Atheism in Yoga Vasishtyam?

Sage Vasishta in Book 5, Chapter 13, Verse 9-10:

They who place their reliance upon faith in gods and depend upon them to fulfill their desires and future rewards are perverted in their understanding and cannot be heirs to immortality.

He is saved from misery in this ocean of the world by reliance on his own reasoning and resignation, and by his spiritual vision of the Supreme Spirit.

The above verses clearly are advocating atheism. Assuming these are translations from Sanskrit, we can blame it on the author. The larger point most people miss is Sanskrit is prone to serious misunderstandings with its complex grammar. I am not a scholar, but let's say in the last century when messages called telegrams were sent with Morse code, we received a message "Sita vets Rama". On the first glance it is clear to us the verb "vet" doesn't apply here as neither of them is a veteran nor a veterinarian. How about "wet"? Plausible but there is no need for urgency in communicating an ordinary occurrence. So we think "weds" is the proper meaning of the message with some degree of probability.

Applied to our scripture, many Sanskrit verses are like Morse code messages. The founder of an online Applied Vedic Sciences university claimed millions of interpretations for a single vedic verse. Even befuddled Sanskrit scholars while reading vedas, use a guide-book called Niruktam written by Sayana Maharshi, for arriving at proper interpretation. So a case can be made that there is no atheism in Yoga Vasishtyam in particular. So what is the correct interpretation?

Lord Krishna said in Bhagavad Gita many times that he is not a demi-god but won't condemn demi-god worship (verses at the end) or vedic rituals. Notice the difference between Lord Rama, to whom Sage Vasishta was teaching in the above verses eons ago, and Krishna who was addressing Arjuna in MahaBharata. It is possible that there were no demi-gods like Indra, Varuna, etc. in Treta yuga when Ramayana took place millions of years ago. Nor even vedas that are as young as 5000 years (though smriti could be much older) and came into existence with Sage Vyasa's compilation.

Now a few words about the economy of gods. Lord Krishna basically said "You worship any demi-god you want but I am the one granting you the karma phala". Let's say you spend a hundred rupees to travel to Tirupati mainly as a pleasure trip and to visit Lord Venkateswara's temple in Tirumala. On the way you visit Kanipakam Vighneswara, Kalahasti Isvara, etc. If you think each of the deities grants you hundred rupees, then an economist would say "Since you increased the velocity of money you deserve a larger return, but can't tell you how much". Lord Krishna, on the other hand, might have contracts with each of the deities thereby granting you a pre-destined result that is net positive in your account.

All this temple business makes an atheist leap up and say "See I told you this is a racket and exists only to make money by the temple trustees, purohits and management". I think Sage Vasishta would agree and Lord Krishna would claim even an atheist following "swadharma" comes under his patronage.

(Srimad Bhagavad-gita: 10.2) “I alone am the origin of all those celestial beings (demigods) and sages.”

(Srimad Bhagavad-gita: 3.10-11) “In the beginning (of creation), (by My arrangement) Lord Brahma manifested the progeny of the world, along with sacrifices. He instructed them thus: ‘Take shelter of this religious principle of sacrifice (yajna); prosper and flourish. May such sacrifice be the granter of all the things you desire. Satisfy the demigods by sacrifices, and may they satisfy you by bestowing upon you your desired ends. In this way, by mutually satisfying one another, you will be the gainers of great auspiciousness.’”

(Srimad Bhagavad-gita: 3.12-13) “Satisfied by sacrifices, the demigods (My worldly representatives, the limbs of My universal form) will bestow upon you the ends you desire to enjoy. One who (selfishly) enjoys what is granted by the demigods without making (corresponding) offerings to them, is a thief. Virtuous persons are liberated from all sins arising from exploitation of other living entities by subsisting (solely) upon the remnants of sacrifices (that they make to the demigods). Yet those who prepare food (partake of the fruits of their actions) for their own selfish pleasure (alone) partake only of sin.”

(Srimad Bhagavad-gita: 7.21) “I (as the Supersoul dwelling within their heart) make firm the faith of any devotee who desires to faithfully worship any of the demigods (as all demigods are forms of Myself).”

(Srimad Bhagavad-gita: 7.22) “Being endowed with firm faith (by My grace), such devotees worship the demigods (of their choice) and obtain all their desired ends (from those demigods) by My arrangement (as I am also situated as the Supersoul within the hearts of the demigods).”

(Srimad Bhagavad-gita: 7.23) “Those who devote themselves to the demigods have only meagre intelligence and obtain (only) fruits that are temporary (invariably subject to destruction). The worshippers of the demigods go the (abode of) the demigods, but My devotees come to Me (My supra-mundane abode).”

(Srimad Bhagavad-gita: 7.20) “Persons whose conscience (jnanah) is stolen away (hrita) by material desires (kama) worship various demigods (gods other than Myself) and follow the particular rules and regulations (niyamas) of worship which correspond to the ends they desire, being governed by their own (conditioned) natures (prakriti).”

(Srimad Bhagavad-gita: 4.12) “In the human world, persons who desire the fruits of their actions worship the various demigods (by making sacrifices unto them). (This is because) within the human world fruits produced by actions (such as enjoyment, entrance into heaven and so forth) materialize very quickly.”

(Srimad Bhagavad-gita: 9.25) “The worshipers of the demigods go to (the planet of) the demigods, the worshipers of the ancestors go to (the planet of) the ancestors, the worshipers of ghosts go to (the plane of) the ghosts and those who worship Me come to Me (My supra-mundane abode)”

(Srimad Bhagavad-gita: 9.20) “Persons who perform sacrifices described in the three Vedas (the Rig, Sama and Yajur Vedas) worship Me (in My forms as the various demigods). They drink soma after completing their sacrifices, become purified of sin and pray to ascend to the heavenly planets (the abodes of the demigods—svarga-loka). As a result of their piety, they reach the abode of Indra and the other demigods (surendra-loka) and enjoy all the wonderful pleasures of the demigods in heaven (divya deva-bhoga).”

(Srimad Bhagavad-gita: 9.21) “After enjoying the vast heavenly plane (svarga-loka), upon the exhaustion of their pious merits (punya) they return to the human plane (the mortal world—martya-loka) In this way, persons desiring material enjoyment who follow the Vedic rituals for demigod worship (simply) come and go—they achieve nothing more than continuing to revolve through the cycle of birth and death in this material world”

Regards

Did Sage Parasara discover celestial patterns or command celestials to follow his sutras?

