods, the masters of the second fire). This is a transformation, rather than a confusion, for in verse 9 the one fire becomes the other; as both are forms of Agni, he is merely asked to stop burning the corpse and to start carrying the oblation (a role prefigured by the reference to the ‘gentle forms’ in verse 4). In verse 11, both forms of Agni unite, and in verse 5 the corpse itself becomes the oblation.
అనేక అగ్నుల ప్రస్తావన, మృత దేహం గురించి ప్రస్తావన వలె కొంత తికమక పెట్టేది. 3 వ పాదంలో దేహం ఆకాశం, భూమి మరియు జలంలో కలిసి పోతుందని; కళ్ళు, శ్వాస, కర్మేంద్రియాలు సూర్యుడు, వాయువు, ఓషథులలో మమేక మవుతాయని చెప్పబడినవి. జలము భూమ్యాకాశాల మధ్య సంచరించే వాయువుతో అనుసంధానమై ఉంటుంది. అంటే మృత దేహము మూడు లోకాలలో కలవబడేది. కానీ దేహాన్ని ముల్లోకాలు లేదా కోరుకున్న లోకంలోనికి పంపబడుతుందా అనే విషయము స్పష్టంగా తెలపబడలేదు. దేహంలోని అంగాలు--కళ్ళు, శ్వాస మరియు కర్మేంద్రియాలు--పంచ భూతాలకు చెందగా, మరణించినవాడు ముల్లోకాలకు చెందినవాడు.
The ambiguous nature of Agni in this hymn finds a parallel in the ambiguities surrounding the body of the dead man. Verse 3 states that the body will disperse into sky, earth, and water, while the eye, breath, and limbs go to their cosmic equivalences: sun, wind, and plants. The waters are often identified with the air, the middle realm of space between sky and other ; this would mean that the body disintegrates into the three worlds. But it is not clear whether the body is dispersed into all three places or whether one may choose one or the other; parts of the body (eye, breath, limbs) are specifically distributed, while the dead man himself is said to go into the three worlds.
This might imply that the soul of the dead man goes to these worlds, while his physical parts are distributed elsewhere. But the verse says that the limbs go to the plants, the place to which the soul is consigned in the Upanisads, where the doctrine of transmigration is first expounded. Moreover, the breath (often identified with the soul in
the Upanisads, and here called the Atman, the word that came to designate the transmigrating soul) is here said to disperse separately into the wind. Indeed, it seems to be the body, not the soul, of the dead man that Agni is asked to lead to heaven, to Yama, to the fathers, and to the gods, the body that is the focus of the entire hymn. It would thus appear that here, as in several of the more speculative creation hymns, the poet has tried out various, perhaps conflicting, views of the afterlife. These views overlap in the liminal figures of the hymn, for Yama and the fathers are both mortals and immortals, both pure and impure, the ones who receive the corpse but also the ones who receive the oblation and the Soma; moreover, the dead man himself begins as an impure corpse but becomes, by the end of the hymn, himself one of the fathers to whom the oblation is sent.
అంటే ఆత్మ ముల్లోకాలకు చెందగా, దేహములోని అంగాలు మరొక చోటుకి పంపబడును. కానీ కర్మేంద్రియాలు ఓషథులకు చెందగా, ఉపనిషత్తులలో ఆత్మ స్థానము కూడా ఆదేనని చెప్పబడినది. శ్వాస --ఉపనిషత్తులలో చెప్పబడే ఆత్మ -- వాయువుతో కలిసిపోతుందని చెప్పబడినది. ఇచ్చట అగ్ని యముని వద్దకు, పితృ దేవతల చెంతకు, దేవతల వద్దకు తీసికొని పోయేది దేహమునే కాని ఆత్మని కాదు.
ఇచ్చట ద్రష్ట మరణానంతరము జరిగే ప్రక్రియ గూర్చి అనేక సిద్ధాంతాలను ప్రస్తావిస్తాడు. అవి పరస్పర విరుద్ధంగా ఉండవచ్చు. పితృదేవతలు యముని వలె అమరులు కారు. అలాగే వారు పునీతులు కారు. ఆహుతి చేయబడిన దేహాన్నే కాకుండా సోమ రసాన్ని కూడా పొందేవారు.
అలాగే మృత దేహం అగ్నిచే దహింపక ముందు పరిశుద్ధంగా ఉండదు. అటు పిదప శుద్ధం చేయబడి మృతుడు పితురునిగా పరిణామం చెందుతాడు.
ఈ పరిణామాలు ఇంకా క్లిష్టంగా మారుతాయి. మృతుడు తన పరివారాన్ని కలవడానికి ఒక క్రొత్త దేహం పొందుతాడని చెప్పబడినది (10.14.8). ఇచ్చట వాడబడిన "శేష" శబ్దము అనేక ఊహలకు దారితీసింది. శాయన ఋషి శేషమనగా దహనము తరువాత మిగిలిన అస్తికలని చెప్పెను. అలాగే శేష మనగా సంతప్తులైన తక్కిన పరివారము కావచ్చు. లేదా మరణించిన పూర్వీకులు కావచ్చు. ఒక విధంగా శేష శబ్దము మిగిలిన పరివారము లేదా క్రొత్త దేహాన్ని ధరించి, క్రొత్త జీవితాన్ని గడపగా వచ్చే పరివారమును కూడా సూచించవచ్చు.