Did Sage Parasara discover celestial patterns or command celestials to follow his sutras?

Astrology is a vast subject that requires no introduction. Marriages, thread ceremonies (upanayana), projects, etc. are carried out by the believers based on astrology. Though astrology applies to all castes, cultures and races, jyotish is mainly for hindus in particular and Indians in general, where some believe it has vedic origins. That is like limiting the origin of jyotish to the time period of vedas. But creation is older than that. Hence, stars and planets could already be in existence when Sage Parasara codified jyotish, since he was the father of Veda Vyasa whose birth took place 5000 years ago.

On the other hand, Sage Parasara was the earliest human to command the respect of celestials who fell into his expectations to deliver karma phala (fruit of karma) to humans. Before him, the celestials could have just existed as dhooma (dust cloud) which eventually coalesced into the stars and planets as we have come to know.

We can for now set aside the seed first or tree first question and proceed to understanding jyotish. After Sage Parasara came Sage Jaimini (0-250 BCE). He gave to mankind Jaimini Sutras or Upadesa Sutras consisting of 936 sutras or concise expressions, divided into four chapters. The guruparampara can be traced to modern times. Luminaries like Santhanam, Raman, et al. brought us in print and discourse the various sutras collated over centuries.

An important aspect of jyotish is karma phala. According to Brihat Parasara, celestials exist to disperse karma phala. For example, a soul is born into a royal family when the jyotish of the King, Queen and the native (the soul in question) match as per the sutras of Sage Parasara. This raises the question, how do celestials determine the exact time of birth among other things like latitude, longitude, etc. The Brihat Parasara says it is based on the coitus muhurt which we think is random. However, the birth is not always a random event as our puranas testify. Aditya (Sun) was delivered much after the trimester by the will of parents. The modern day caesarean deliveries at the precise time and location are well known.

All births are not the same. A blind child is born to perfectly fit parents because of the karma of the child and the family it is born into. A child could die prematurely contributing to infant mortality (which Brihat Parasara delineates at length). A vaccinated child could also acquire the illness and perish if the celestials decide that the soul had exhausted its karma and could move on to the next stage of evolution on the karmic ladder. For example, it could ascend to heaven, while the bereaved parents remain on earth to experience prarabda karma.

Are the celestials only capable of granting karma phala? Many of our stotras say a goddess such as Lalita Devi is "karma phala dayinee" or the disperser of karma phala. How could that happen? Imagine a devotee of Lalita Devi offering astute prayers by waking up early, making ablutions and performing pooja every day. Over a period of time his karma phala vis-a-vis Lalita devi accrues and being a generous goddess she wants the devotee to gain a rupee. A planet like Sani might feel that is excessive, and take away 50 paise. Others like Venus might want to contribute 25 paise and so on. Eventually the devotee may get just 10% which is still a credit on the positive side for the effort he put in. If he had performed sahasra namas (1000 names) set to raga with complete understanding of chandas then he could be offered Rs.10 by the goddess. And 10% of it is bigger than 10 paise. It is to be noted that the planets while contributing or debiting the amount still follow Sage Parasara's sutras. That is, planet Ketu remains neutral if the Kundli or natal horoscope does not show a Ketu dasa or aspect at the time the devotee was rewarded by the goddess while Sani and Venus aspect or carry out the dasa at the time of goddesse's benevolence.

No discussion on jyotish is complete without remedies. A graha santi is the ritual to appease the planets to either accentuate the reward or mitigate the punishment. Some jyotish's recommend donating wealth or wearing gem stones of certain color both of which come as sharing one's wealth with the less fortunate (a gem stone could be mined in Africa, polished in Gujarat and set into jewelry in Andhra Pradesh, thus benefiting the whole supply chain).

Now coming to the seed or tree question, we all know Newton's laws provided the first known laws of nature including the celestials. Does it mean Newton created a law that celestials didn't follow? Hardly, as he was credited for discovering the laws of motion and gravitational effects. This is important for the scientists among us to know. Whereas, Sage Parasara set the celestials to motion in fixed orbits so that they can dispense good or bad to the humans under their influence based on their deeds in previous birth and current birth. One can say the ambit of Sage Parasara goes from macroscopic to microscopic by even influencing the ganas of Lord Siva who are believed to cause happiness and misery. So nothing is outside the ken of the Sage! Of course, the celestials follow his sutras diligently and those deities with free-will do so based on their own preferences.

Regards

Wendy Doniger Rig Veda on Death - IV

Table Of Contents

CREATION
CREATION - II
Death
Death - 2
Death - 3

సృష్టి
సృష్టి -- II
మృత్యువు
మృత్యువు -2
మృత్యువు -3

10.18   Burial Hymn

10.18   ఖననము

This evocative hymn contains several references to symbolic gestures that may well have been accompanied by rituals similar to those known to us from later Vedic literature. But the human concerns of the hymn are vividly accessible to us, whatever the ritual may have been.

ఈ ఋక్కులో అనేకమైన విషయాలు తదుపరి వచ్చిన వైదిక వాఙ్మయములోని ఆచారాలకు నాంది. ఏ ఆచారమైనా, మానవతా దృక్పథంలో అందరికీ వర్తిస్తుంది.

1 Go away, death, by another path that is your own, different from the road of the gods. I say to you who have eyes, who have ears : do not injure our children or our men.

1. వెళ్లిపో మృత్యువా, దేవతల పథం కాని నీ బాటను నువ్వు వెళ్ళు. కళ్ళు, చెవులు కలిగియున్న నిన్ను మా పిల్లలకు, పెద్దలకు ప్రమాదము కలిగించవద్దని ప్రార్థిస్తున్నాను

2 When you¹ have gone, wiping away the footprint of death,² stretching farther your own lengthening span of life, become pure and clean and worthy of sacrifice, swollen with off spring and wealth.

2. నీవు¹వెళ్ళిన తరువాత, మాకు మృత్యు భయము లేక, ఆయుషు పెరిగి, పరిశుద్ధతను పొంది, యజ్ఞములు ఆచరించి, వంశ మరియు ధన అభివృద్ధిని పొందెదము.

3 These who are alive have now parted from those who are dead. Our invitation to the gods has become auspicious today. We have gone forward to dance and laugh, stretching farther our own lengthening span of life.

3. బ్రతికున్న వారు మరణించిన వారల దారి నుండి మరలిరి. దేవతలకు మా విన్నపములు నేడు శుభమైనవి. మేము ఆట పాటలతో ముందుకు సాగుతున్నాము. తద్వారా ఆయుషును పెంపొందించుకుంటున్నాము.

4 I set up this wall³ for the living, so that no one else among them will reach this point. Let them live a hundred full autumns and bury death in this hill.⁴

4. నేను ఈ గోడను³ బ్రతికున్నవారికై నిర్మించేను. వారు ఎన్నటికీ దీనిని చేరకూడదు. వారు దీర్ఘాయుషు కలిగి మృత్యువును ఈ కొండలో పాతి పెట్టెదరు గాక⁴.

5 As days follow days in regular succession, as seasons come after seasons in proper order, in the same way order their life-spans, O Arranger, so that the young do not abandon the old.

5. ఒక క్రమంలో రోజు తరువాత రోజు వస్తోంది, ఋతువు తరువాత ఋతువు వస్తోంది. ఆ విధంగానే ఆయుషు కూడా తరాలతో ముడిపడి ఉంది. ఎందుకంటే వృద్ధులను చిన్న తరంవారు వొదిలి పెట్టకుండేందుకు.

6 Climb on to old age, choosing a long life-span, and follow in regular succession, as many as you are. May Tvastr who presides over good births be persuaded to give you a long life-span to live.

6. మిక్కలి ఆయుషును ఆశించి, క్రమ పద్దతిలో అందరూ వృద్ధాప్యాన్ని ఆహ్వానించండి. శుభకరమైన శిశువుల జన్మములకు కారణభూతుడైన త్వత్సరుడు మీకు చిరాయువును ఇచ్చు గాక.

7 These women who are not widows, who have good husbands – let them take their places, using butter to anoint their eyes.⁵ Without tears, without sickness, well dressed let them first⁶ climb into the marriage bed.

7. వితంతువులు కాని, సుమంగళులయిన మహిళలు, వారి కన్నులకు నెయ్య రాసుకొని ⁵ తమ తమ స్థానాలను పొందెదరు గాక. అశ్రువులు రాల్చక, వ్యాధిగ్రస్తులు గాక, ఆకర్షణీయమైన దుస్తులతో వివాహ తల్పమును అధిష్టించెదరు గాక⁶.

8 Rise up, woman,⁷ into the world of the living. Come here; you are lying beside a man whose life’s breath has gone. You were the wife of this man who took your hand and desired to have you.

8. మేల్కొనుము మహిళా⁷. బ్రతికున్నవారల ప్రపంచమును గాంచు. నీవు మృత శరీరమును అంటిపెట్టుకొని ఉన్నావు. అతడు నిన్ను కాంక్షించి, వివాహము చేసికొన్నది గతంలో కలిసిపోయింది.

9 I take the bow from the hand of the dead man,⁸ to be our supremacy and glory and power, and I say, ‘You are there; we are here. Let us as great heroes conquer all envious attacks.’

9. నేను మృతుని చేతినుండి విల్లును గ్రహించి⁸ మన ఆధిపత్యాన్ని, కీర్తిని, శక్తిని ఇలా చాటుతాను: "నీవు అచ్చట ఉన్నావు. మేము ఇక్కడ ఉన్నాము. మనము ఘనమైన వీరుల లాగ మనలను ద్వేషించే వారలను అణచి వేసెదము"

10 Creep away to this broad, vast earth, the mother that is kind and gentle. She is a young girl, soft as wool to anyone who makes offerings;⁹ let her guard you from the lap of Destruction.¹⁰

10. సువిశాలమైన, కారుణ్యముతో గూడిన, మృదువైన భూమాత తలములోకి వ్యాపించు. ఆమె ఒక బాలిక వంటిది. ప్రార్ధించిన వారలయందు ఉన్ని కన్నా సున్నితమైన హృదయంతో కరుణిస్తుంది. ఆమె నిన్ను పతనము నుండి రక్షించుగాక¹⁰.

11 Open up, earth; do not crush him. Be easy for him to enter and to burrow in. Earth, wrap him up as a mother wraps a son in the edge of her skirt.

11. భూమతా తెరచుకో. మృతుడు నీలో ప్రవేశించుటకు, తల దాచుకొనుటకు త్రోవనివ్వు. ఎలాగైతే ఒక తల్లి బిడ్డను చీర కొంగుతో చుట్టుతుందో, మృతుని చుట్టుకో.

12 Let the earth as she opens up stay firm, for a thousand pillars must be set up.¹¹ Let them be houses dripping with butter for him, and let them be a refuge for him here for all his days.

12. భూమి తెరచుకొన్నప్పుడు దిట్టముగా నుండు గాక. ఎందుకంటే వేల స్థంబాలు ఇక్కడ స్థాపింప బడతాయి¹¹. అవి మృతునకై నెయ్యను వర్షించే గృహములు కాగలవు. వానికి అవే ఆధారం.

13 I shore up the earth all around you;¹² let me not injure you as I lay down this clod of earth. Let the fathers hold up this pillar for you ; let Yama build a house for you here.

13. నీ చుట్టూ మట్టిని తవ్వుతున్నాను¹². నిన్ను గాయపరచ కుండా ఈ మట్టి పెళ్లను ఉంచుతున్నాను. పితరులు ఈ స్థంబాన్ని నీకై ఎత్తి పెట్టెదరు గాక. యమధర్మరాజు నీకై ఇచ్చట గృహమును నిర్మించెదడు గాక.

14 On a day that will come, they will lay me in the earth, like the feather of an arrow.¹³ I hold back speech that goes against the grain,¹⁴ as one would restrain a horse with a bridle.

14. ఏదో ఒక రోజు నన్ను కూడా ఒక బాణము యొక్క రేంద్రము వలె (సున్నితంగా) భూమిలో పాతెదరు. నేను నా వాక్కును కళ్ళెముతో వెనక్కి లాగబడిన గుర్రము వలె నిగ్రహించుకొనెదను¹⁴.