These problems are compounded by verse 5, which states that the dead man will get a new body (cf. 10.14.8) in order to reach his descendants. This latter word, literally ‘remaining’ (sesa), has provoked several interpretations that attempt to circumvent the paradox. Sayana suggests that it refers to the body that remains after cremation (i.e. the bones); or it may refer to the survivors of the dead man, i.e. the mourners, or to those who have been buried before, i.e. the ancestors whom the dead man will join. But it more likely means the posterity of the dead man, i.e. the people that he has begotten or will beget with his new life and his new body. Is this body to exist in heaven or on earth? A few verses of the Rig Veda (and more detailed passages in the Brahmanas) give ample evidence for the concept of the new body in heaven, depicting the afterlife as an improved replica of life on earth, a place where one raises children and watches them grow up. But the idea of a new body on earth is supported by the Brahmana funeral ceremonies, the Sraddha offerings in which a man’s descendants create for him, ritually, a new body in which he is reborn on earth. If this is the meaning of the verse, it is an early prefiguration of the doctrine of reincarnation.
దేహము స్వర్గంలో ఉండేదా లేక భూమికి పరిమితమా? అనేక ఋక్కులు -- అలాగే బ్రాహ్మణాలు -- క్రొత్త దేహము స్వర్గ వాసమునకు అని సూచిస్తాయి. అంటే స్వర్గ వాసము భూలోకముకంటే ఉన్నత మనే భావన. మరియు అచట పిల్లలను కని వంశ అభివృద్ధిని చేయుటకు అనుకూలమని సూచించబడినది.
కానీ బ్రాహ్మణ అంత్యక్రియలు క్రొత్త దేహము భూలోక వాసానికని సూచిస్తున్నాయి. పరివారము చేసే శ్రాద్ధ కర్మలు భూలోకంలో పునర్జన్మ పొందినపుడు పొందే దేహానికై యని తెలుస్తున్నది. అదే నిజమని అనుకుంటే, ఈ ఋక్కు భవిష్యత్తులో వచ్చే పునర్జన్మ సిద్ధాంతానికి నాంది పలుకుతోంది.
Finally, if the dead man is to have a new body anyway, what is the motivation for the desire to keep the old body from being burnt too much (a concept that conflicts paradoxically with the idea of cremating the body in the first place) and to keep it from being destroyed by unclean animals (in verse 6, which may in fact refer to damage done to the live body in the past as well as to the corpse; cf. 10.14.8, where apparently natural ‘imperfections’ of the body are to be removed)? It would appear that Agni cooks the corpse, a function regarded as the opposite of eating it (as he usually does); cooking raises it to a higher state ( fit for heaven), while eating reduces it to a lower state ( fit for animals). The wild beasts who would eat the corpse are kept away, as is the omnivorous Agni; instead, the corpse is to be cooked to prepare it for the gods, like the prepared Soma. And Soma, the healer, is asked to assist Agni in cleansing and healing the body (v. 6).
మృతుడు క్రొత్త దేహాన్ని ఎలాగూ పొందుతాడు గనుక, అగ్ని దేవునికి పాత దేహాన్ని సున్నితంగా దహించమనే విన్నపం అవసరమా? దేహము గ్రద్దలు లేదా మృగాలకు ఆహారంగా అవ్వకూడదనే విన్నపం అవసరమా? నిజానికి అవి బ్రతికున్న దేహానికి కలిగిన హానిని మరియు మృత దేహాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకొని చెప్పబడి ఉండవచ్చు (10.14.8) అంటే అపరిపూర్ణమైన దేహాన్ని పూర్ణమైనదిగా చేయమని సూచింపబడి ఉండవచ్చును. ఇంకా అగ్ని దేహాన్ని వండుతాడు అనే సూచన దేహాన్ని తింటాడు అనే వ్యంగ్య అర్థానికి తావులేకుండా చేస్తుంది. సాధారణంగా జంతువులు తింటాయి, దేవతలకై పదార్థాలు వండ బడతాయి. సర్వాన్ని తినే అగ్ని వలె దేహాన్ని తినే క్రూర మృగాలు దూరం పెట్టబడ్డాయి. కాబట్టి దేహాన్ని సోమ రసం వలె దేవతలు ఆస్వాదించుటకై వండబడినది. 6 వ పాదంలో వైద్యం చేయగల సోముని దేహాన్ని శుద్ధి పరిచే కార్యక్రమంలో అగ్ని దేవునికి సహాయం అందింప వలసినదిగా కోరడమైనది.