NOTES

వివరణ

1. The hymn, that began by addressing death directly, now addresses the company of the mourners.

1. ఈ ఋక్కు ప్రారంభములో మృత్యు దేవతను ఉద్దేశించి, ఇప్పుడు విచారముతో కూడియున్న బంధుమిత్రులను ఉద్దేశించి చెప్పబడినది.

2. There may have been a ritual to erase the footprints of the mourners, or it may be a simple and straightforward metaphor for the end of mourning.

2. సంతాపముతో కూడియున్న వారల కాలిజాడలు చెరిపివేసే ఆచారము ఉండియుండ వచ్చు. లేదా ఇది మృతునికై శోకముతో చేసే మైల పరిసమాప్త మగుటను సూచించి యుండ వచ్చు.

3. Perhaps a stone to mark the boundary of the world of death.

3. బహుశా మృతుని ఖననము చేసిన పిదప అమర్చిన సమాధి రాయి కావచ్చు.

4. The mound over the grave.

4. సమాధిపై యున్న మట్టి దిబ్బ

5. Ritually purified butter would be used instead of mascara or eye-shadow to protect the women among the mourners.

5. పరిశుద్ధపరచిన నెయ్య కాటుక బదులుగా శోకతప్తులైన మహిళల బధ్రతకై కళ్ల క్రింద రాయబడి ఉండవచ్చు.

6. That is, long before they climb into old age or the grave.

6. వృద్ధాప్యము, సమాధి బహు దూరములో యున్నవని సూచించబడినది.

7. The wife of the dead man, who lay down beside him (perhaps miming copulation, as the queen later did with the dead stallion), until called back with this verse.

7.మృతుని భార్య మృత దేహము ప్రక్కన కొంతకాలముగా పరుండి యుండవచ్చు (బహుశా తరువాత చెప్పబడిన రాణి యొక్క మరణించిన మొగ గుర్రముతో సంయోగము)

8. Probably only done when the dead man was a warrior.

8. బహుశా మృతుడు ఒక వీరుడు కావచ్చు.

9. That is, to any generous sacrificer, not merely to someone who makes offerings to the earth.

9. కేవలము భూమాతకి అర్పించు వాడేగాక, యజ్ఞము నాచరించువాడు కావచ్చు.

10. Destruction (Nirrti) is the female personification of disorder and disintegration, in contrast with the orderly and peaceful aspects of death.

10. క్రమ బద్ధమైన, శాంతియుతమైన అంత్యక్రియలతో పోలిస్తే మహిళా శక్తి అక్రమము లేదా విచ్చేదము కలిగి యుండి నాశము చేయునని సూచింపబడినది.

11. The metaphorical house built by Yama for the dead man, perhaps symbolized by the urn containing his bones (or his cremated ashes) placed in the earth.

11. అస్తికలతో నింపబడిన పాత్రను భూమిలో పాతుటను యమధర్మరాజు మృతునికై కట్టు గృహమని ఉపమానముగా చెప్పబడినది.

12. The dead man is addressed again.

12. మరల మృతుని ఉద్దేశించి చెప్పబడినది.

13. An elliptic metaphor, perhaps referring to the way the feather is stuck into the cleft made for it in the arrow, or as a feather floats gently down to earth when it is freed from the arrow.

13. ఇది ఒక ప్రత్యేక ఉపమానము. ఎట్లనగా "రాజు సింహము వలె పోరాడెను" అని చెప్పుటకు బదులు "రాజసింహము పోరాడెను" అని చెప్పుట. బాణములో కల్పింప బడిన రంధ్రములో రేంద్రము యున్నట్టు లేదా ఒక బాణముతో విడిబడిన ఈక నెమ్మదిగా భూమిపై వ్రాలుట.

14. Perhaps a reference to the poet’s satisfaction in having made a good hymn, or his pleasure in returning now to more auspicious subjects, or a statement that the rest is silence. Most likely, a command to remain silent lest one say something ill-omened.

14.ద్రష్ట తన గీతము చక్కగా వచ్చినదని సంతృప్తిని వ్యక్త పరచుట. లేదా శుభకరమైన విషయాలను చెప్పుటకు ఉపక్రమించుట. లేదా మిగిలినది నిశ్శబ్దము మాత్రమే అని సూచించుట. బహుశా అపశకునపు మాటలు రాకుండా మౌనము వహించుట సూచితమైనది.

Wendy Doniger Rig Veda on Death - III

Table Of Contents

CREATION
CREATION - II
Death
Death - 2

సృష్టి
సృష్టి -- II
మృత్యువు
మృత్యువు - 2

1 Do not burn him entirely, Agni, or engulf him in your flames. Do not consume his skin or his flesh. When you have cooked him perfectly, O knower of creatures, only then send him forth to the fathers.

1.అగ్ని దేవా! కాయాన్ని పూర్తిగా దహింపవద్దు. దాని చర్మాన్ని గాని, మాంసాన్ని గాని నాశము చేయవద్దు. నీవు తగినంత దహించిన తారువాత వానిని పితృ దేవతల వద్దకు పంపించు.

2 When you cook him perfectly, O knower of creatures, then give him over to the fathers. When he goes on the path that leads away the breath of life, then he will be led by the will of the gods.

2.వానిని తగినంత దహించిన పిదప పితృ దేవతల వద్దకు పంపు. అతడు శ్వాస నిరోధక పథంలో దేవతలచే నడిపింప బడును.

3 [To the dead man:] May your eye go to the sun, your life’s breath to the wind. Go to the sky or to earth, as is your nature;¹ or go to the waters, if that is your fate. Take root in the plants with your limbs.

3. మృతుని నుద్దేశించి: నీ కన్నులు సూర్యుని వద్దకు పోగాక; నీ శ్వాస వాయువులో లీనమవుగాక. నీ అభిమాతాన్ని¹ అనుసరించి ఆకాశం లేదా భూమి లేదా జలాన్ని ఆశ్రయించు. అలాకాకపోతే నీ కర్మేంద్రియాలతో ఓషథులను ఆశ్రయించు.

4 [To Agni:] The goat is your share; burn him with your heat.² Let your brilliant light and flame burn him. With your gentle forms, O knower of creatures, carry this man to the world of those who have done good deeds.³

4. అగ్నిని ఉద్దేశించి: ఈ మేక నీ వంతు. దానిని నీ జ్వాలలతో దహించు². నీ ప్రజ్వలిత కాంతి గల జ్వాలలతో దాన్ని దగ్దం చేయి. మృతుని మంచి కర్మలు చేసినవారల లోకానికి తీసికొని పొమ్ము. ³

5 Set him free again to go to the fathers, Agni, when he has been offered as an oblation in you and wanders with the sacrificial drink.⁴ Let him reach his own descendants, dressing himself in a life-span. O knower of creatures, let him join with a body.

5. వానిని నీకు ఆహుతి చేయగా, హవిస్సుతో తిరుగుచున్న వానిని పితృలోకానికి వెళ్లడానికై విడిచిపెట్టు. నూతన జీవితంతో వాని సంతతిని కలుసుకోనిమ్ము. వానిని నూతన శరీరంతో సంయోగము చెందనీ.

6 [To the dead man :] Whatever the black bird has pecked out of you, or the ant, the snake, or even a beast of prey, may Agni who eats all things make it whole, and Soma who has entered the Brahmins.⁵

6. మృతుని ఉద్దేశించి: నీ దేహాన్ని నల్ల పక్షి, లేదా చీమ, లేదా పాము, లేదా క్రూర మృగము భక్షిస్తే అగ్ని దేవుడు నీ దేహాన్ని పూర్ణముగా చేయుగాక. లేదా సోమ రసమును భుజించిన బ్రాహ్మణులు⁵.

7. అగ్ని తీవ్రతను తగ్గించు కొనుటకు ⁶ నిన్ను గోవు యొక్క కాళ్లతో చుట్టబెట్టుకో; అలాగే జంతువుల క్రొవ్వుతో. ఎందుకంటే అగ్ని దేవుడు నిన్ను దహించుటకు మిక్కిలి కుతూహలముగా ఉంటాడు.

7 Gird yourself with the limbs of the cow as an armour against Agni,⁶ and cover yourself with fat and suet, so that he will not embrace you with his impetuous heat in his passionate desire to burn you up.

8. అగ్నిని ఉద్దేశించి: ఓ అగ్ని దేవా, ఈ పాత్ర⁷ దేవతలకి మరియు సోమ రసమును కోరే వారలకు ప్రియమైనది; దేవతలు దాని నుండి త్రాగుతారు; అమరులైన దేవతలు దాని నుండి తప్ప త్రాగుతారు.

8 [To Agni:] O Agni, do not overturn this cup⁷ that is dear to the gods and to those who love Soma, fit for the gods to drink from, a cup in which the immortal gods carouse.

9. నేను దేహాన్ని భుజించే అగ్నిని దూరముగా ఉంచుతాను. అతడు యమధర్మరాజు⁸ ఏలే వారల వద్దకు మలినములను తీసికొని పోవుగాక. కానీ జీవులను తెలిసికొన్న అగ్ని ఇక్కడకు వచ్చి మా ఆహుతులను దేవతల వద్దకు చేరవేస్తాడు. ఎందుకంటే వానికి ఆ పథము ముందే తెలుసు గనుక.

9 I send the flesh-eating fire far away. Let him go to those whose king is Yama,⁸ carrying away all impurities. But let that other, the knower of creatures, come here and carry the oblation to the gods, since he knows the way in advance.

10. దేహాన్ని భక్షించే అగ్ని నీ ఇల్లు చేరింది. అది జీవులను గూర్చి తెలిసిన అగ్నిని గాంచింది. నేను దేవుని పితృదేవతలు ఆచరించే యజ్ఞానికి తీసుకు వెళ్తాను. అతడు వేడి రసాన్ని¹⁰ అన్ని దిక్కుల చివరలకు తీసికొని వెళ్ళు గాక.

10 The flesh-eating fire has entered your house, though he sees there the other, the knower of creatures ; I take that god away to the sacrifice of the fathers.⁹ Let him carry the heated drink¹⁰ to the farthest dwelling-place.

11 Agni who carries away the corpse, who gives sacrifice to the fathers who are strengthened by truth – let him proclaim the oblation to the gods and to the fathers.

11. దేహాన్ని మోసే అగ్ని, ఎవరైతే సత్యముచే ధృడమై యున్న పితురులకు యజ్ఞము చేయునో, ఆహుతులను దేవతలకు మరియు పితరులకు చేర్చు గాక.

12 [To the new fire :] Joyously would we put you in place, joyously would we kindle you. Joyously carry the joyous fathers here to eat the oblation.

12. నూతనమైన అగ్నిని ఉద్దేశించి: నిన్ను ఆనందముతో ఆహ్వానింతుము; ఆనందముతో వెలిగించెదము. ఇక్కడున్న ఆనంద భరితులైన పితరులు ఆహుతులను భుజించుటకై తీసికొని పొమ్ము;

13 Now, Agni, quench and revive the very one you have burnt up. Let Kiyamba,¹¹ Pakadurva, and Vyalkasa plants grow in this place.

13. అగ్ని దేవా! నీ తీక్ష్ణతను తగ్గించి, ఎవరి దేహాన్ని దహించేవో వానిని పునరుద్ధరించు. అలాగే కియంబ¹¹, పకదుర్వ, మరియు వ్యాల్కస మొక్కలు ఇక్కడ మొలచుగాక.

14 O cool one,¹¹ bringer of coolness ; O fresh one, bringer of freshness; unite with the female frog. Delight and inspire this Agni.

14. ఓ శీతలుడా¹¹, చల్లదనాన్ని ఇచ్చేవాడా, ఓ తాజా దనాన్ని ఇచ్చే వాడా, ఆడ మండూక్యముతో కలియుము. ఈ అగ్నికి ఆనందమును ప్రేరేపించు.

NOTES

వివరణ

1. Literally, your dharma. Sayana links this with karma, interpreting it to mean that the dead man will be reborn according to his good works, to enjoy their fruits in heaven; it may have a more general meaning, according to the way the worlds are arranged in general. But the simplest idea would be ‘according to your natural affinities’.

1. స్వధర్మము సూచింపబడినది; శాయన మహర్షి కర్మతో ముడిపెట్టి, మృతుడు కర్మానుసారము స్వర్గ సుఖాలను అనుభవించుటకు పునర్జీవుతుడవును అని చెప్పెను. లోకాల తారతమ్యాలను అనుసరించి దీనికి ఒక సాధారణ అర్థము ఉండవచ్చు. తేల్చి చెప్పాలంటే "నీ యొక్క అభిమతానుసారము"

2. This refers to the practice of placing the limbs of a scapegoat over the dead man, so that Agni would consume them and not the corpse with his violent flames.

2. అగ్ని యొక్క తీవ్రతను తగ్గించే ఒక గోవు లేదా మేక యొక్క కాళ్ళు సూచింపబడినది. ఎలాగంటే అగ్ని వాటిని దహించి మృత శరీరంపై తన తీక్ష్ణతను తగ్గిస్తాడనే విశ్వాసం.

3. Cf. 10.14.8 and 10.154 for joining with good deeds and the doers of good deeds in heaven.

3. 10.14.8 మరియు 10.154. స్వర్గములో మంచి కర్మలు లేదా మంచి కర్మలను ఆచరించే వారితో ఏకమవుటకు.

4. The Svadhâ offered to the gods at the funeral. Cf. 10.14.3.10.14.3.

4. అంత్యక్రియలో దేవతలకు సమర్పించే శ్వధా (10.14.8 మరియు 10.154)

5. Soma appears here in his capacity of god or plant (cf. The cooling plants in the final verses), or simply as the Soma juice inside the priests.

5. ఇక్కడ సోమ దేవతని లేదా వృక్షాన్ని సూచించియుండవచ్చు (చివరి పాదాల్లో చెప్ప బడే శీతల వృక్షాలు). లేదా పురోహితులు త్రాగిన సోమ రసమును సూచించియుండవచ్చు.

6. This refers to the limbs and caul (inner membrane of the embryo) or skin of a dead cow which would be used in addition to or in place of the scapegoat, while the corpse would be anointed with fat and suet.

6. అగ్ని తీవ్రతను తగ్గించుటకు గోవు కాళ్ళు, లేదా అప్పుడే జన్మించిన లేగ దూడ చుట్టూ ఉండే మాయ, లేదా గోవు చర్మము సూచింపబడినవి. అలాగే మృత దేహము జంతు క్రొవ్వుతో కప్పబడుట.

7. A wooden cup that the dead man had used in life to make Soma offerings to the gods and to ‘those who love Soma’ (i.e. the fathers) was placed at the corpse’s head, filled with melted butter.

7. మృతుడు జీవించి యున్నప్పుడు దేవతలకు మరియు పితరులకు సోమ రసమును సమర్పించే పాత్రను మృత దేహం యొక్క తల వద్ద పెట్టబడినది. అది నెయ్యతో నింపబడినది.

8. The fathers.

8. పితృ దేవతలు

9. This could be a sacrifice by the fathers to the gods, or, more likely, a sacrifice to the fathers.

9. ఇది పితరులు దేవతులకై చేయబడిన యజ్ఞము కావచ్చు, లేదా పితృదేవతలకై ఆచరించబడే యజ్ఞము.

10. The hot oblation for the fathers, who either come to the sacrifice (brought by the non-flesh-eating Agni) or have Agni bring them the drink.

10. పితరులకై వేడి ఆహుతి; వారు దేహాన్ని దహింపని అగ్ని యజ్ఞానికి తీసికొని వచ్చి యుండవచ్చు లేదా అగ్ని వారికి రసము తీసికొని పోయి ఉండవచ్చు.

11. The plants in verses 13 and 14, some called by obscure names, others by descriptive epithets (‘cool one’), are water plants. These verses accompany the ritual of dousing the fire with water so thoroughly that it produces a marsh where water-plants and frogs may thrive. In later rituals, these items were actually used; here they are merely metaphorically invoked. The female frog, in particular, is a symbol of rain and fertility (cf. 7.103). Thus new life sprouts at the end of the funeral.

11. 13 మరియు 14 పాదాలలో గుర్తు తెలియని వృక్షాలు, శీతలమైనవి, జలాల్లో పెరిగేవి కావచ్చు. దహన సంస్కారము పిదప ఆ ప్రదేశము జలముతో ప్రక్షాళనము చేయబడి, ఒక జలాశయముగా నుండి, మొక్కలకు, మండూక్యములకు నిలవు కాగలదు. తదుపరి ఆచారములలో వీటిని వాడెదరు; ఇక్కడ వాటి ఉనికిని మాత్రమే చెప్పబడినది. ఆడ మండూక్యము వర్షానికి లేదా గర్భానికి సూచన (7.103). ఈ విధముగా అంత్యక్రియ తరువాత క్రొత్త జీవులు పుట్టెదరు.

Wendy Doniger Rig Veda on Death - II

Table Of Contents

CREATION
CREATION - II
Death

సృష్టి
సృష్టి -- II
మృత్యువు

10.16   చితి

10.16   The Funeral Fire

అగ్ని దేవుడు అనేక రూపాలలో వ్యక్త మవుతాడు: చితిగా, యజ్ఞ ఆహుతులను దేవతలకు అందించే వాహనంగా, మృతుని పితృదేవతల వద్దకు చేర్చేవాడుగా. మొదటి భాగంలో ( 1-9), అగ్ని దేవుని మృతుని సున్నితంగా కాల్చమని, పితృదేవతలకు మృతుని దేహాన్ని పూర్తిగా దహింప చేయకుండా అందింప యోగ్యునిగా ఉంచమని కోరడమైనది. రెండవ భాగంలో (9-12) క్రొత్తగా అగ్నిని రగిల్చి ఆహుతులను దేవతలకు అందించి, మృతుని యమునికి అందించమని కోరడమైనది. అనగా మొదటి భాగంలోని అగ్ని మృత దేహానికి మరియు పితృదేవతలకు సంబంధించినది. రెండవ భాగంలోని అగ్ని ఆహుతులు మరియు దేవతలకు సంబంధించినది. మూడవ భాగంలో (13-14) చితి ఆర్పివేయబడును. పలుమార్లు జాతవేదుడు అనగా పవిత్రమైన, ఆహుతులను మోసే అగ్ని దేవుని ఉద్దేశించి ప్రయోగింపబడినది.

కానీ ఇక్కడ దేహాన్ని కబళించి ఆరగించే అగ్ని అనే వ్యంగ్య అర్థం కూడా వస్తుంది. 9 వ పాదంలో మృత దేహం పూర్తిగా కాక ఒక మోతాదులో వండబడి, కాలుష్యము తొలగింపడిన తరువాత, అగ్నిని దేవతలకై నియోగించి, మృత దేహాన్ని పితరులకు అందజేయునని చెప్పబడినది. అటు పిమ్మట మరొక పవిత్రమైన అగ్నిని రగిల్చి ఆహుతులను పితృ దేవతలకు, అగ్నిలో వేసిన అన్ని పదార్థాలు దేవతలకు అందజేయబడును. కానీ మొదట రగిల్చబడిన పవిత్రమైన అగ్ని, పితృదేవతల యజ్ఞమునకై పంపబడినది. ఈ విధంగా రెండవ మారు దేవతల కొరకై రగిల్చిన అగ్ని వలె, పవిత్రమైనది. ఏ విధంగా చూసినా మొదట రగిల్చబడిన అగ్ని, రెండవ మారు రగిల్చబడిన అగ్ని, అగ్ని దేవుని స్వరూపాలే. కాబట్టి అగ్ని దేవుని మృత దేహాన్ని పూర్తిగా దహింపక, దానిని దేవతలకు ఆహుతిగా అందజేయమని కోరడమైనది.

Agni appears here in various roles: he is the cremation fire, who carries the oblation as well as the dead man to the fathers. In the first part (vv. 1-8), Agni is asked to burn the corpse gently but not too much, to temper it to perfection (à point, as Renou puts it) and to send it to the fathers, but not to destroy it. In the second part (vv. 9-12), a new fire is lit to carry the oblation to the gods and to lead the dead man to Yama. Thus the first fire is associated with the corpse and the fathers, and the second fire is associated with the oblation and the gods. In the third part (vv. 13-14), the funeral fire is extinguished. The recurrent epithet ‘Knower of creatures’ (Jatavedas) is usually said to apply only to the auspicious, oblation-bearing form of Agni; but here it is also used to invoke, perhaps euphemistically, the corpse-eating Agni as well (vv. 1, 2, 4, and 5). The two fires interact in other ways, too: in verse 9, when the corpse is sufficiently ‘cooked’ and has undergone purification after its funeral pollution, the first, corpse-burning fire is dismissed to serve the gods and to carry the body to the fathers; at this time, a new, pure fire is summoned (kindled) to carry the oblation to the fathers and to carry to the gods whatever is laid upon it. But the first fire, now purified, is also sent to the sacrifice of the fathers, thus taking on a function similar to that of the second, pristine fire (participation in sacrifice) while retaining its original association with the fathers (in contrast with the gods, the masters of the second fire). This is a transformation, rather than a confusion, for in verse 9 the one fire becomes the other; as both are forms of Agni, he is merely asked to stop burning the corpse and to start carrying the oblation (a role prefigured by the reference to the ‘gentle forms’ in verse 4). In verse 11, both forms of Agni unite, and in verse 5 the corpse itself becomes the oblation.

అనేక అగ్నుల ప్రస్తావన, మృత దేహం గురించి ప్రస్తావన వలె కొంత తికమక పెట్టేది. 3 వ పాదంలో దేహం ఆకాశం, భూమి మరియు జలంలో కలిసి పోతుందని; కళ్ళు, శ్వాస, కర్మేంద్రియాలు సూర్యుడు, వాయువు, ఓషథులలో మమేక మవుతాయని చెప్పబడినవి. జలము భూమ్యాకాశాల మధ్య సంచరించే వాయువుతో అనుసంధానమై ఉంటుంది. అంటే మృత దేహము మూడు లోకాలలో కలవబడేది. కానీ దేహాన్ని ముల్లోకాలు లేదా కోరుకున్న లోకంలోనికి పంపబడుతుందా అనే విషయము స్పష్టంగా తెలపబడలేదు. దేహంలోని అంగాలు--కళ్ళు, శ్వాస మరియు కర్మేంద్రియాలు--పంచ భూతాలకు చెందగా, మరణించినవాడు ముల్లోకాలకు చెందినవాడు.

The ambiguous nature of Agni in this hymn finds a parallel in the ambiguities surrounding the body of the dead man. Verse 3 states that the body will disperse into sky, earth, and water, while the eye, breath, and limbs go to their cosmic equivalences: sun, wind, and plants. The waters are often identified with the air, the middle realm of space between sky and other ; this would mean that the body disintegrates into the three worlds. But it is not clear whether the body is dispersed into all three places or whether one may choose one or the other; parts of the body (eye, breath, limbs) are specifically distributed, while the dead man himself is said to go into the three worlds.

This might imply that the soul of the dead man goes to these worlds, while his physical parts are distributed elsewhere. But the verse says that the limbs go to the plants, the place to which the soul is consigned in the Upanisads, where the doctrine of transmigration is first expounded. Moreover, the breath (often identified with the soul in

the Upanisads, and here called the Atman, the word that came to designate the transmigrating soul) is here said to disperse separately into the wind. Indeed, it seems to be the body, not the soul, of the dead man that Agni is asked to lead to heaven, to Yama, to the fathers, and to the gods, the body that is the focus of the entire hymn. It would thus appear that here, as in several of the more speculative creation hymns, the poet has tried out various, perhaps conflicting, views of the afterlife. These views overlap in the liminal figures of the hymn, for Yama and the fathers are both mortals and immortals, both pure and impure, the ones who receive the corpse but also the ones who receive the oblation and the Soma; moreover, the dead man himself begins as an impure corpse but becomes, by the end of the hymn, himself one of the fathers to whom the oblation is sent.

అంటే ఆత్మ ముల్లోకాలకు చెందగా, దేహములోని అంగాలు మరొక చోటుకి పంపబడును. కానీ కర్మేంద్రియాలు ఓషథులకు చెందగా, ఉపనిషత్తులలో ఆత్మ స్థానము కూడా ఆదేనని చెప్పబడినది. శ్వాస --ఉపనిషత్తులలో చెప్పబడే ఆత్మ -- వాయువుతో కలిసిపోతుందని చెప్పబడినది. ఇచ్చట అగ్ని యముని వద్దకు, పితృ దేవతల చెంతకు, దేవతల వద్దకు తీసికొని పోయేది దేహమునే కాని ఆత్మని కాదు.

ఇచ్చట ద్రష్ట మరణానంతరము జరిగే ప్రక్రియ గూర్చి అనేక సిద్ధాంతాలను ప్రస్తావిస్తాడు. అవి పరస్పర విరుద్ధంగా ఉండవచ్చు. పితృదేవతలు యముని వలె అమరులు కారు. అలాగే వారు పునీతులు కారు. ఆహుతి చేయబడిన దేహాన్నే కాకుండా సోమ రసాన్ని కూడా పొందేవారు.

అలాగే మృత దేహం అగ్నిచే దహింపక ముందు పరిశుద్ధంగా ఉండదు. అటు పిదప శుద్ధం చేయబడి మృతుడు పితురునిగా పరిణామం చెందుతాడు.

ఈ పరిణామాలు ఇంకా క్లిష్టంగా మారుతాయి. మృతుడు తన పరివారాన్ని కలవడానికి ఒక క్రొత్త దేహం పొందుతాడని చెప్పబడినది (10.14.8). ఇచ్చట వాడబడిన "శేష" శబ్దము అనేక ఊహలకు దారితీసింది. శాయన ఋషి శేషమనగా దహనము తరువాత మిగిలిన అస్తికలని చెప్పెను. అలాగే శేష మనగా సంతప్తులైన తక్కిన పరివారము కావచ్చు. లేదా మరణించిన పూర్వీకులు కావచ్చు. ఒక విధంగా శేష శబ్దము మిగిలిన పరివారము లేదా క్రొత్త దేహాన్ని ధరించి, క్రొత్త జీవితాన్ని గడపగా వచ్చే పరివారమును కూడా సూచించవచ్చు.

These problems are compounded by verse 5, which states that the dead man will get a new body (cf. 10.14.8) in order to reach his descendants. This latter word, literally ‘remaining’ (sesa), has provoked several interpretations that attempt to circumvent the paradox. Sayana suggests that it refers to the body that remains after cremation (i.e. the bones); or it may refer to the survivors of the dead man, i.e. the mourners, or to those who have been buried before, i.e. the ancestors whom the dead man will join. But it more likely means the posterity of the dead man, i.e. the people that he has begotten or will beget with his new life and his new body. Is this body to exist in heaven or on earth? A few verses of the Rig Veda (and more detailed passages in the Brahmanas) give ample evidence for the concept of the new body in heaven, depicting the afterlife as an improved replica of life on earth, a place where one raises children and watches them grow up. But the idea of a new body on earth is supported by the Brahmana funeral ceremonies, the Sraddha offerings in which a man’s descendants create for him, ritually, a new body in which he is reborn on earth. If this is the meaning of the verse, it is an early prefiguration of the doctrine of reincarnation.

దేహము స్వర్గంలో ఉండేదా లేక భూమికి పరిమితమా? అనేక ఋక్కులు -- అలాగే బ్రాహ్మణాలు -- క్రొత్త దేహము స్వర్గ వాసమునకు అని సూచిస్తాయి. అంటే స్వర్గ వాసము భూలోకముకంటే ఉన్నత మనే భావన. మరియు అచట పిల్లలను కని వంశ అభివృద్ధిని చేయుటకు అనుకూలమని సూచించబడినది.

కానీ బ్రాహ్మణ అంత్యక్రియలు క్రొత్త దేహము భూలోక వాసానికని సూచిస్తున్నాయి. పరివారము చేసే శ్రాద్ధ కర్మలు భూలోకంలో పునర్జన్మ పొందినపుడు పొందే దేహానికై యని తెలుస్తున్నది. అదే నిజమని అనుకుంటే, ఈ ఋక్కు భవిష్యత్తులో వచ్చే పునర్జన్మ సిద్ధాంతానికి నాంది పలుకుతోంది.

Finally, if the dead man is to have a new body anyway, what is the motivation for the desire to keep the old body from being burnt too much (a concept that conflicts paradoxically with the idea of cremating the body in the first place) and to keep it from being destroyed by unclean animals (in verse 6, which may in fact refer to damage done to the live body in the past as well as to the corpse; cf. 10.14.8, where apparently natural ‘imperfections’ of the body are to be removed)? It would appear that Agni cooks the corpse, a function regarded as the opposite of eating it (as he usually does); cooking raises it to a higher state ( fit for heaven), while eating reduces it to a lower state ( fit for animals). The wild beasts who would eat the corpse are kept away, as is the omnivorous Agni; instead, the corpse is to be cooked to prepare it for the gods, like the prepared Soma. And Soma, the healer, is asked to assist Agni in cleansing and healing the body (v. 6).

మృతుడు క్రొత్త దేహాన్ని ఎలాగూ పొందుతాడు గనుక, అగ్ని దేవునికి పాత దేహాన్ని సున్నితంగా దహించమనే విన్నపం అవసరమా? దేహము గ్రద్దలు లేదా మృగాలకు ఆహారంగా అవ్వకూడదనే విన్నపం అవసరమా? నిజానికి అవి బ్రతికున్న దేహానికి కలిగిన హానిని మరియు మృత దేహాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకొని చెప్పబడి ఉండవచ్చు (10.14.8) అంటే అపరిపూర్ణమైన దేహాన్ని పూర్ణమైనదిగా చేయమని సూచింపబడి ఉండవచ్చును. ఇంకా అగ్ని దేహాన్ని వండుతాడు అనే సూచన దేహాన్ని తింటాడు అనే వ్యంగ్య అర్థానికి తావులేకుండా చేస్తుంది. సాధారణంగా జంతువులు తింటాయి, దేవతలకై పదార్థాలు వండ బడతాయి. సర్వాన్ని తినే అగ్ని వలె దేహాన్ని తినే క్రూర మృగాలు దూరం పెట్టబడ్డాయి. కాబట్టి దేహాన్ని సోమ రసం వలె దేవతలు ఆస్వాదించుటకై వండబడినది. 6 వ పాదంలో వైద్యం చేయగల సోముని దేహాన్ని శుద్ధి పరిచే కార్యక్రమంలో అగ్ని దేవునికి సహాయం అందింప వలసినదిగా కోరడమైనది.